menu

Renée Reed - Renée Reed (2021)

mijn stem
3,30 (5)
5 stemmen

Verenigde Staten
Folk
Label: Keeled Scales

  1. Out Loud (2:44)
  2. I Saw a Ghost (3:31)
  3. Little Flower Dance (4:04)
  4. Fast One (2:24)
  5. Neboj (3:30)
  6. Où Est la Fée (3:25)
  7. Until Tomorrow (2:03)
  8. Your Seventh Moon (2:26)
  9. The Ash (3:20)
  10. Fool to the Fire (2:32)
  11. If Only We Could (3:40)
  12. Drunken Widow's Waltz (2:04)
totale tijdsduur: 35:43
zoeken in:
avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Renée Reed - Renée Reed - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Renée Reed - Renée Reed
De Amerikaanse singer-songwriter Renée Reed heeft haar debuutalbum gemaakt met minimale middelen, maar het effect van haar dromerige folk is in de meeste songs op het album maximaal

Ik laat me meestal niet zo heel makkelijk overtuigen door folky songs die genoeg hebben aan een akoestische gitaar en een stem, maar het debuutalbum van Renée Reed uit Lafayette, Louisiana, overtuigde me uiteindelijk redelijk snel en makkelijk. Vrijwel alle songs op het album moeten het doen met een paar gitaarakkoorden en de bijzondere zang van de Amerikaanse muzikante. Ik heb het normaal gesproken liever wat voller, maar de muziek van Renée Reed heeft al snel een bezwerende uitwerking. Het heeft af en toe wat van de psychedelische folkzangeressen uit de jaren 60, maar Renée Reed is ook een kind van deze tijd. Een bijzonder fascinerend debuut wat mij betreft.

Renée Reed is een singer-songwriter uit Lafayette, Louisiana, die deze week debuteert met een titelloos album. Het is een album dat ze vrijwel volledig in haar eentje maakte en dat volgens haar bandcamp pagina is gevuld met “dream-fi folk from the cajun prairies”.

Daar kon ik me op voorhand niet veel bij voorstellen, maar na enige gewenning bevalt het debuutalbum van Renée Reed me wel. Ik moest in eerste instantie zowel wennen aan de instrumentatie als aan de zang en misschien ook nog wel aan de songs, waarmee we alle ingrediënten van de muziek van Renée Reed te pakken hebben.

Laten we met de instrumentatie beginnen. Deze is uiterst sober. Veel meer dan akoestische gitaar is er niet te horen op het album (slechts één keer hoor ik een orgeltje of percussie). Het is sober en vaak wat repeterend gitaarspel, dat je mee terugneemt naar de psychedelische folk uit de jaren 60 en 70.

Het klinkt absoluut mooi en sfeervol, maar veel variatie zit er natuurlijk niet in, al probeert Renée absoluut te variëren met akkoorden en klanken, waardoor het even wachten is tot je gegrepen wordt door de klanken op het album. Dat gebeurde bij mij nog redelijk snel, want als je een tijdje luistert naar het debuut van Renée Reed , krijgen de akoestische klanken langzaam maar zeker een bezwerende uitwerking.

Wat voor de instrumentatie geldt, geldt ook voor de zang van de muzikante uit Lafayette. Renée Reed zingt zacht en wat zweverig, wat het psychedelische effect van haar muziek versterkt. Net als het gitaarspel vond ik ook de zang op het album in eerste instantie niet heel bijzonder, maar ook deze zang heeft na enige gewenning een bijna hypnotiserende uitwerking en de stem van de Amerikaanse singer-songwriter is er bovendien een die nog lang mooier wordt.

Voor de songs op het album geldt in grote lijnen hetzelfde als voor de instrumentatie en zang. In eerste instantie kabbelt het debuutalbum van Renée Reed wat voort en het album doet dit zonder al teveel indruk te maken. Wanneer er meer op zijn plek begint te vallen, beginnen ook de songs op het album te groeien. Hier en daar hoor ik zelfs een vleugje Mazzy Star, maar naast onder andere Jessica Pratt zijn ook de Amerikaanse psychedelische folkzangeressen uit de late jaren 60 relevant vergelijkingsmateriaal.

Wanneer alles op zijn plek valt, wordt het ook tijd om naar de teksten van Renée Reed te luisteren, want ook in tekstueel opzicht is het debuutalbum van de singer-songwriter uit Louisiana de moeite waard, al is het maar omdat de zeer persoonlijke thema’s niet worden geschuwd.

De omschrijving “dream-fi folk from the cajun prairies” blijkt uiteindelijk ook verrassend treffend. Het debuutalbum van Renée Reed is dromerig, klinkt lo-fi, is ruimtelijk en refereert, ondanks het feit dat het album bijna volledig Engelstalig is, ook naar de Franstalige cajun cultuur waarin de muzikante uit Lafayette opgroeide en waarvan ze de muziek met de paplepel kreeg ingegoten.

Op het eerste gehoor klonk het voor mij vooral als een album om bij weg te dommelen in de lentezon, waar het album ook zeker geschikt voor is, maar inmiddels zie ik het debuut van Renée Reed als een uitstekend album dat veel meer te bieden heeft dan je bij vluchtige beluistering zal vermoeden. Het kost even wat tijd, maar de beloning volgt snel. Erwin Zijleman

avatar van FredWH
3,0
Voor mij geen prettige stem om naar te luisteren, begint snel te irriteren

Gast
geplaatst: vandaag om 01:21 uur

geplaatst: vandaag om 01:21 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.