Prince - Welcome 2 America (2021)

Poles Apart: je hebt 'm al gehoord?

Yep, zwerft rond op het internet inmiddels.

Voor de draad met die recensie dan..

Zie hier: Wat draai je nu? #19 - MusicMeter.nl

Al een dag of 3....ik heb m wel binnen geharkt.. maar wacht toch tot vrijdag.....

Ik moet nog even wachten tot zondag om de lp box zelf op te halen en zaterdagavond kan ik het pas binnenharken, maar ik kan wachten deze keer (kon ik niet bij de SOTT-box....het zegt genoeg).

Ondanks lage verwachtingen (hij heeft het niet voor niks zelf niet uitgegeven, en ook de periode is niet zijn beste) toch teleurstellend; ik had gehoopt op tenminste een paar flinke uitschieters in de nog niet gehoorde nummers. Maar eigenlijk zijn die 3 de beste nummers, en dan ook in die volgorde. Inclusief het niet geweldige Hot summer die ik toch ietsje meer ben gaan waarderen..
Sociaal betrokken plaat van Prince, maar muzikaal blijft het erg oppervlakkig en licht.
Levert de release van vandaag (na Welcome 2 America, Born 2 die en Hot Summer) dan helemaal niks moois? Toch wel.. de ballad When she comes

"Check the Record" had zo op "Chaos and Disorder" gekund.

Voor mij ook iets te veel meh-nummers. Te oppervlakkig en niet spannend genoeg. Snap wel dat Prince zelf dit niet wilde uitbrengen (al waren de albums die ie in die periode wel uitbracht echt niet beter).

Min punten:
> Song kwaliteit: middelmatig
> Skip tracks 5 en 11.
> De toegevoegde backings (irritant hijgerig)

Plus punten:
> Album is beter dan voorganger ''20Ten''
> Album is prettig in balans
Born 2 Die : fijne groove
Check the Record : fucky bass/gitaar
When She Comes : onvervalste Prince ballad.

Link : Album: Welcome 2 America - Prince Vault - princevault.com

Prince en mijn vakanties. Het blijft een ding. Ik heb menig concert moeten missen (o.a. North Sea Jazz, maar veel erger: Parade Tour in 1986) en ik ging in het buitenland op zoek naar de krant waar het album 20Ten gratis bij zat en dat viel nog niet mee.

En nu komt Welcome 2 America uit, die ik in Italië kan beluisteren. De laatste dag aan een heerlijk zwembad met het meest geweldige uitzicht dat je maar kunt wensen. Komend weekend is dat helaas voorbij en kan ik de deluxe box gaan halen, wat ongetwijfeld een andere beleving zal zijn.

Maar met zeeën van tijd kon ik de verleiding niet weerstaan om het eerste postume album te gaan beluisteren van de man waar ik altijd zo'n fan van was en nog steeds ben. De opwinding over nieuwe albums was al jaren weg en kwam alleen naar boven bij nieuwe concerten. Die tijd is voorbij en nu Prince er niet meer is moeten we het doen met nummers die we al kenden als bootleg of geweldige albums als Originals. Ik weet er nog wel een paar die uitgebracht mogen worden, afkomstig uit de opwindende tijd tijdens zijn zeer vruchtbare muzikale leven.

Daar valt Welcome 2 America zeker niet onder. Het ware de magere jaren met iets te vaak 'meh-albums'. En toch moet ik zeggen dat het me nu allemaal meevalt. Nee, dit is zeker geen meesterwerk en we zullen nooit weten waarom hij dit niet heeft uitgebracht, maar ik had er toch minder van verwacht en kan er juist prima naar luisteren.

Waarom? Ik heb niet zoveel met de grote rol van Shelby en de andere zangeressen. Live kon ik er wel mee leven (ik beschouw Antwerpen 2010 als één van de beste concerten die ik van hem heb mogen meemaken en daar hadden de dames ook een grote rol), maar op een album?! Ik hield mijn hart vast.

