Nits - Giant Normal Dwarf (1990)

Ik heb net Adieu, Sweet Bahnhof geluisterd, en nu deze. Dit album is wel iets mooier. Wil je maar 1 cd van de Nits zou je Nest (verzamelaar) kunnen kiezen. Of Quest (verzameling b kantjes). De laatste is erg moeilijk aan te komen. Erg jammer, zou hem best eens willen horen. Er is ook nog een 3cd box met een live cd er bij. Ik geef dit album 3.5*

Ik zou Urk proberen voor een goed overzicht

Dit is een "standaard" nits album. Ik geef 3*, omdat het niet een echte lekkere uitspringer heeft.

Zonder meer het mooiste, zachtste en warmste album ooit uit dit koude land verschenen.
Als Henk zingt heeft hij best wel een schelle stem. Erg mooi voor beatle-achtige liedjes. Maar zo ingetogen en zijdezacht als hij op dit album zingt.....schitterend gewoon.

Apple Orchard is mijn favoriet. Ik sluit m'n ogen. Ik hoor de Nits. En ik ben daar, liggend in het lauwe gras, onder de appelbomen.

Zo ervaar ik dit album ook. Wat mij betreft het absolute hoogtepunt in het oeuvre van Nits. De muziek is van een ongekende subtiliteit, zo verfijnd en sophisticated. Nooit voor mogelijk gehouden dat dit in ons landje gemaakt zou kunnen worden .

Ik vind dit juist één van de mindere. Te rustig. Ze hebben hiervoor zeker interessantere albums gemaakt zoals Henk, Kilo. Maar toch nog steeds 3* waard.

Er zijn rond 1990 wat cd-singles verschenen van dit album. Veelal met extra tracks die zo op het album zelf zouden kunnen staan, zoals Solid to Gas, King of Belgium.

Ach, zal ik hier als Nitsfan ook maar eens wat over zeggen? Dit is mijn favoriete album, op alle terreinen wonderschoon. Mooi ingetogen, inderdaad Henks stem is hier op zijn fraaist, de composities zijn prachtig en aan het boekje met teksten is heel veel aandacht besteed. Je wordt als luisteraar van het ene sprookje naar het andere geleid. Na het zeer succesvolle In The Dutch Mountains wilden de Nits duidelijk iets heel anders maken, hetgeen - hoe begrijpelijk misschien ook- commercieel gezien misschien niet zo slim was maar dat wel leidde tot het hoogtepunt in het Nits-oeuvre.

You are a giant, I am a normal dwarf. Prachtig gevonden en typisch Nits. Net zoals "The King of Belgium is dying and now the queen of Holland is crying." (B-side van de single GND).

GND is een fraai, mooi afgewerkt Nits album. Hoort net als Omsk, Dutch Mountains, DaDaDa en Alankomaat tot het beste wat Nits hebben voortgebracht.

Dit album zou wat mij betreft in aanmerking kunnen komen voor de titel : Het mooiste album ooit gemaakt van Nederlandse makelij, ware het niet dat ik opvolger Ting nog net ietsje beter vind.

Ik ben hem net na een hele tijd weer aan het luisteren en merk dat ik hem met 4 sterren wel erg karig heb bedeeld. Wat is dit ontzettend mooi, wat is het vocaal en muzikaal van een ontzettende schoonheid.

Het titelnummer is misschien wel het liefste liedje ooit gemaakt. Het is werkelijk prachtig geproduceerd tot aan het omslaan van de pagina's toe.

Wat ben ik blij dat ik deze net heb aangeschaft na hem een tijdje uit het oog te zijn verloren. En die stem gaat natuurlijk omhoog naar een 4,5

Ik las dat Henk Hofstede dit album noemt als zijn beste. Daar mag ik het van harte mee eens zijn. Het Allermooist: Moon Moon en dan de duizelingwekkende diepte in met The Night-Owl, een ode aan geweldenaar Leonard Cohen. Maar die heeft u allen vast rijendik in de kast staan.

Ik vind dit prachtig allemaal... maar Ting vind ik toch nog voller en warmer en bijgevolg sterker.

Toch : * * * *

Van Allmusic.com:

Check out the entry of a full choir singing Little red roses fall in the midst of Radio Shoes for instance. If that doesn't bring a smile to your face, check for a pulse.

Merk op dat de band vanaf hier zichzelf herdoopte tot NITS en niet meer THE NITS.

Nuance die toch belangrijk is...

Euh...was dat al niet vanaf Urk? En wat is de reden hiervan geweest?

Mijn favoriete Nits album, maar oook dat van zanger Hofstede en het komt ook bovenaan in alle polls die gehouden zijn onder fans.
Een heerlijk sprookjesachtige sound met liedjes als korte verhaaltjes. Verstild, maar toch uitbundig.

