DIt is een goede, zeer degelijke plaat, zonder subliem te worden. Het aantal referenties springt me door de oren heen en leggen verbanden tussen de nasale zang van Roger McGuinn naar The Beatles, CSN&Y, via Big Star naar Teenage Fanclub. Af en toe wordt er geweldig samen gezongen door het Britse trio, maar af en toe is het ook wel erg vlak. Ik heb al een Half Moon Run wil ik bijna zeggen, want die band is toch echt beter.
Wel toont This Is Really Going To Hurt aan dat het leven heel overzichtelijk kan zijn. Een goed liedje is een goed liedje en daarvan staan er genoeg op de plaat. Sterker nog, de titel is wel erg raar. Deze muziek doet nergens pijn, laat staan heel erg. Het is ook grotendeels erg ongevaarlijk. Een zeer goede voldoende, maar niet excellent is daarom de uitkomst.
Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op
WoNoBloG.