menu

Nothing - The Great Dismal (2020)

mijn stem
3,59 (35)
35 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Relapse

  1. A Fabricated Life (5:46)
  2. Say Less (4:15)
  3. April Ha Ha (4:20)
  4. Catch a Fade (3:50)
  5. Famine Asylum (4:10)
  6. Bernie Sanders (4:07)
  7. In Blueberry Memories (5:18)
  8. Blue Mecca (5:17)
  9. Just a Story (4:16)
  10. Ask the Rust (4:48)
totale tijdsduur: 46:07
zoeken in:
avatar van Don Cappuccino
4,5
The Great Dismal kan wel eens gaan uitgroeien tot mijn favoriete Nothing-plaat, en dat zegt wat met Guilty of Everything in de discografie. Daar waar Tired of Tomorrow en Dance on the Blacktop meer richting grunge gingen met shoegaze- en britpopinvloeden, gaan we bij The Great Dismal helemaal de shoegazekant op. Het is zeker te horen dat Doyle Martin van Cloakroom zich bij de band heeft gevoegd op gitaar, want het gitaarwerk is subtieler en gedetailleerder dan ooit: als een middenweg tussen Siamese Dream en Loveless. De openingstrack is bloedmooi: een shoegazesymfonie met de hemelse harppartijen van Mary Lattimore. De band klinkt hier kleurrijker en levendiger dan op zijn vorige plaat, die stevig zwolg in melancholie.

avatar van bonhovinyl
4,0
Geweldige plaat van Nothing met een fantastische afwisseling om elke luisterbeurt weer te verrassen. En tegelijkertijd zo vertrouwd.
De productie staat als een huis. Alles klinkt groots en zalvend tegelijk, waardoor deze plaat geschikt is om lekker te laten blazen met het volume open en daarnaast ook prima werkt als achtergrondmuziek.
Komt hoog in mijn eindejaarslijstje!

avatar van RadioMad
Deze werd mij getipt via Facebook deze week. Erg vet.
Ook wel iets voor DjFrankie denk ik.

avatar van milesdavisjr
Het genre Shoegaze is niet altijd aan mij besteed. Hoewel ik de distortion, vreemde effecten en vaak atmosferische stukken soms wel kan waarderen.
Wat mij op den duur gaat tegenstaan; de achter in de mix verscholen inwisselbare vocalen. Niet dat het slecht is maar door de zang niet op de voorgrond te zetten krijgt het vaak ook iets anoniems en afstandelijks.
Dat Nothing de kunst beheerst om wat peper aan het geheel toe te voegen strekt tot aanbeveling. In nummers als April Ha Ha en Famine Asylum zijn de riffs zwaar, waaieren de gitaarsolo's vrijelijk door de songs heen, en weten de heren de aandacht vast te houden.
Kortom, The Great Dismal is een vrij degelijke plaat, vernieuwend is het allerminst maar daar is het de band ook niet om te doen. Uiteraard schatplichtig aan bands als Ride en My Bloody Valentine weet Nothing een frisse mix voor te schotelen, maar blijft de afstand tussen mij en de plaat intact. Muziek om in te zwelgen als je je volledig kan overgeven aan een dergelijke insteek, de vonk tussen het genre en mijn persoon zal nooit tot volledige ontbranding komen.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:55 uur

geplaatst: vandaag om 20:55 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.