Jean-Michel Jarre - Amazônia (2021)

In opdracht van het Philharmonisch Orkest Parijs, heeft de bekroonde fotograaf en filmmaker Sebastiao Salgado een project op poten gezet met als hoofdthema het Amazone-gebied, waar Salgado zo'n 6 jaar lang gezeten heeft en doorheen getrokken is.
Zo'n 200 foto's en andere media zullen tijdens de Amazônia-expositie vanaf 7 april 2021 in Parijs en later in een aantal andere wereldsteden te zien zijn en tijdens de expositie zal op de achtergrond de speciaal daarvoor gecomponeerde score van Jean-Michel Jarre te horen zijn.
De score zelf zal 7 april digitaal en 9 april op CD en LP uitgebracht worden.

Een bijzonder project dus, waar Jarre, zelf ambassadeur van UNESCO en daardoor betrokken bij projecten voor de bescherming van natuur en milieu, de muziek voor verzorgd heeft.

Kortom: Jarre-fans mogen wederom weer uitkijken naar wéér een nieuw album van deze synthesizer-pionier die mega-productief is de laatste jaren.

Mooi nieuws! Wel hopen dat er ook wat melodie in zit en het niet alleen soundscapes zijn; een soort Waiting for Cousteau in 9 delen zit ik niet op te wachten.

Echt melodie zit er niet in. Maar het lijkt ook niet op "Waiting For Cousteau". Ja, het klinkt heel ambient, maar het heeft ook ritme. Daarnaast heeft het veel samples, zoals het fluiten van vogels, knapperend haardvuur en inheemse zang, enzovoort.
Ik vind het eigenlijk best wel spannend klinken en ben in eerste instantie gematigd positief. Niet iets om mee te zingen (is dat uberhaupt mogelijk bij Jarre?) maar meer om tijdens het werk te luisteren.

De Binaural recording - (Wikipedia ) van dit "album" maakt het een fun listen. (op sptfy)

Ik hoor trouwens subtiele verwijzingen naar eerdere albums, bijvoorbeeld in Part 2 vanaf 2:40 hoor ik iets wat mij aan Magnetic Fields doet denken en vanaf 3:50 hoor ik Zoolook.
Het album staat nu al een paar keer op repeat. Het is absoluut geen meesterwerk ofzo, maar op de een of andere manier vind ik het (zeker voor z'n doel) wel geslaagd.

Dit vindt ik niks. Ik ben een grote fan van Jean Michel jarre, maar als dit het eerste werk was dat ik van hem leerde kennen dan was ik meteen afgehaakt. Ambient van een slecht niveau. Nergens melodie, wat omringende regen en andere geluiden. En het kabbelt maar voort
Volgende keer beter.

Ambient mét melodie? Dan vergaat de gehele ambiance.. melodie is muziek. Natuurlijk zijn die er, zoals Eno af en toe ook hanteert. In mijn optiek zijn de beste juist de gene die dat niet nodig hebben en geluid gewoon geluid mag zijn, zonder inwisselbaar te worden.

Jarre 'speelt' hier 100% in dienst van het thema en de field recordings.. en maakt daarmee (voor mij) eigenlijk zijn enige genietbare LP in de laatste 35 jaar. Maar goed, dit is bijvoorbeeld ook de enige Jarre die bijvoorbeeld naast Biosphere kan staan. Dat gezegd te hebben.

Ik vind dit een fraaie plaat waarop je even helemaal weg kan dromen. Ogen dicht en laat de klanken je het Amazone regenwoud in voeren; een mysterieuze trip over dé rivier, riviertjes, dichte bossen, velden, moerassen, dorpjes.. laat de drukkende, klamme hitte uit de speakers op je af komen en wacht tot de regen komt..

kan hier niet enthoussiat van worden. verschrikkelijk.