menu

Arno & Sofiane Pamart - Vivre (2021)

Alternatieve titel: Parce Que - La Collection

mijn stem
4,11 (56)
56 stemmen

Belgiƫ
Pop
Label: [PIAS]

  1. Solo Gigolo (3:30)
  2. Je Veux Vivre (2:52)
  3. Lonesome Zorro (2:57)
  4. Quelqu'un a Touché Ma Femme (3:09)
  5. Elle Adore le Noir (4:08)
  6. Santé (3:14)
  7. Les Yeux de Ma Mère (3:58)
  8. Help Me Mary (3:49)
  9. Nous Deux (3:35)
  10. Tatouage du Passé (3:03)
  11. Give Me the Gift (3:10)
  12. Dans Mon Lit (3:37)
  13. La Vie Est une Partouze (3:10)
  14. Putain Putain (3:09)
totale tijdsduur: 47:21
zoeken in:
avatar van henrie9
4,5
In Arno's oeuvre liggen de pakkende songs voor 't grijpen. Als de Vlaamse Gainsbourg dan tot een uitgepuurde blind date met enkel piano en bas wordt verleid zoals hier, ja, dan kan dit enkel nog maar meer beklijvende chemie opleveren. De brute emotie van de altijd geïnspireerde Arno, zijn classics nu op de wijze van Tom Waits, de subtiele vingerzettingen van sublieme conservatoriumrapper Sofiane, de overweldigende magie van de arrangementen...Nee, zo'n plaat is dus echt geen klein post-scriptum op de schitterende 'Charlatan'-documentaire-biografie van Dominique Deruddere. Integendeel, weer erg sterk materiaal is dit, in al zijn emotie én eenvoud. Na corona dus graag vliegensvlug het podium op jullie twee! Want 'vivre et jouer,' dat is nationaal erfgoed Arno, chevalier français, z'n leuze, tot zijn laatste dag. Hou je aub zo goed mogelijk, Arno!

avatar van deric raven
4,5
Als op 27 april bekend wordt gemaakt dat Paul Decoutere is overleden aan kanker, is Arno Hintjens opnieuw opgenomen in het ziekenhuis. Ook hij is aan het worstelen met deze vreselijke ziekte en heeft recentelijk in januari nog een flinke reeks intensieve chemotherapieën achter de rug. Een geraakte Arno deelt mede dat hij een goede vriend is verloren, een kameraad die hem aanspoorde om zijn zangkwaliteiten te gebruiken. Samen starten ze in 1980 T.C. Matic op, kort daarna verlaat Paul Decoutere de band…

T.C. Matic is het rockhart van België, een band die het land op de muzikale kaart zet. Vanuit de onnavolgbare chaotische funkende new wave ontwikkelt dit gezelschap zich voort met het van Yé Yé afkomstige Franse chanson Elle Adore Le Noir als ultiem hoogtepunt. Dit betekent min of meer het einde van T.C. Matic, maar vormt wel het startpunt van de succesvolle solo periode van Arno. Een levende legende, die veel muzikanten inspireert en aanzet om muziek te maken. Arno is bekend vanwege zijn zwalkende, doorrookte stemgeluid. De vechtersmentaliteit van een straatzanger die tot het uiterste gaat. Door zijn huidige lichamelijke toestand wordt dit nogmaals versterkt, wat resulteert in een strijdbare maar tevens fragiele voordracht. De zanger haalt nog steeds het maximale uit het leven, en ondanks dat hij zich ervan bewust is dat Vivre misschien wel zijn laatste plaat kan zijn, werkt hij ondertussen alweer aan nieuw materiaal. De angst voor het levensbedreigende COVID-19 virus en een dodelijke afloop van zijn ziekte schuift hij nog eventjes voor zich uit. Het siert Arno dat hij geen zin heeft om zich hierdoor te laten leiden.