Ja, ze zijn behoorlijk vertegenwoordigd, maar het irriteert me geheel tegen mijn eigen verwachting in niet moet ik zeggen. Heel soms krijg ik er zelfs een Sly and the Family Stone gevoel bij, Parliament of Funkadelic (George Clinton vibes). Nee, de composities halen het niet bij die meesterwerken, maar ergens krijg ik juist door die samenzang wel een beetje het gevoel en dat is gelukkig goed, waar ik het vooraf niet zag zitten.

En dan de nummers. Er zitten geen enorme parels tussen, maar net als zijn laatste album HitnRun: Phase two is het best een aangename flow en irriteer ik me nergens, wat wel voorkwam bij andere recente albums van Prince. Er is geen rock-Prince te horen, maar de funk is aanwezig. En gelukkig ook niet van die glij-ballads die ik nooit zo heb kunnen waarderen.

Daarmee is Welcome 2 America wat mij betreft een grote meevaller en heb ik postume albums van artiesten gehoord die het levenslicht beter niet hadden kunnen zien. Dat vind ik hier zeker niet het geval. Ik zou graag een Camille album willen horen (of wat te denken van Dream Factory) en ik wacht zeker met smart op nummers uit de jaren '80 die nog kunnen komen, maar Welcome 2 America komt uit een periode die niet mijn favoriete is, maar wel vrij onverwacht en dat heeft ook wel iets.

Prince heeft bij leven mindere albums uitgebracht en dit is wat mij betreft vrij constant. We horen niks nieuws, maar het had slechter kunnen uitpakken en dat doet het niet. Hierdoor heb ik toch best een fijne aanvulling gekregen op de enorme hoeveelheid muziek die ik al van Prince ken, en ik ben benieuwd hoe de beleving gaat zijn als ik later de box ophaal, open en het vinyl op de langspeler leg. Het is toch net even anders. En ik ben zeker benieuwd naar de dvd die erbij zit.

Nu ga ik gewoon verder met relaxed luisteren, voor de laatste dag genietend van een fantastisch Italiaans uitzicht en Welcome 2 America als soundtrack.

3,75* (rond ik af naar 4*).

Ik kom ook tot een waardering van rond 3.75 uit. Rond dus ook af naar 4

Het blijft een apart iets, albums uitbrengen van muzikanten die daar zelf helemaal niet achter staan. Prince, een geniaal muzikant, artiest, perfectionist bovendien was zelf destijds helemaal niet te spreken over de kwaliteit en zei luid en krachtig; dit is een no go. Moet je dan zo'n plaat wel uitbrengen en zijn de beweegredenen niet vooral geld ?

Zo eenvoudig ligt het bij Prince niet. Dit materiaal lag in zijn eigen Vault. Hij heeft het dus bewust niet weggegooid, integendeel: hij heeft het bewaard. En gelukkig maar, het betreft een enorme hoeveelheid interessante tot geweldige songs.

Zijn wegen waren soms ondoorgrondelijk en ik vind het juist prima dat nu in een relatief rustig tempo de deuren van the Vault opengaan voor zijn fans. Er wordt ook erg goed met het geluid ervan omgegaan en er wordt ook allerlei onderzoek verricht, zodat het wel op de juist wijze wordt gebracht. Complimenten juist aan the Prince Estate.

Same pages, different book….. smullen

De deluxe- uitgave ziet er alvast prachtig uit! Nu de inhoud nog... Ik zal er eens een draai aan geven!

Die Deluxe uitgave ziet er inderdaad fraai uit. In boekvorm op LP formaat, met daarin mooi opgenomen de LP's, CD en Blu-ray + boek en artwork.

Het album net voor het eerst gedraaid. Als je er niet heel veel van verwacht, kan het alleen maar meevallen blijkt. Dit Welcome 2 America is een echt fijn album, met een hele prettige sound.

