The Helm of Sorrow voelt als een ereronde na May Our Chambers Be Full. Ik snap waarom deze tracks op een aparte release zijn beland, ondanks dat ze in dezelfde stijl zitten. May Our Chambers... vloeit als geheel zo goed, één van deze tracks erbij had waarschijnlijk de algehele flow in de weg gezeten. Emma Ruth Rundle en Thou is gewoon een gouden samenwerking, beide partijen halen het beste in elkaar naar boven. Om de beschrijving van de sound uit het album te citeren: ''Ze vinden elkaar in de middenweg met jaren '90 grunge, slowcore en The Cranberries en balanceren meesterlijk tussen dromerige post-rockende singer-songwriter stukken en vieze modderige sludgeriffs''. Ze bevestigen de jaren '90- en de Cranberries-connectie nog meer met een ijzersterke cover van Hollywood van The Cranberries. Emma heeft altijd al qua stem veel geklonken als Dolores O'Riordan, dus dit klopt helemaal. Ik zou bijna willen dat Emma en Thou voor altijd samen platen blijven maken, maar we zullen het zien... een jaren '90 coverplaat zou ook heel gaaf zijn. Ik zou best benieuwd zijn hoe Alanis Morisette in een sludgejasje klinkt...