Zijn partner op Vivre is de Franse pianist Sofiane Pamart, welke opgroeit in Hellemmes, een buitenwijk van Lille. Na zijn veelbelovende opleiding aan het Conservatoire de Lille besluit hij om die klassieke achtergrond te verbreden door samenwerkingsverbanden aan te gaan met veelzeggende rappers als Koba LaD, Vald en Maes. Het is Kenny Gates, een van de oprichters van het [PIAS] label, die deze twee muzikale grootheden samenbrengt. Hierdoor mag Vivre gerust beschouwd worden als een exclusief project uit de [PIAS] stal, wat het allemaal nog bijzonderder maakt. Alleen jammer dat de aan Arno gebonden bassist Mirko Banovic ongenoemd blijft, het is juist toch die drie-eenheid die verantwoordelijk is voor Vivre. Het album heeft een symbolische naakte presentatie, puur en kwetsbaar waarbij er gekozen is om de rijkelijk gevulde catalogus van Arno volledig uit te pluizen. Een mooi uitgangspunt, waarbij solowerk afgewisseld wordt met twee songs uit de T.C. Matic periode, namelijk de eerder genoemde nachtromantiek van Elle Adore Le Noir en de onberekende gekte van het meesterlijke Putain Putain, welke ook hier geheel behouden is gebleven. Voor mij blijft deze track het startpunt van de Belgische school die vanaf de jaren negentig volledig tot bloei komt.

Door zijn herziende blik komt Solo Gigolo erg confronterend hard binnen. Opeens staat daar de sterfelijkheid centraal. De wereld draait door, en de lege plek in de kroeg zal uiteindelijk ook weer door iemand anders opgevuld worden. Deze melancholische terugblik verwoord de eenzaamheid van een dolende ziel die terugkijkt op zijn reeds afgeronde jaren. Aan de ene kant tevreden, maar ook met de nodige pijnlijke teleurstellingen die zijn hart al stekend doorboren. De flamboyante levensgenieter is een oude man geworden, aangetast door het leven. Arno heeft nog meer die kraak in zijn stem waardoor hij als een oude versleten langspeelplaat een laatste rondje op de pick-up draait voordat de kroegeigenaar de tent voorlopig sluit. Het is dus veel meer dan een hedendaagse kijk op de uitgestorven cafés, die door corona genoodzaakt zijn om hun gasten buiten de deur te houden. Je Veux Vivre blijft redelijk dicht bij het origineel, alleen heeft deze zin nu een veel grotere impact. Het verlangen naar een vredelievende wereld waar het begrip ellende uit de woordenboeken is geschrapt. Ergens doelbewust naar toe leven, toekomstplannen schetsen en deze hopelijk later uitwerken.

Het prachtige eerbetoon aan de vrouwen Quelqu’un a Touché Ma Femme komt nu nog meer tot zijn recht, en laat de gevoelige kant van deze ladykiller horen. Die passie zit tevens verscholen in de prachtige pianoballad Dans Mon Lit. Het zeer persoonlijke Les Yeux de Ma Mère gaat nog een stap verder en is een liefdevolle song waarbij Arno stil staat bij zijn moeder, die overlijd als hij 28 jaar oud is. Het gevoel voor humor en de schijt aan de wereld mentaliteit is de erfenis die zij hem schenkt. Nog steeds overheerst het verlies en het verdriet. Een eeuwig litteken die nu nogmaals versterkt wordt omdat deze bijzondere vrouw aan kanker overlijdt, en hierdoor zeer dicht bij de huidige situatie van Arno staat. Dat eeuwige litteken staat ook symbool voor de tatoeages uit het verleden in Tatouage du Passé. Moederloos sterft het kind in hem af, de verharde waarheid verdringt de leugens. Het moment dat Arno volwassen wordt.

Het aansluitende Elle Adore le Noir is juist die duistere drang om al jagend op zoek te gaan naar een gemakkelijk te veroverende prooi. De decadente zelfkant van de liefde, inclusief de nachtelijke onrust die al hongerig gevoed dient te worden. Het is eventjes wennen dat de straataccordeon geëlimineerd is en vervangen wordt door de nachtclubpiano, maar verder valt er niks op aan te merken. Het jazzy Give Me the Gift heeft dezelfde donkere sfeer waarbij Sofiane Pamart zorgt voor een mooie beeldende jaren zeventig aanpak. Alsof de geest van Ray Manzarek naast de muzikant aanschuift en hem als persoonlijke leraar les geeft.

De kale aanpak is vergelijkbaar met de American Recordings albums van Johnny Cash, alleen heeft Arno genoeg aan zijn eigen composities, en ontbreken gelukkig de covers waardoor het veel persoonlijker is. Vivre is een prachtig ingetogen monument van de chansonnier Arno, die zich gerust mag plaatsen naast de grootheden die in het verleden al het Franstalige levenslied hebben bezongen. De emotie, de drank, de liefde, de pijn en het leven; alles komt hier samen. Was het voorheen nog een gevecht met het leven, nu is het een gevecht om te leven. Arno in topvorm!

Arno & Sofiane Pamart - Vivre | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 23:08 uur

geplaatst: vandaag om 23:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.