Hier ook de eerste draaibeurt gehad en ben toch wel enthousiast. Het begin moet even landen maar vanaf Same Page, Different Book zat ik er lekker in. Fijne flow, fijne plaat. En de Blu-ray Live at the Forum is vet! Superfunky!!! Tijdens Make u feel my love kun je even een biertje halen of een recensie typen

En ik wil nog even benadrukken hoe vet de Blu-ray Live at the Forum is! IS THAT FUNKY OR WHAT!?

Na de fantastische release van SOTT kan deze natuurlijk alleen maar tegenvallen maar The Prince Estate heeft me toch weer een heerlijke Prince-avond bezorgt!! En er gaan er nog veel volgen!

Dit album lag al helemaal klaar om uit te brengen, maar Prince had vooral moeite met de distributie. Wispelturig als hij is, heeft hij het daardoor op een gegeven moment laten liggen. Hij had het dus wel degelijk zelf uit willen brengen en de volgorde van de tracks is ook nog helemaal zoals Prince bedacht had.
Een hele logische postume release dus.

En hoe logisch dat is, blijkt ook weer uit dit artikel van vandaag uit het AD over de Kluis / the Vault van Prince met een interview met muzikaal directeur Morris Hayes:

Prince heeft kluis die 'nucleaire ramp zou overleven' vol muziek
DPG Media Privacy Gate - ad.nl

recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Prince - Welcome 2 America - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Prince - Welcome 2 America
Welcome 2 America kan zich niet meten met de beste albums van Prince en is ook niet zijn beste album in dit millennium, maar het is wel een uitstekend album dat de pijn van het verlies van deze grote muzikant maar weer eens aanwakkert

Er moet heel veel moois en bijzonders liggen in de kluizen van de Paisley Park Studios van Prince, maar vooralsnog moesten we het doen met restmateriaal. Welcome 2 America is wel een compleet album en het is een album dat veel beter is dan de albums die Prince rond 2010 wel uitbracht. Het is een album dat zich vooral laat beïnvloeden door zwoele soul uit de jaren 60 en 70, maar het is ook een album dat klinkt als vintage Prince. Het gaat te ver om Welcome 2 America een meesterwerk te noemen en Prince heeft ook de afgelopen twintig jaar betere albums gemaakt, maar Welcome 2 America is absoluut de moeite waard en een mooie aanvulling op een bijzonder, nee uniek oeuvre.

Over de goed gevulde kluizen van de Paisley Park Studios in Minneapolis, Minnesota, word inmiddels al een aantal decennia heel druk gedaan. Na het trieste overlijden van Prince in april 2016 werd verwacht dat er een eindeloze stroom Prince albums zou verschijnen, waaronder ook vele meesterwerken. Nu hebben we de afgelopen jaren niet te klagen gehad over Prince releases, maar het nooit uitgebrachte album dat zich kan meten met de klassiekers in zijn oeuvre heb ik nog niet gehoord.

Dat zou deze week moeten gaan veranderen met de release van Welcome 2 America, een album dat in 2010 werd opgenomen en vervolgens in de kluizen van de Paisley Park Studios verdween. De Britse kwaliteitskrant The Guardian noemt het album het beste Prince album van de laatste twee decennia van zijn leven en hier en daar duikt zelfs de vergelijking met het legendarische Sign 'O' The Times uit 1987 op.

Dat laatste sluit ik bij voorbaat uit, want Prince stak in 2010 al lang niet meer in de vorm waarin hij zijn allerbeste albums maakte. Ook het beste album van de laatste twintig jaar van zijn leven afleveren is niet zo eenvoudig. Het zou betekenen dat Welcome 2 America het beste Prince album is sinds Emancipation uit 1996 en dus moet afrekenen met prima albums als Musicology uit 2004, 3121 uit 2006, en HITnRUN: Phase One en HITnRUN: Phase Two uit 2015 en dat zijn albums die ik hoog heb zitten, zij het op flinke afstand van zijn beste albums uit de jaren 80 en in iets mindere mate de jaren 90.

