Hier nog geen bericht geplaatst. Deze plaat groeit steeds meer bij mij. Ook hier weer als duo (piano/harmonium en contrabas). Heerlijk klein en subtiel. Een mengelmoes van neoklassiek en folk, al wordt er ook wel de tag jazz aangehangen. Maar het is toch wel moeilijk om hier een goede tag aan te hangen.
De muziek is ook niet plaatsen een hokje als stijl maar meer als sfeer/gevoel. En de sfeer die het oproept is een beetje zoals bij landgenoten Hvalfugl of de britse Mammal Hands: een rustige, kalme sfeer die beelden van uitgestekte landschappen oproept maar ook knusheid.
De hoes lijkt een boom bij schemering af te beelden met vuurvliegjes. Een prachtig beeld dat wel bij de muziek past. Bremer McCoy hebben in mij wel een ware liefhebber.