Mijn recensie op
Luminous Dash:
Het is al iets meer dan een jaar geleden dat we voor het eerst van Whilla Whisper hoorden. Haar
Little Days greep me meteen bij de kraag: die prachtige stem terwijl de gitaar knispert en klatert, daar mag je een mens al eens voor wakker maken, op kleine en grote dagen. Nu is dat nummer de opener van Whilla’s eerste ep. Met slagwerk dat binnenvalt als een zonneharp klinkt het nog mooier.
Daarna volgt
Narrow: pure kwaliteitsdroompop met een meeslepende tekst over een relatie die op de klippen loopt terwijl er nog zoveel liefde over is.
Raging Wars gaat op dat thema verder. Met
“We could fall apart and fall back together” krijgen we een zin om in te kaderen. Waar Whilla in het refrein van
Narrow haar duivels ontbindt, houdt ze het hier sereen tot de laatste noot.
Black And White zoekt opnieuw het theatrale op, terwijl een rockende gitaar het tempo opdrijft.
The House is niet zo beklijvend als de eerste drie nummers, maar biedt een rustige afsluiter van een mooie debuut-ep. Want ook voor haar luisteraars heeft Whilla Whisper nog heel veel liefde over.