Ichiko Aoba - Adan no Kaze (2020)

Ik ontdekte 0 dit jaar door het Tip van de Week-topic en Porcelain vond ik een bloedmooi voorproefje, dus ik was erg benieuwd naar deze plaat. Zo op het eerste gehoor vindt hier een duidelijke ontwikkeling in het geluid van Ichiko plaats. De rustgevende meanderende akoestische gitaarstukken zijn nog steeds volop aanwezig, maar de instrumentatie is veel rijker geworden met een sterke ambientinvloed. Je wordt met deze plaat echt een kleurrijke droomwereld in getransporteerd. Ichiko heeft een heel eigen geluid, maar als je je thuis voelt in de feeërieke en excentrieke werelden van Björk (vooral Vespertine) en Joanna Newsom en deze Japanse nog niet kent, moet je deze plaat absoluut gaan beluisteren. Zo aan het einde van het jaar nog een kanshebber voor de hoogste positie in mijn 2020-lijst.

Leuk, ga ik ook luisteren! 0 was inderdaad een fijne ontdekking.

Ik ben in ieder geval weer zeer onder de indruk van de prachtige en subtiele sfeer die ze neer weet te zetten.

Heel benieuwd hoe deze gaat vallen bij 'fanboy' hoi123, ik hoop niet dat hij zijn eindejaarslijstje al af heeft

Omg hij is uit!! Morgen meer

Oké, oordeel geveld: beste plaat sinds 0, denk ik. Ichiko's muziek smeekte om een orkestrale invulling, en met amuletum eerder dit jaar liet ze al zien wat voor een potentieel dit zou hebben. Wat mij betreft wordt het potentieel volledig waargemaakt: ze is erin geslaagd om niets in te leveren aan intimiteit met de uitgebreide instrumentatie, terwijl de muziek er wel een nóg monumentalere lading van krijgt. Een nummer als Dawn in the Adan wordt met de violen en dwarsfluiten (?) echt naar ongekende hoogtes getild. Ook erg blij met het feit dat de field recordings van 0 weer terug zijn gekomen, en met de ambient-tussenstukken. Dit is een zodanig uitgekiend album dat ook de instrumentale intermezzo's prachtige op zichzelf staande composities zijn, in plaats van overgangen tussen de andere muziekstukken. Een voorbeeld is zo'n pianostukje als Parfum d'Etoiles: doe je ogen dicht bij het luisteren van dit nummer en je zit in het waterlelieschilderij van Monet.

Overigens moeten we Ichiko niet alleen credits geven voor het bedenken en uitvoeren van deze prachtige muziek, maar ook voor haar talent voor outsourcing: ongeveer de helft van dit album is gecomponeerd door een zekere Taro Umebayashi, en deze samenwerking verloopt zo naadloos dat bijna niet te merken is wat door Ichiko is geschreven en wat niet (uitzondering: Sagu Palms Song, zo'n gitaarlijntje kan alleen maar uit haar hand komen dacht ik toen ik het eerst hoorde, en ik had gelijk).

Ik sluit me helemaal aan bij hoi123. Ichiko toont zich toch wel de meesteres van de iIntimiteit. Zowel in stemgeluid als ook in de composities, die zeer ingetogen (doch levendig) zijn en als fluwelen geluidsgolfjes langs de trommelvliezen strijken. Ichiko nodigt ons uit in haar idyllische Japanse vijver der sereniteit.

Bij een nummer als Easter Lily zie ik ook echt een witte lelie voor me, die rustig drijft in een vijver omgeven door groene en roodkleurige struiken en als het nummer vervolgens overgaat in Parfum D'Etoilles trekt er een zacht regenbuitje over de vijver die voor lichte rimpelingen in het water zorgt.

Ik word altijd week in de knieën van een goede strijkpartij (instrumentaal dan he, niet vuile was-gerelateerd), wat maakt dat o.a. Dawn in the Adan een van de hoogtepunten op het album voor mij is, maar het hele slotstuk van het album is sterk overigens. Wat zeg ik, het hele album is gewoon sterk.

Het is daarmee ook zeker jammerlijk te noemen dat de (grotere) Westerse muziek publicaties weinig aandacht over hebben voor de toverstukjes van Ichiko (ik heb één Engelstalige site gezien met een review). Ik begrijp de taalbarrière, maar dat is zeker op dit album geen obstakel om je mee te kunnen laten slepen. Adan no Kaze verdient de exposure, ik denk dat veel meer mensen hier van kunnen gaan genieten.

Check ook zeker haar wonderschone eerdere singles van het jaar, die niet op dit album terug te vinden zijn:
Ichiko Aoba - amuletum (守り哥)
Ichiko Aoba - Seabed Eden (海底のエデン)

Een 9 van Fantano en nummer 1 in de jaarlijst van RYM, de internationale exposure komt binnenkort binnendruppelen hopelijk. Nu nog op deze website!!

