menu

Mogwai - As the Love Continues (2021)

mijn stem
3,71 (135)
135 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Rock Action

  1. To the Bin My Friend, Tonight We Vacate Earth (5:09)
  2. Here We, Here We, Here We Go Forever (4:45)
  3. Dry Fantasy (5:10)
  4. Ritchie Sacramento (4:12)
  5. Drive the Nail (7:14)
  6. Fuck Off Money (5:53)
  7. Ceiling Granny (3:58)
  8. Midnight Flit (6:08)
  9. Pat Stains (6:55)
  10. Supposedly, We Were Nightmares (4:36)
  11. It's What I Want to Do, Mum (7:23)
totale tijdsduur: 1:01:23
zoeken in:
avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Mogwai - As The Love Continues - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Mogwai - As The Love Continues
De Schotse band Mogwai bouwt op As The Love Continues de spanning een uur lang op en af en imponeert met wonderschone klanken, torenhoge spanningsbogen en indringende geluidsmuren

De Schotse band Mogwai draait inmiddels al zo’n 25 jaar mee en heeft een aardig stapeltje albums op haar naam staan. Er zat er nog geen een tussen die ik koester, maar het deze week verschenen As The Love Continues zou hier wel eens verandering in kunnen brengen. Het is een typisch Mogwai album, maar waar ik in het verleden vrij snel afhaakte, luister ik keer op keer ademloos naar het nieuwe album van de band uit Glasgow. Hier en daar zijn de geluidsmuren angstvallig hoog, maar minstens net zo vaak zijn de klanken sprookjesachtig mooi. As The Love Continues is een prachtig album en het wordt alleen maar mooier wanneer je het vaker hoort.

Ik was tot dusver geen heel groot fan van de Schotse band Mogwai. Ik heb wel wat albums van de band uit Glasgow in de kast staan, maar ze komen er eerlijk gezegd nooit uit. Ik had daarom geen hele hoge verwachtingen van het deze week verschenen As The Love Continues, maar nieuwsgierig geworden door een aantal zeer positieve recensies ben ik toch gaan luisteren, om vervolgens al snel te concluderen dat Mogwai een geweldig album heeft gemaakt.

Het album opent prachtig met het beeldende To The Bin My Friend, Tonight We Vacate Earth, dat opent met zweverige klanken, maar langzaam wordt de spanning steeds verder opgebouwd en wordt het geluid steeds grootser en steviger. Het is muziek zoals Mogwai die al eerder maakte, maar zo mooi als dit hoorde ik het nog niet vaak.

In Here We, Here We, Here We Go Forever klinkt de Schotse band wat elektronischer en directer, maar wederom is Mogwai een meester in zowel het opbouwen van de spanning als in het van kleur laten verschieten van haar muziek. Het is ook in de tweede track typisch Mogwai, maar op een of andere manier pakt het me meer dan het oudere werk van de band en hoor ik ook meer de schoonheid in de soms behoorlijk overweldigende klanken.

Ook Dry Fantasy combineert wonderschone elektronische klanken met spanning die genadeloos wordt opgebouwd en ook dit keer combineert Mogwai breed uitwaaiende en beeldende klanken met flarden van toegankelijke popsongs. Die toegankelijke popsong komt er vervolgens met Ritchie Sacramento, dat zo op een indie-rock album uit de jaren 90 had kunnen staan.

Met Drive The Nail volgt een lange track waarin ijle synths en mooie gitaarlijnen elkaar prachtig versterken en waarin Mogwai nog maar een keer tekent voor fraaie spanningsbogen die eindigen in hoge gitaarmuren. As The Love Continues is dan inmiddels een klein half uur onderweg en heeft al driftig gestrooid met betoverend mooie muziek en songs die je direct vastgrijpen en pas weer los laten als de laatste noot weg ebt.

Er volgt nog een ruim half uur muziek die minstens even mooi is. Het is knap hoe Mogwai in iedere track weer kiest voor een net wat andere invalshoek en hoe lekker in het gehoor liggende songs en alle kanten op schieten geluidsexplosies en implosies elkaar nooit al te ver uit het oog verliezen.

Mogwai maakte in het verleden meerdere filmsoundtracks en ook As The Love Continues zou hier en daar prima als soundtrack dienst kunnen doen, al is de muziek van de Schotse band ook vaak behoorlijk heftig en is alle aandacht voor de muziek vereist om bij de les te kunnen blijven.

Typisch Mogwai lees ik op de diverse muziekfora, maar ik vind As The Love Continues echt veel beter dan andere albums die ik ken van de band. Zeker bij beluistering met enig volume of met de koptelefoon schotelt de band uit Glasgow je een wonderschone luistrip voor, die steeds weer fascineert en je nieuwsgierig maakt naar alles dat nog komen gaan.

Dit varieert van sprookjesachtige elektronische soundscapes waarin plotseling een spookachtig onweer losbarst, tot meer gitaar georiënteerde songs waarin de spanning al even fraai wordt opgebouwd, dit alles prachtig geproduceerd door Dave Fridmann. “Extremely loud and incredibly close” noemt The Guardian het. Het mag typisch Mogwai zijn, maar zo mooi als op dit album hoorde ik het toch nog niet vaak van de Schotse band. Erwin Zijleman

4,0
Zoveelste prima Mogwai plaat, de 2lp yes. Post-rock deels, maar ook wel meer dan dat begrip. Maakt dat wat uit?. Neen toch, dit is gewoon bovengemiddeld goed weer. Luistert heerlijk weg, da's toch ook de bedoeling van goede muziek. Typisch herkenbaar ook wel, typisch Mogwai dus. Afwisselend langere, middellange nummers, die alle beklijven en prima weg luisteren. Nu dit nog eens live kunnen beluisteren, ...

Gast
geplaatst: vandaag om 01:30 uur

geplaatst: vandaag om 01:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.