Als er al zoiets als magisch-realisme in muziek kan bestaan, dan is dit album daar wel het bewijs van. Ik zag dat dit iemand dit album een standaard Nits album vind maar dit album is alles behalve standaard. Het feit dat de band voor het eerst eigenlijk de tijd heeft genomen in de studio om songs helemaal te arrangeren en uit te diepen i.p.v. ze live op te nemen zoals op In The Dutch Mountains (wat die plaat ook wel weer een bepaald uniek karakter geeft) en het feit dat men RJ Stips' toetsenarsenaal (en dan met name de krachtige PPG synth + sampler) volledig heeft zitten uitbuiten maakt dit tot één van de meest unieke Nits albums.

En ineens besef ik me dat Hofstede een behoorlijk profetische blik heeft want hier is het eerste couplet van Long Forgotten Story:

"It's the year 2040
I survived the holy war
Through the big world I am walking
Since the downfall of the car
I am almost 87
I am almost in my grave
And I don't believe in heaven anymore"

Hmmm... we zijn hard op weg om het beeld dat hij hier schetst waar te maken.

Zo werkten The Nits altijd tot aan In the Dutch Mountains (1987) en Hat (1988).
Met New Flat (1980), Work (1981) en Henk (1986) als beste voorbeelden.
En met Ting (1992) voor mijn part als sublimatie van deze werkwijze.

Maar ik ben het met je eens wat magisch-realisme (ik noem het eerder surrealisme)
en Stips' toetsenarsenaal betreft. Zelfs qua songcyclus een consistent geheel, deze plaat.

leuke plaat maar wel erg rustig vooral track 1 vind ik goed en verder the long forgotten story en de titelsong maar dat was het dan ook wel...

Een van de beste Nits-albums. Heb hem al lang niet meer gedraaid, maar vanmiddag was ie weer te horen hier.

Ik heb dit album midden jaren 90 voor het laatst gedraaid.
Laatst was er op de radio weer een terugblik op de beste Nederpop allertijden en ik meen dat Roel van Velzen (VanVelzen) dit album als favoriet noemde. The Nits werd eind jaren 70/begin jaren 80 in het hoekje van de new wave geduwd, maar bleken toch wat meer in hun mars te hebben. Je kan ze niet in een bepaald genre van de Nederpop neerzetten, want er zitten ook jazz-achtige en experimentele dingen bij. Giant Normal Dwarf springt er echt uit, omdat het een gevarieerd album is. Toen ik het voor het eerst beluisterde, zat het nog niet helemaal als gegoten, maar later vielen alle stukjes op zijn plaats. Bij een later album zoals Wool had ik dat ook.

Arno uit België zei ooit het volgende over de Nits:

De Nits is één van de weinige bands met een specifiek Europees geluid.
Een band met een volstrekt eigen taal. En dat bedoelde hij heel lovend.

GIANT NORMAL DWARF 1990

Een toverfluit lokt ons mee naar een muzikale sprookjesbos.
Radio Shoes verhaalt over een jongen die met zijn neus in de boeken
en zijn hart dicht bij de natuur de wereld verkent. Kuifje in de Efteling.
Radio Shoes blijft in Vlaanderen een nog vaak gedraaide radiohit.

Ice Princess doet ons verder bladeren in het erg mooi getekende boekje.
Ik heb het album trouwens ook op vinyl met een per vergissing dubbele binnenhoes.
Muzikaal neemt dit prinsesje me mee naar Parsley Sage Rosemary & Thyme.
Het Simon & Garfunkel album dat las als een poëziealbum.

Boy in a Tree is een absolute klassieker.
Het nummer zweeft vanaf de eerste noot de huiskamer binnen
om de luisteraar te verwarmen met een mooi liefdesverhaal.
Kleine Henk ontdekt de wereld vanuit zijn boomhut.

Wat deze Nits vanaf In the Dutch Mountains (1987) zo boeiend maakt
is het subtiel integreren van een retro muziektaal zoals op There from Here.
De song heeft wat moeite om overeind te blijven, maar ik hoor invloeden
die onder meer doen denken aan Paris 1919 (1973) van John Cale.

Op Sugar River sijpelen de synth pop invloeden van weleer door.
Wie goed oplet merkt hoe de zelf ontworpen landkaart van de speeltuin
uit Henks jeugd (zie boekje of binnenhoes) zich in diverse songs ontvouwt.

Niet alle nummers op deze plaat blijven op eigen benen staan buiten de album context.
Misschien is Skylarking (1986) van XTC hiervoor een gepast ijkpunt. Around the Fish
klinkt misschien meer als een overgang tussen Sugar River en Fountain Man.
Ik hou echter ontzettend van de typische klankkleur van de Nits elektronica.

Fountain Man zelf is naast Radio Shoes en Boy in a Tree de derde voltreffer.
Meester arrangeur Robert-Jan Stips vertaalt enkele natuurwetten uit de fysica
betreffende water uit Henks schoolhandboek in een soort bolero waterballet.

In de boomgaard is het heerlijk toeven. De zon schijnt aanhoudend
en de appelbloesems geuren je toe. Maar Apple Orchard is met te loom als song.

