WPE schreef:
...Een erg saaie zangstem, monotoon, soms tegen het zeurderige aan, en, wat ook niet onbelangrijk is, op zich helemaal niet zo'n mooie melodieën. ...
Ik ben in de 80-er jaren ook afgeknapt op de slappe melodieën. Sinds gisteren geef ik de Smiths een nieuwe kans, en deze hernieuwde kennismaking bevalt me toch wel goed. De teksten zijn prima en bij vlagen is de muziek zeer meezingbaar. De refreinen zijn vaak sterk, maar helaas modderen de melodieën in de coupletten vaak maar een beetje door, wat ongetwijfeld te maken zal hebben met de beperkte omvang van Morrissey's zangstem. Al met al is het wel een band met een eigen gezicht en een originele sound, en dat kan lang niet elk 80-er jaren popgroep van zichzelf zeggen.