Aesop Rock - Spirit World Field Guide (2020)

Op die eerdere bewering moet ik even terugkomen, want een nieuwe Aesop Rock is natuurlijk een heel serieuze concurrent. Ik hou jullie uiteraard op de hoogte.

Wat een vette hoes!! Alleen wel erg veel tracks. Hopelijk niet te eentonig want dat kan nogal makkelijk gebeuren bij Aesop.

Veel reacties gelezen van mensen die deze meteen beter vinden dan The Impossible Kid. Zover wil ik niet gaan, maar dat deze nog veel vaker aangaat moge duidelijk zijn. Productie valt me wel op in negatieve zin, het klinkt erg compressed (?) (ik weet niet wat de juiste technische term is hier).

Beter dan The impossible kid zou zich moeten uitwijzen, maar ik vermoed dat deze wel op een van de hogere posities in mijn top 10 van dit jaar gaat komen. De eerste indruk is beter dan ik op basis van The gates had verwacht.

Zeker beter dan Impossible Kid maar iets teveel van hetzelfde op hetzelfde tempo. Album had wat meer variatie (gastartiesten?) kunnen gebruiken

Ook mijn eerste indruk. Ik vind dit album als geheel wel erg goed klinken, maar er is niks dat er bovenuit springt of blijft hangen.

Nieuwe Aesop, daar wordt een mens gelukkig van. Eerste indrukken is dat het weer classic Aesop is en ik hou ook altijd wat meer van zijn abstractere werken, waar deze prima inpast met zijn ongebruikelijke (haast videogame-achtige) producties.

Tekstueel gezien is het weer sterk, maar dat lijkt ook wel een zekerheidje. Aesop is dan ook een van de wordsmiths van deze tijd en daar is hij altijd consistent in geweest.

Maar het is op dit album toch wel wat veel van hetzelfde en hoe stom het ook klinkt gezien zijn opmerkelijke stijlkeuzes: het lijkt alsof Aesop wat vanuit zijn comfortzone opereert.



Hier ik heb ook wat last van, de mixing van de stem van Aesop klinkt ook wat off, maar kan er niet helemaal mijn vinger achter krijgen.

Lang verhaal kort: Trademark Aesop, opmerkelijke instrumentals, tekstueel weer subliem, misschien wat veel van hetzelfde (of van het goede? wie zal het zeggen)

Kan me vinden in het bericht hierboven, mijn eerste indrukken zijn positief. Met, om toch even negatief te gaan zitten doen, de kanttekening dat ik vind dat Aesop Rock na Skelethon écht minder memorabele hooks is gaan schrijven. Niet dat dit ooit het punt was waarop hij uitblonk, maar het valt me sinds The Impossible Kid nogal op.

Wat zitten jullie toch moeilijk te doen over The Impossible Kid? Dat is en blijft verdorie een meesterwerk.

Ik heb niets tegen TIK, sterker nog, naar mijn bescheiden mening eigenlijk zijn beste werk

Ik ben inderdaad ook groot fan van The Impossible Kid. Tot nu toe meer memorabel dan dit nieuwe album van Aesop.

Pizza Alley is wel erg dope.

Na 1 beluistering erg sterk. De 2de helft doet me veel meer dan de eerste. 4*

Meerdere luisterbeurten verder vind ik deze toch wel heel erg sterk. Waar het de eerste keer luisteren nog moeilijk was nummers te onderscheiden, is de plaat nog altijd een mooi geheel maar met een heleboel nummers die op zichzelf ook heel goed zijn (Holy Waterfall!). Hartelijk dank Aesop, hier gaan we de rest van het jaar nog terdege van genieten.

Ik ben ook wel erg gecharmeerd van dit album.

Zoals vaker bij Aesop Rock duurt het even voordat ie landt, maar hij levert hier gewoon weer een sterk album af. De LP uitvoering met volledig transparante LP's (zonder label) is ook erg tof.

Hm, moeilijk. Dit is toch wel een stapje terug na The Impossible Kid, door de complexiteit en het surrealisme weer flink op te schroeven; dit gaat toch weer richting - het overigens bepaald niet misselijke - Skelethon, waarop de persoonlijke bekentenissen eerder doorschemerden dan echt de spotlight te krijgen. Die ontwikkeling is toch wel jammer na de prachtige openhartigheid inclusief bizarre taalvondsen van The Impossible Kid, en ik ben niet eens iemand die vindt dat openhartigheid en persoonlijke beketenissen per definitie betere muziek opleveren. Het hele concept landt deze keer toch minder bij me, ook doordat die combinatie spirituele zoektochten en videogameverwijzingen niet helemaal lekker uit de verf komt, maar fuck, wat heeft die man een fantastische stem, en fuck, met wat een heerlijke one- en twoliners strooit hij. Misschien wel mijn favoriet: 'I know you’re whispering about me at corner store, “We’ve seen a glowing light from under his apartment door"'. Minder dan 4,5* geven is dan ook pertitent onmogelijk.

De vocalen zijn trouwens regelmatig vreemd gemixt, of van niet heel lekkere kwaliteit, of ligt dat aan mij? Paar voorbeeldjes: 'Gauze', 'The Gates', delen van 'Pizza Alley' (maar het blijft niet tot die nummers beperkt).

Nee, ik heb hetzelfde, gaf het hier eerder ook aan. De stem komt er niet helemaal lekker uit, lijkt op dezelfde manier gemixt te zijn als de instrumentals en daardoor blijft 'ie achter in de brij. Of zoiets.

nelnontwisa, excusez-moi, helemaal overheen gekeken. Die basstem van Aes is zo mooi gerijpt dat-ie veel beter ingemixt had moeten worden. Op de beats heb ik dan weer niets aan te merken: die zijn om door een ringetje te halen. Wat is die man op dat vlak aan het groeien.

Geen excuses nodig natuurlijk, en precies wat jij zegt - die stem is zo heerlijk dat ie toch boven het geheel moet uitkomen. Maar absoluut een heerlijke plaat, Holy Waterfall staat me bij als met name een goeie, ik ga deze binnenkort weer eens hard aanzetten.

Ik heb helaas dit album vorig jaar gemist, hij had zeker goed in mijn jaarlijst gescoord! Voor heerlijke flows zit je bij Aesop Rock altijd goed, en het vocabulaire van deze man is werkelijk onuitputtelijk. De productie van Spirit World Field Guide is ook perfect passend. Eigenlijk kan ik er geen slecht woord over spreken!

Nog mensen met problemen om de cd af te spelen? Juist toegekomen en ie herkent de disc zelfs niet