Deine Lakaien - Kasmodiah (1999)

Nog geen enkele reactie geplaatst blijkbaar. The game vind ik anders wel een zeer mooi nummer.

Kiss The Future is een gaaf nummer, evenals Into My Arms.. de betere neo-folk dit.

neo-folk?????
ongeloofelijk lekkere darkwave-electroplaat. dat wel!
een terechte klassieker.

Heel emotionele en intensieve plaat. Ook op deze cd weet de donkere stem van zanger Alexander Veljanov mij weer te bereiken.

Voor het eerste keer ook een duitstalige song. "Lass Mich" is blijkbaar een eerbetoon aan de Einstürzende Neubauten.

Zeer de moeite waard!

Zeer zeker de moeite waard! Niet alleen de diepe stem van de lakei maar ook de afwisseling in de songs onderling is erg mooi.

Into My Arms is voor mij overbekend door de diverse Gothic/Wave KO's en een favoriet, evenals Return en het titelnummer.

4*

*edit: het genre roots begrijp ik hier niet zo goed, ik zou eerder avantgarde naast rock verwachten.

Fijn album. Return is mijn favoriete nummer op dit album. Een uitgebreide bespreking volgt.

Laatst deze cd weer eens beluisterd. Ondanks de associatie met een act als Depeche Mode (zeker door geinspireerd) heeft deze Duitse Darkwave act iets heel eigens. Zanger Veljanov zingt vaak in mantra stijl omlijst door synths.

Ik vind dit een zeer gevarieerd album dat me ook nog aardig heeft verrast. Via het forum alhier erop geattendeerd heb ik een diepte-investering van 6 euri gedaan en de schijf besteld.

Na het intro (daar kan het nog veel kanten uit) begint het album met "Return" door de melodische, ietwat gedragen zang van Veljanov kommen associaties met Magazine en Roxy Music boven; in ieder geval, met de meer 'arty' kant van de New Wave.

Im het derde nummer "Kiss the Future" zingt Veljanov "we remember Methods of Dance"en komt ook Japan in beeld. Zijn manier van zingen, zijn timbre doet inderdaad ook denken aan David Sylvian.

Het vierde nummer "My Shadows" doet een beetje denken aan Depeche Mode, net als het vijfde "Into my Arms" - met name door dee percussie-effecten. Verder doet het me ook denken aan "Song for Europe" (Roxy Music). Overigens is de kloof tussen Roxy Music en Magazine niet zo groot als ie lijkt: Magazine heeft in het voorprogramma van Roxy Music gestaan.

"Overpaid" en "Venus Man" doen weer aan Depeche Mode denken, de tweede meer dan de eerste; en ook een associatie met Japan (ten tijde van Gentlemen Take Polaroids) is snel gelegd.

"The Game": hier wordt uit een heel ander vaatje getapt; qua manier van zingen en sfeer doet het nummer sterk denken aan Scott Walker en John Cale. Deine Lakaien hebben ook een akoestiche plaat gemaakt, die is me ook aangeraden, en ik kan me voorstellen dat een mooi stuk werk is, zeker gezien dit nummer.

Kasmodiah ligt qua sfeer in het verlengde hiervan.

Met "Lass Mich" gaat het roer nog een keer om: onmiskenbaar herkennen we hier de stijl van DAF (Deutsch Amerikanische Freundschaft): een teutoonse discobeat (denk aan "Alle gegen alle" of nog meer, "Der Mussolini").

"Sometimes" ademt in eerste instantie weer de sfeer van Japan (Tin Drum) en dat wordt versterkt door de klank van de akoestische instrumenten.

"Fight, is een mix van de stevige beat met akoestische elementen en verwijst enerzijds bijv. naar DAF en anderzijds naar (Neo)-folk.

"Try" sluit weer mooi aan bij 8. en 9. - vocaal gedragen, deels ondersteund door akoestische instrumenten, deels door synthesizers.

Ik vind het een fijn album, vol afwisseling.