En om mijn verwachtingen op voorhand nog wat meer te temperen: Welcome 2 America werd in hetzelfde jaar opgenomen als 20Ten en dat is wat mij betreft een van de zwakste albums van de muzikant uit Minneapolis (en werd ook niet voor niets gratis weggegeven bij een krantje).

Goed, het is een lange inleiding voor de bespreking van een Prince album dat in 2010 kennelijk niet goed genoeg was voor een release. Direct bij eerste beluistering kon ik al concluderen dat Welcome 2 America niet in de schaduw mag staan van de beste albums van de Amerikaanse muzikant en ik vind het ook zeker niet het beste album sinds Emancipation uit 1996.

Het betekent overigens niet dat Welcome 2 America een slecht album is. Het is namelijk een uitstekend album, dat Prince in een goede vorm laat horen. Op Welcome 2 America maakt Prince de door 60s en 70s soul beïnvloede muziek, die hij zo vaak maakte tijdens zijn carrière. Het klinkt allemaal lekker loom en broeierig, wat wordt versterkt door de inzet van een aantal zangeressen.

Welcome 2 America staat vol met de zweverige soul die Curtis Mayfield ook beroemd maakte, maar het album laat ook een vintage Prince geluid horen. In muzikaal opzicht klinkt het lekker, maar niet overdreven bijzonder en ook de zang van Prince heb ik wel eens urgenter horen klinken.

Wat voor de muziek en voor de zang geldt, geldt ook voor de songs op het album. Het klinkt onmiskenbaar als Prince en het is stukken beter dan veel andere albums die hij sinds zijn meesterwerken uit de jaren 80 maakte, maar het heilige vuur brandt over het algemeen op een vrij laag pitje en als het al brandt doet het dat vooral in de teksten die met een vooruitziende blik kijken naar het Amerika van Trump, die op dat moment nog vooral een patjepeeër en zakenman was.

De lat ligt voor Prince begrippen niet heel hoog, maar een beginnend neo-soul artiest kan over het algemeen alleen maar dromen van een album als Welcome 2 America. En zo wordt de waardering van Welcome 2 America uiteindelijk vooral bepaald door de verwachtingen waarmee je aan het album begon. Een ieder die een onbetwist meesterwerk had verwacht komt bedrogen uit, maar iedereen die een zwak album had verwacht wordt aangenaam verrast.

Ik behoor zelf tot de laatste categorie, maar zet na de absoluut aangename luisterervaring van Welcome 2 America toch weer een van zijn allerbeste albums op, wat overigens niet betekent dat het album binnenkort weer eens terugkeert. Erwin Zijleman

Ik had natuurlijk nooit na 1x luisteren moeten stemmen. Inmiddels al 2x een half puntje er bij. Het is wel een relaxed album. Ik denk echter niet dat het een 8 wordt.

Tot nu toe blijft het bij het 5-tal: Welcome 2 America (blijft de topper van de plaat), Running Game (na een paar keer draaien toch een heel fijn nummer), Born 2 Die (past perfect bij elkaar die eerste 3), Hot Summer (hoewel de minste van dit stel) en de mooie ballad When She Comes.

Ik begin het juist steeds lekkerder te vinden, het is echt die flow waar je de jaren '70 soul en funk in door hoort sijpelen (Curtis, Funkadelic, Parliament en gewoon ook onvervalst Prince).

Hoe zou ik dit gevonden hebben als het de opvolger zou zijn van Purple Rain, om maar eens een album te noemen?! Ik denk dat ik toen uit mijn dak was gegaan. Het is dus ook een beetje de tijd waarin dit uitkomt (waarschijnlijk had ik het in 2010 misschien wel net zo minnetjes gevonden als 20Ten of zo).

Maa daar zit natuurlijk minstens een half punt vakantie gevoel bij.