Super liefelijk en je kunt er een heerlijk (middag)tukje op doen en dan die hoes...Wat een fraaie billetjes!!

Ik ben bang dat we binnenkort een leger aan japanse hijgmeisjes vergezeld van etherische klanken te horen (en zien!! ) krijgen. Want volgens mij is dit niet heel ingewikkelde of karaktervolle muziek. In de jaren 50 en 60 hoorde je in de jazz dames die zeer ontspannende muziek voortbrachten en in de jaren 70 en volgend had je uiteraard de diverse franse schonen die je lieten wegdromen op zacht sexy klanken.

De zacht knisperende japanse variant dus.. en ik weet nog niet zo goed wat ik er van moet vinden of hoe ik dit moet plaatsen. Hiernaar luisteren is in ieder geval geen straf. Maar de vraag is of ik de muziek beoordeel, of mij simpelweg laat verleiden door een japanse schone?

Ach wat doet het er ook toe.. 4*

Hmm ja, ik ga hier toch even happen: ik ben blij dat je het album ook kan waarderen, maar ik mag als man toch van geluk spreken dat als ik op m’n dertigste mijn zevende album uitbreng na een gelauwerde carrière, men mij niet zal complimenteren om mijn fraaie billetjes, en mij niet de eerste in een golf van Nederlandse hijgmeneertjes zal zien - vooral niet als ik twaalf minuten durende hypervirtuoze folkcomposities als 機械仕掛乃宇宙 op mijn conto heb staan, en op het desbetreffende zevende album ook ingewikkeldere akkoordenschema’s staan dan menig (mannelijk) singersongwriteralbum, begeleid door nota bene door mijzelf geschreven orkestrale arrangementen. Ik snap dat het onschuldig bedoeld is, maar door deze vooral te waarderen in termen van Ichiko’s uiterlijke kwaliteiten is een beetje vreemd - alsof ik het bij What’s Going On ga hebben over Gaye’s knappe kop op de hoes, om maar even uit jouw favorieten te halen.

(Niet alsof ik er überhaupt van kan dromen om op m’n dertigste zo’n imposant en consistent oeuvre te hebben, maar dat terzijde )

ik was er al bang voor, het was niet mijn bedoeling iemand uit de tent te lokken. Dit schoot er door mijn gedachten en heb ze vervolgens direct op mume gekwakt.
Ik was overigens al langer bekend met de muziek van Ichiko, dus het is niet zo dat ik dit ben gaan luisteren omwille van het hoesplaatje.
Ik heb geen idee hoe ze er echt uitziet, en weet ook niet of de billetjes op de hoes de hare zijn, (jij wel?) dus kan je eerlijk zeggen dat ik het enkel met de muziek moet doen Maar ik geloof dus niet dat ik haar enkel of vooral beoordeel in termen van uiterlijke kwaliteiten zoals jij beweert (ik wil ook best happen..

Maar ik stel mij (als man) bij beluistering dus wel de serieuze vraag wat mij nu zo aanspreekt in deze muziek en dan moet ik dus bekennen dat...

Marvin Gaye heb ik inderdaad 5* sterren gegeven omdat hij geweldige billen heeft.

Sagu Palms Song pffff, ik ben verliefd op dat gitaarloopje

Als Sigur Ros een Japanse folkband was geweest, dan hadden ze misschien geklonken zoals Ichiko Aoba op dit album. Maakt goeie kans om in mijn top 10 van het jaar terecht te komen!

Gelukkig maar, ik dacht al bijna dat je het normaal vindt om vuile was te strijken x

Verder kan ik alleen maar zeggen hoe raak jullie schrijfsels hier weer zijn. Schitterend betoverend album weer van m'n beschermengeltje voor fietstochtjes door het natuurschoon. Op dit moment tuur ik vanaf 8 hoog over Eindje net de zon al efkes is ingedaald en een warme gloed zich over de stad werpt, vermengd met een zee aan sprakelende lichtjes van kantoorpanden, kerktorens, die grote klok op Strijp en passerenede autootjes. Vreedzaam maar toch altijd in beweging. Modern maar wel direct vertrouwd.

Dit is de meest perfecte megelmoes van pingeltjes, soundscapes en engeltjes die ik in lange tijd gehoord heb. Heel anders weer dan 0 maar ook dit ownt ze gewoon totaal. Dat loopje van Dawn in the Adan, hou op zeg doe normaal. En bij Easter Lily vraag ik me af of ze ook zo'n grote fan is van ATLA. Zo ja, dan stijgt ze nog weer een beetje in mijn achting

Zo'n nummer als Dawn in the Adan.. het is toch weer prachtig. Ik ben je opnieuw dankbaar dat je me dit jaar op deze artiest hebt gewezen hoi123 De wat rijkere instrumentatie werkt uitstekend bij haar. Wel moet ik het geheel nog wat beter laten bezinken voor ik er een goed oordeel over kan vellen, want ondanks het zweverige karakter van de muziek vind ik het niet bepaald lichte kost. Dat het mooi is, is duidelijk.