Dan toch liever het ongecompliceerde Long Forgotten Story dat als 3de single uitkwam.
Er wordt op de rode vaas gemept die het album linkt aan een muzikaal kunstproject
dat Hofstede coördineerde op het eigen, maar kortstondige Werf platenlabel.

De titelsong Giant Normal Dwarf is een pareltje.
Er wordt hoorbaar door het sprookjesboek gebladerd.
Net zoals een goed verhaal je mee op reis neemt in de verbeelding,
puzzelt Henk fragmenten uit lang vervlogen boeken om tot een liefdesliedje.

Moon Moon verlegt het actie terrein naar een avondlijk terras.
Eén van de minst beklijvende songs op de misschien toch wat lange langspeler.
Als het aan mij had gelegen bleven Apple Orchard en Moon Moon beperkt tot b-kantje.

Night-Owl is een ode aan Leonard Cohen.
Naast The Beatles de belangrijkste muzikale Nits bron.
De nacht is zwanger van sterren zoals je die ook aantreft op een Van Gogh.
Een nachtelijke parel die het Moon Moon van daarnet meteen overbodig maakt.

House of the Sleeping Beauties lijkt me een kinky metafoor voor nachtelijk vertier.
De Nits zetten een stapje in het nachtleven. Soms roepen de geraffineerde arrangementen
associaties op met het werk van Prefab Sprout. Heel mooi vormgegeven deze song.

En dan is het tijd voor het mooiste, muzikale motiefje van de hele plaat.
The Infinite Shoeblack dartelt heel de song teder rond een prachtig melodietje.
Samen met de titelsong en de Cohen track de sterkste song uit de 2de helft van de plaat.

Hetzelfde motief komt ook terug in Torni (Music for Two Towers),
een gratis singletje dat bij de eerste oplages van dit album werd verspreid.
De 10 minuten durende, instrumentale compositie lijkt oorspronkelijk bedoeld te zijn
als hidden track omdat het perfect aansluit bij het mooie The Infinite Shoeblack.

Andere vermeldenswaardige bonustracks uit de Giant Normal Dwarf Sessies zijn
het synth pop experimentje Solid Gas (b-kant Radio Shoes) dat net als het opgewekte,
maar weemoedige King of Belgium (b-kant Giant Normal Dwarf) naadloos in het album past.

Met jouw stuk erbij ga ik eens naar Giant Normal Dwarf luisteren Dazzler

Een mooier compliment kan ik me niet inbeelden.

Bedankt, bertus.

Zonder meer mijn nummer 1 onder alle Nits-albums!
Helaas is deze cd ook niet meer in de winkel te krijgen, maar hij maakt nog wel deel uit van de heruitgave Soap Bubble Box.

Heerlijke plaat met het catchy Radio Shoes als superopener .De sfeer die dit nummer neerzet sijpelt het hele album door en het is duidelijk dat dit samen met Da Da Da het album is wat de Beatlesque manier van songwriting van The Nits vertegenwoordigd.Mooi subtiel gebruik van de instrumenten en vooral more is less op dit album.Hofstede zingt prettig ingetogen en schetst prachtige intieme schilderijtjes waaronder magisch mooie muziek wordt neergezet.Heerlijk album om met de hoofdtelefoon op te luisteren,languit op de bank met een goed glas wijn erbij.En net als met goede wijn,wordt ook deze plaat met de jaren beter en lekkerder. 4 en half met kans op 5

Afgelopen week tijdens m'n maandelijks muziek avondje met m'n luistermaten kwam er veel Nits voorbij. Ben altijd een gelegenheidsfan geweest en houd vooral van goeie Nits nummers ipv hele albums. Ice Princess trok de aandacht. Zo'n mooi klein nummer waarin erg veel gebeurt en je vol raakt. Typisch zo'n prachtig Nits nummer.

Inderdaad een prachtige plaat van Nits. En het artwork...dat is toch ook geweldig mooi.

Dagje shoppen bij Sounds in Venlo. Nodige vinyl kunnen scoren. Een mooie vinyl versie van de Giant Normal Dwarf. Volgens mij heb ik de Nits collectie op vinyl aardig compleet. Mooi album en zoals altijd een prachtige geluidskwaliteit.

Mooie release inderdaad op vinyl! Heb je Ting ook op vinyl? Ooit als enige in Griekenland uitgebracht op vinyl als ik het goed heb.
Zag overigens de allereerste Nits LP voor € 80 bij Concerto staan. Dat was me toch een stap te ver.

Nee, mis er nog wel 'n paar. Heb ze net op jaartal in mijn platenkast geschikt. Was iets te enthousiast Blijf uiteraard wel rondkijken. Prijzen moeten wel 'leuk' blijven. De geluidskwaliteit van de Nits albums zijn vreselijk goed. Ook deze klinkt werkelijk perfect. Eargasm.

De meeste zijn wel te vinden tegen een redelijke prijs en klinken ook erg goed, dat ben ik met je eens. Geniet ervan!