Ben terug, dus toch puntje aftrek

Nee, ik vind het erg meevallen. Misschien scheelt dat ook wel.

Vraagje aan de kenners: lag dit nou echt kant en klaar als album in die beroemde kluis? Of is hier nog wat aan gepoetst of zijn het gevonden nummers die bij elkaar zijn gegooid als album? Moet zeggen: het luistert wel weg als een echt album.

Zoals we m hier hebben had Prince m klaar liggen. Zelfs de tracklist is zoals hij m al had liggen. Dus je gevoel klopt.

Net eindelijk een keer in z’n geheel kunnen luisteren. Het klinkt allemaal vertrouwd en als verwacht. Helaas blijft mijn verwachtingspatroon en hoop stuck in the eighties… nieuwe album luisyerd lekker weg, maar of ik m echt vaak ga draaien…. I don’t know. Van HnR Phase 2 was ik eigenlijk meer onder de indruk…

Helemaal zonder verwachtingen aan begonnen... maar wat een meevaller! Dit is echt zooooo veel beter dan 20Ten. Rare keuzes maakte de man toen. Ik krijg zelfs af en toe rainbow children associaties. Daar komt ie natuurlijk niet over heen, maar qua sfeer komt het in de buurt!

Heb het album eindelijk in huis (moest wachten op de clear vinyl vanuit Frankrijk) en moet zeggen dat ik hem echt veel beter vind dan verwacht.
Ik ben dik tevreden met deze 'nieuwe' Prince.
Na de eerste luisterbeurten voorlopig een dikke vier.

En toen waren we klaar voor de volgende release! Hopelijk weer terug naar de 80’s!

OK, ik heb het album even op me laten inwerken voor ik daadwerkelijk een mening over aan het grote boze internet toevertrouw. De eerste luisterbeurt klonk het voor mij als een, weliswaar goed geproduceerd, simpele R&B oefening. Inmiddels moet ik mijn mening bijstellen. Wat deze plaat sowieso anders maakt dan veel andere Prince albums is dat de teksten bijna het hele album interessant en relevant zijn. Als je bedenkt dat het al uit 2010 komt, was Prince zijn tijd behoorlijk ver vooruit, want dit had zomaar tijdens het hele BLM gebeuren van afgelopen jaar kunnen spelen.

De tracks dan.
Welcome 2 America
Een hele sterke opener van deze plaat. De tekst laat gelijk merken dat Prince hier echt een voor zijn doen hele andere weg inslaat. Het begin van het nummer is heerlijk zen met de rustgevende muziek en de heerlijke zang van Shelby, Elisa en Liv. Als Prince dan begint te praten, zou je haast denken dat je in de brainsessions van Ad Visser terecht bent gekomen, maar dat valt gelukkig mee. Dit nummer trekt je echt de plaat in.

Running Game (Son of a Slave Master)
Tekstueel bijven we kritisch, maar muzikaal vind ik dit momenteel het minst interessante nummer op het album. Dit lijkt inderdaad op de verplichte R&B vingeroefeningen.

Born 2 Die
Hier revancheert Prince zich direct. Dit nummer wordt gedragen door een heerlijke bas en ademt een zeer relaxte sfeer. De vocalen zijn wederom van een hoog niveau en deze toch bijzondere samenstelling van de NPG laat horen op hoog niveau te kunnen musiceren.

1000 Light Years from Here
Dit nummer swing lekker de pan uit. Het is niet heel spannend, maar de samenzang zorgt ervoor dat het nummer de grauwe middelmaat ontstijgt.

Hot Summer
Is een simpel poprockertje zoals die op bijna elk Prince album wel staan. Als losse track werkt het niet, maar het is hier op het album slim geplaatst. Vanaf hier komt er mede door de inbreng van de gitaar wat meer pit in het album. Mr. Hayes laat horen dat ie dit album niet alleen heel fijn heeft geproduceerd, maar dat zijn muzikale inbreng ook in orde is met een heerlijke toetsenpartij.

