Hoe moeilijk is het om iets over een album te schrijven als de maker ervan zelf al zo ongelooflijk open vertelt over wat dit album voor hem betekent.
Laat ik dat stuk dan ook maar aan hemzelf. Het is hier allemaal terug te lezen:
7lb Records
Wat is de impact op mijzelf? Groot, heel groot. Dat was bij voorgangers About a Boy EP (2016) en Sirens uit 2019 al enorm. Niet omdat ik zijn ervaringen deel, integendeel. Goed, we vallen allebei op mannen en daar houdt het eigenlijk wel mee op. Nee, het is de emotie die de muziek uitstraalt. Het is allemaal zo puur: blazers, akoestische gitaar, strijkers en dat allemaal zo natuurlijk samengesmolten door de warme stem van Jon. Echt, dan weet je mij te raken. En mij niet alleen. Veel muziekliefhebbers die ik dit persoonlijk aanraad en een beetje dezelfde muzieksmaak delen als ik worden ook geraakt, homo of hetero. Muziek is en blijft universeel.
Jon's liefde voor Joni Mitchell (hij noemt zelf Blue en Ladies of the Canyon, niet geheel toevallig ook behorend tot mijn favoriete Joni albums waar ik zelf Court and Spark nog aan toevoeg) is goed terug te horen. Ook muziek die weet te raken en te ontroeren.
De breekbaarheid, de kwetsbaarheid en vooral de openheid..... het maakt Jon een artiest om van te houden en te koesteren. Ik gun het hem om gehoord te worden.
Laat je betoveren door de magische klanken, zijn schitterende stem en probeer je in te leven in zijn verhaal. Het is misschien niet altijd even fraai: het laat zien dat het leven zoveel kanten heeft en al die kanten lijken samen te komen op Wolfen.