clipping. - Visions of Bodies Being Burned (2020)

Deze keer geen brandende piano, dus ik heb er zowaar zin in.

Had deze nog niet in de smiezen. Ook zwaar zin in.

Na de bij wat stuurloze voorganger heeft deze opvolger gelukkig veel meer bite (snap je? Omdat er tanden op de hoes staan. Mag ik een padam-tsssj?). Dat dit de kliekjes zijn van There Existed an Addiction to Blood gaat er bij mij ook niet echt in, want dit is toch wel een mooi dingetje geworden dat zich bijna kan meten met CLPPNG.

Dat lijkt ook niet helemaal het idee van dit album, op de bandcamp staat dat ze zoveel materiaal opgenomen hadden, dat ze het wilde opdelen in 2 delen, maar dat het 2de album verlaat is uitgebracht door de pandemie. Klinkt meer als een volwaardig album, een tweede deel, dan de b-sides en de kliekjes van Addiction to Blood.

Ik heb hem nu op staan, zin in. Addiction to Blood was hun beste album tot nu toe, benieuwd hoe de verlengde sound gaat klinken.

Is ie gelekt? Ik wacht wel braaf tot de 23e. Zo lang geleden dat ik (illegaal) heb gedownload, ik weet amper meer hoe het moet.

Wat is Enlacing een waanzinnig nummer. Misschien wel een van hun besten.

Oh ja, dit is wel stukken coherenter dan de voorganger. Vet hoor!

Enlacing

Wat een vette productie. Heel sterke plaat.

Die build-up in Something Underneath.

Nog beter dan de voorganger, Enlacing is het nummer van het jaar samen met Niet Vandaag (Spinvis).

'96 Neve Campbell
Pain Everyday
Looking Like Meat

Ondertussen heb ik mijn eigen playlist gemaakt van Clipping. nummers op de laatste twee platen, want een volledig album trek ik niet. Maar ik luister vaak met ontzag naar het creatieve boorplatform dat clipping. heeft ontdekt op hun thriller-muziek. Je kunt je aan elk nummer verbranden en toen ik nummers van There Existed an Addiction to Blood hoorde voor de eerste keer, was het alsof ik mijn oren moest herprogrammeren en dat was een aangename ervaring.
Maar meer nog dan dat album is deze Visions of Bodies Being Burned wispelturig en vaak te zeer op ambient en distorsie gericht. Het praktisch onluisterbare van het einde van La Mala Ordina keert hier terug op vele nummers, maar dan nog langer uitgesponnen.
Maar opnieuw, hulde voor de nummers die wel meer dan een sfeer oproepen en ook songstructuren aan de dag brengen: Say the Name, Pain Everyday, Looking Like Meat, Check the Lock, '96 Nav Campbell en Enlacing.

Het is jammer dat het songmateriaal wat onevenwichtig is (met '96 Neve Campbell kan ik bijvoorbeeld weinig), want deze horror-hop is bijwijlen grensoverschrijdend goed. Pain Everyday is zelfs zo'n nummer waar menig artiest slechts van kan dromen. Bedrukkend, naargeestig, maar ook verslavend.

Sodeju die video

Bij het begin van Make Em Dead dacht ik ff dat m'n CD kapot was maar het is toch echt zo Blijft een waanzinnig sterk album! Something Underneath

Ik heb een stuk meer moeite met Eaten Alive. Het album kakt al lichtjes in en dan krijg je dat te verduren. De brandende piano vond ik eigenlijk wel prima, zo op het einde nog even wat achtergrondgeluid.

Gelukkig wordt je daarna nog goed wakker geschud en volgt er met Enlacing een hoogtepuntje.

Met een betere nummer 10 t/m 13 had dit een 5*-album kunnen zijn.

Oké, iemand die de vaardigheid heeft om die ***piep uit Body for the Pile te filteren en daar een versie van door te sturen? Blubberdik nummer maar het triggert m'n PCS met letterlijk hoofdpijn en oorsuizen als gevolg, en ik durf m dan ook gewoon niet meer te luisteren. Volstrekt onnodige gimmick en een flinke schandvlek op een verder echt tamelijk waanzinnig briljant dystopisch album.