Stand Up and B Strong
Opvallend zijn hier de gedeelde vocalen. Elisa begint, dan Prince, dan met zijn 2-tjes, dan Shelby solo en uiteindelijk weer die samenzang die kenmerkend is voor Prince met deze 3 dames. Halverwege volgt een tempowisseling die het nummer naar een hoger niveau tilt. Aan het eind `ontploft` het nummer met een funky bas, een heerlijk orgeltje, goed gitaarwerk en bijna gospelachtige vocalen.

Check the Record
Met alle verschillende kleuren vinyl heb ik deze record uitvoerig gecheckt. Dit is weer een iets minder nummer. Lekker funky met een goede gitaar en een acceptabel rapje.

Same Page, Different Book
Misschien wel het beste nummer van het album. Swingend, met een fantastische bas en een funky gitaar. De tekst is wederom van het hoge niveau dat dit album kenmerkt.

When She Comes
Daar is dan de ballad, maar het zeker geen verplicht nummertje. Schitterende, typische Prince tekst. Vulgair zonder vulgair te zijn. Vocaal de beste prestatie van het album, zoals we in ballads van een geïnspireerde Prince eigenlijk gewend zijn.

1010 (Rin Tin Tin)
Dit was in eerste instantie mijn favoriete track, maar uiteindelijk heb ik het zelf niet als 1 van de 3 favorieten aangemerkt. Dat komt vooral omdat mijn waardering voor de andere nummers gestegen is. Het is met name de funky bas die dit nummer ontzettend lekker maakt.

Yes
Uptempo, energiek nummer. Opgezweept door de drums. Lijkt in eerste instantie misschien een fillertje, maar er gebeurt bij betere beluistering veel teveel om dit als fillertje af te serveren.

One Day We Will All B Free
Zeer geslaagde afsluiter van het album. Wederom goede teksten en de samenzang die het hele album al top is, valt ook hier echt weer op. De gitaar is heerlijk en heeft een beetje geluid zoals Levi Seacer jr. in the old days had.

Al met al is dit een zeer geslaagd album. Komt het in mijn Prince top 10? Zeker niet. Komt het in mijn 2021 top 10? Absoluut! De deluxe versie heeft er ook nog een heerlijke dvd bijzitten die laat zien en horen wat een gemis het overlijden van dit genie is voor de muziek. Live is en blijft Prince echt een fenomeen en dit album klint fris en bij de tijd alsof het net gemaakt is i.p.v. 11 jaar geleden.

Een nieuwe Prince krijgt natuurlijk altijd enorm veel aandacht. Het is immers ook altijd wel de vraag hoe er met de legacy van een overleden artiest wordt omgegaan. Nu heb ik begrepen dat Prince zelf dit album precies in deze volgorde al klaar had staan. Het opent met de titeltrack. Een nummer met gefluister en een duidelijke bass in de hoofdrol. Het voelt mij een beetje aan als een lange intro. Running Game kent vooral vrouwen op de zang. Born 2 Die is in falsetto gezongen en een fijne song. Rustig, maar ook met een onderliggende groove. 1000 Light Years From Here is een lekker nummer waarin je meeleeft door de fijne opbouw. Hot Summer is een dansbaar nummer. Ook wel aanstekelijk te noemen. Stand Up and B Strong is een ballad met wat groove, een gitaar en orgel. Wat is de Hammond toch een fijn instrument. Check the Record grooved lekker door met wat gitaar erbij. Same Page, Different Book is een rustiger nummer een lekker funky ritme. When She Comes is een typische zoete Prince ballad. 1010 heeft de piano en het bassritme in de hoofdrol. Een aardige song. Yes grooved dan lekker door en afsluiter One Day We Will All B Free is een wat timide einde van een eigenlijk typisch Prince album. Je kan aan zijn muziek sowieso nooit een buil vallen.