Ik snap het nog niet helemaal goed, maar ik begin langzaamaan steeds verliefder op deze plaat te worden. En dat terwijl dat 'dit soort' muziek gewoonlijk niet dit soort gevoelens bij me oproept. Ook zeker geen afkeer, absoluut niet. Maar echte hele warme gevoelens ook weer niet.
Maar bij deze plaat was ik bij de eerste draaibeurt al aangenaam verrast van hoe de plaat mij wist te pakken. Dat maakt dat ik hem graag nog een keer opzet, dan nog meer gepakt wordt en de keer daarop nog meer gegrepen, nog weer nieuwe dingen hoor en de nummers nog mooier begin te vinden. Het zal toch iets te maken hebben met de hier al genoemde afwisseling, waardoor je aandacht goed vastgehouden wordt, maar dat ook elke compositie klopt, de nummers echt goed in elkaar zitten, er fijn gemusiceerd wordt, de plaat erg goed geproduceerd is en de stem van Vera helpt natuurlijk ook mee. Dat heb ik alleen gewoonlijk niet zo vaak in deze hoek van de muziek en niet verwacht bij de aanschaf. Meer een plaat voor af en toe best leuk en lekker.
Maar goed, misschien is het net als met echte verliefdheid en moet je het niet kapot willen analyseren. Als je gewoonlijk op blond valt, kan het zo maar zijn dat een brunette toch je hart weet te pakken (en vervolgens al 17 jaar aan je vast zit, maar dat terzijde
)