Nadat Adrianne Lenker mij eerder wist te overrompellen, doet Ichiko Aoba het nog eens dunnetjes over met een wonderschone, innemende plaat. Ik was nog totaal onbekend met haar werk, maar ook eerdere singles zijn gracieus en fraai uitgetekende muzikale plaatjes. Wauw!

Ben ik de enige die bij Hagupit aan Händel's Sarabande moet denken?

Van een aantal losse nummers van Ichiko Aoba erg genoten dit jaar. Na een aantal keer deze plaat beluisterd te hebben, is de voorlopige conclusie dat het een album lang niet blijft boeien. Sowieso iets teveel intermezzo's wat mij betreft. Wellicht dat een keertje meer geconcentreerd luisteren daar nog iets aan gaat veranderen.

poaaah wat mooi dit zeg. enige wat mij deze dagen van deze door corona aangetaste wereld kan doen optillen om mij even 50 minuten lang ergens anders te laten zweven.

Verstilde, ambienteske folk met zang dwarrelend over een Japanse lentebries. Fraai van sound, maar het is nou niet zo dat de songs stuk voor stuk beklijven. Misschien heeft Ichiko Aoba ook helemaal de intentie niet om zulke liedjes te schrijven, of ben ik hier degene die blind is voor mooie melodieën die er wel degelijk zijn? Ik geniet van het intieme Parfum d'étoiles en ook Chinuhaji, 血の風 en Hagupit zijn mooi, maar verder blijft dit werk om mij echt te kunnen bekoren íets te veel op de vlakte. Of om het geluid van アダンの風 accurater te omschrijven, steekt Aoba misschien niet vaak genoeg haar kop boven water.

Ik kan natuurlijk die vraag niet beantwoorden (dat kan alleen Ichiko zelf), maar ik heb het gevoel van wel. Ichiko (en op deze plaat ook Taro Umebayashi) heeft een bijna schilderachtige en impressionistische manier van muziek maken. Het is een algehele sfeer die ze achter laat met haar albums, niet een verzameling van herkenbare nummers met duidelijke contouren.

Die duidelijke contouren zie ik dus juist niet zo, in het leeuwendeel van de liedjes. Het is in mijn oren eerder vaag dan strak omlijnde muziek, wat ongetwijfeld bijdraagt aan de ambienteske sound. Dat is verder geen waardeoordeel overigens.

Wel prettig dat de Donnen even gezamenlijk hun mening komen ventileren hier, trouwens. Hierna hoeft niemand meer iets te zeggen.

Dat bedoelde ik dus inderdaad met ''ik heb het gevoel van wel'' (dat Ichiko niet de intentie heeft om echt liedjes te schrijven). Meer een gevoel dan een verzameling songs.

Nieuwe nummer is echt prachtig - geen idee of het een voorbode is van een nieuwe plaat, maar zou op dit prachtige album absoluut niet misstaan. Overigens is deze plaat wel echt uitermate geschikt voor het huidige winterweer, straks voor het raam zitten met koffie en Adan no Kaze op de koptelefoon.

Hebben we de ingetogen nieuwe versies van Easter Lily, Porcelain en Dawn in the Adan al gehoord? Verschrikkelijk mooi allemaal weer als je het mij vraagt.

Ze komt ons bezoeken! Hou op met me

Hopen dat er nog kaartjes bijkomen voor het uitverkochte LGW maar Gretz en ik zijn in elk geval te vinden te Botanique, 2 november. Jullie ook? x

Omg ja, vanavond snel kaartje kopen

Edit: ze zijn toch al binnen hoor, kon niet wachten x

Kom mee dan hoi! En vertrek vanuit Gent, ik heb nog een lift nodig

Ha is Geert eindelijk om? Kom maar ome Geert, join onze Ichiko cult

Als er niks toffers tegenover staat op LGW? ga ik eens kijken of ze me live wel (volledig) weet te overtuigen.

Zeker al een tijdje hoor. Met dank aan de ijverige inspanningen van hoi123 en Niek. Het was bovendien mijn suggestie om de grens over te steken en Ichiko in een van de mooiste zaaltjes van Brussel te aanschouwen

Ichiko speelt ook bij Subbacultcha in Amsterdam! Ook een prachtig zaaltje - de s105.
Ichiko Aoba » Subbacultcha

Voor iedereen die wat sereniteit in zijn leven nodig heeft, hier een nieuwe liveregistratie van de hoogtepunten van Adan No Kaze plus Asleep Among Endives en Seabed Eden met orkestrale begeleiding.

(Bestaat eigenlijk al meer dan een halfjaar ja, maar kom er net pas achter)

Noem een mooiere plaat voor bij dit prachtige lenteweer