Don Cappuccino schreef:
Tijdens de gehele speelduur vermaak ik me absoluut en de sfeerzetting is waanzinnig sterk, maar er blijft helemaal niks hangen. Ik vind dat zelfs bij een experimentele release als deze dat ik melodielijnen moet kunnen neuriën nadat ik er naar heb geluisterd. Dat lukt me niet bij deze. Neptunian Maximalism legt heel erg de nadruk op ''sfeer'' en is niet bezig met herkenbare motieven of een songstructuur.
Eens, alleen voor mij is dat totaal geen probleem. Leidend voor mij is het gevoel tijdens en direct na beluistering. Of ik ook nog maar een maat kan herinneren laat staan herhalen in mijn hoofd is bijzaak. Heerlijke plaat. Die bassaxofoon en die percussie gecombineerd met die psychedelische en oosterse sausjes. Jum jum.