Eisbrecher - Schicksalsmelodien (2020)

Na het sterke Sturmfahrt in 2017 is deze opvolger van het Duitse Eisbrecher toch wat teleurstellend. De band heeft deze keer gekozen voor een cover album van voornamelijk Duitse originelen, volgens mij kwam alleen Falco uit Oostenrijk. Van ongeveer de helft van de songs ben ik bekend met de oorspronkelijke versies en van die is eigenlijk alleen Goldener Reiter van Joachim Witt redelijk geslaagd maar de overige (de songs van Die Toten Hosen, Spider Murphy Gang, Trio, Rheingold, Hans Albers en Mo-Do) uitvoeringen kunnen of niet tippen, of voegen weinig toe aan het origineel. Eisbrecher komt ook op vrijwel geen één nummer wat avontuurlijk uit de hoek, het enige wat ze doen is de song in een 'Neue Deutsche Härte' versie gieten en verder verandert er niet veel, van creativiteit is op Schicksalsmelodien dan ook nauwelijks sprake. Van de overgebleven onbekenden vind ik eigenlijk alleen Menschenfresser en Stossgebet nog de moeite waard, maar dat is bij lange na niet genoeg om dit album van Eisbrecher aan een voldoende te helpen.
Matig.