menu

Rachel Baiman - Cycles (2021)

mijn stem
3,67 (6)
6 stemmen

Verenigde Staten
Folk
Label: Signature

  1. Cycles (3:05)
  2. Joke's on Me (2:46)
  3. Rust Belt Fields (4:29)
  4. Wyoming Wildflowers (3:19)
  5. When You Bloom (Colorado) (4:01)
  6. Hope It Hurts (2:38)
  7. Young Love (3:49)
  8. Ships in the Night (2:50)
  9. No Good Time for Dying (2:58)
  10. The Distance (2:44)
totale tijdsduur: 32:39
zoeken in:
avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Rachel Baiman - Cycles - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Rachel Baiman - Cycles
Rachel Baiman is pas 30, maar heeft al twee geweldige albums op haar naam staan, die nu worden overtroffen door het prachtige Cycles, dat zich kan meten met de beste rootsalbums van het moment

Heel even moest ik wennen aan het nieuwe en wat vollere geluid van de Amerikaanse singer-songwriter Rachel Baiman, maar de muzikante uit Nashville had me snel te pakken. Het in Australië opgenomen Cycles klinkt niet alleen wat voller, maar ook wat moderner dan de vorige twee albums van Rachel Baiman, die hier en daar wat opschoven richting traditionele Appalachen folk. Cycles blijft echter de rootsmuziek volledig trouw en is een album waarmee Rachel Baiman zich definitief schaart onder de smaakmakers in het genre. En ondertussen worden de songs op het album, die ook nog eens zijn voorzien van sterke teksten, alleen maar beter. Indrukwekkend.

De Amerikaanse singer-songwriter Rachel Baiman debuteerde in 2014 met het uitstekende Speakeasy Man, dat met name in de smaak viel bij liefhebbers van de muziek van de op dat moment nauwelijks productieve Gillian Welch. Rachel Baiman bleek uitstekend uit de voeten te kunnen met de stokoude folk uit de Appalachen, leek qua stem wel wat op Gillian Welch en bleek bovendien zeer goed uit de voeten te kunnen met de banjo en de viool, die ze al vanaf jonge leeftijd op topniveau bespeelt.

Het in 2017 verschenen Shame vond ik nog een stuk beter. Het album liet een net wat voller geluid horen en wist zich bovendien te onderscheiden door de politieke teksten waarin de heilige huisjes in de Verenigde Staten niet werden ontzien. Ook Shame deed met grote regelmaat denken aan het werk van Gillian Welch, maar het zat het eigen geluid van Rachel Baiman nergens in de weg.

Deze week verscheen eindelijk het derde album van de muzikante uit Nashville, Tennessee, en ook Cycles is weer een bijzonder sterk album. In de openingstrack wordt direct duidelijk dat Rachel Baiman haar geluid wat heeft opgepoetst. In deze openingstrack (en titeltrack) zijn zowel de instrumentatie als de vocalen wat voller en eigentijdser dan op het eerste twee albums van de Amerikaanse muzikante en hebben invloeden uit de Appalachen plaats gemaakt voor invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek van dit moment.

Ik was op zich wel gehecht aan het oude geluid van Rachel Baiman, al is het maar vanwege de associaties met de muziek van Gillian Welch, maar aam de andere kant heeft Gillian Welch ons de afgelopen twee jaar in ruimte mate voorzien van muziek en komt het nieuwe geluid van Rachel Baiman als geroepen. De verschillen tussen Cycles en zijn twee voorgangers moeten ook niet overdreven worden.

Ook op haar derde album raakt Rachel Baiman hier en daar nog wel aan de muziek van Gillian Welch, maar op hetzelfde moment laat ze een wat duidelijker eigen geluid horen. De instrumentatie klinkt net wat uitbundiger en de zang is net wat expressiever, maar het heeft veel effect op Cycles dat een vooral eigentijds klinkend rootsalbum met invloeden uit de folk, country en bluegrass is.

Rachel Baiman maakte vier jaar geleden indruk met politiek getinte teksten en ook dit keer bevatten haar songs teksten met inhoud. Veel songs op het album staan stil bij de positie van vrouwen in de Verenigde Staten of juist in de familie van Rachel Baiman, maar ook ander onrecht kan op de aandacht van Rachel Baiman rekenen.

Cycles werd met een aantal muzikanten in het Australische Melbourne opgenomen, met een belangrijke rol voor co-producer Olivia Halley, en klinkt niet alleen wat voller dan de vorige twee albums van Rachel Baiman, maar ook wat veelzijdiger, bijvoorbeeld door de fraaie bijdragen van de elektrische gitaar.

Het is misschien even wennen na de vorige twee albums van de muzikante uit Nashville, maar de wat vollere klanken en de vaak met backing vocals ondersteunde zang overtuigen makkelijk, waarna het album nog een tijdje door kan groeien. Nog meer dan op Speakeasy Man en Shame laat de singer-songwriter uit Nashville, Tennessee, horen dat ze als muzikant, zangeres en als songwriter mee kan met de besten in het genre en Rachel Baiman is pas net 30. Wat een talent, wat een uitstekend album. Erwin Zijleman

Gast
geplaatst: vandaag om 20:36 uur

geplaatst: vandaag om 20:36 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.