menu

Gerry Rafferty - Rest in Blue (2021)

mijn stem
3,78 (27)
27 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Parlophone

  1. Still in Denial (3:01)
  2. Full Moon (5:25)
  3. Sign of the Times (3:31)
  4. You Are All I Want (4:43)
  5. I Still Love You (4:06)
  6. Wild Mountain Thyme (4:50)
  7. Slow Down (4:52)
  8. It's Just the Motion (5:47)
  9. Look at Me Now (5:20)
  10. Dirty Old Town (5:34)
  11. Lost Highway (4:38)
  12. Keeper of My Soul (3:59)
  13. Precious Memories (3:56)
  14. Stuck in the Middle with You (3:35)
totale tijdsduur: 1:03:17
zoeken in:
Zou dit album ook te koop zijn in België?

avatar van Film Pegasus
4,0
10 jaar na zijn overlijden krijgen we een nieuw album van Gerry Rafferty. Altijd gevaarlijk zo'n album, omdat er meestal wel redenen zijn waarom een artiest songs niet zelf heeft uitgegeven. Maar het album is met respect gemaakt en is best wel evenwichtig. Niet louter een mix uit kartonnen dozen van liedjes die na zijn dood gevonden zijn. Best wel een sterk album. Geen idee wat Rafferty en van zou gevonden hebben, maar ik ben alvast tevreden.

avatar van nlkink
4,5
Het was op 4 januari 2021 alweer tien jaar geleden dat Gerry Rafferty ons ontviel. Enkele weken voor zijn overlijden was hij uit het ziekenhuis ontslagen en in huis genomen door zijn dochter Martha. Wetende dat zijn dagen geteld waren, heeft Rafferty bij zijn dochter en kleinkinderen nog een relatief korte periode van huiselijk geluk gekend, inclusief een laatste mooie kerst.
In 2009 bracht Rafferty zijn laatste album tijdens leven uit, Life Goes On. Dit album was een compilatie van liedjes van de drie voorafgaande albums aangevuld met een zestal nieuwe stukken. De van de voorafgaande albums afkomstige stukken waren in veel gevallen nieuwe mixen en edits. De algemene consensus was dat Rafferty dit album beschouwde als een afscheid. Zijn gezondheid was al behoorlijk aangetast door jaren van drankmisbruik. Het album, vol met melancholieke liedjes, reflecteerde dat gevoel.
De aankondiging van Rest In Blue kwam deze zomer volkomen onverwacht. Nu blijkt uit de liners’ notes van het album dat Rafferty sinds pakweg 2006 af en aan werkte aan een nieuw album. Dat bleef onvoltooid en na zijn overlijden kwamen de tapes in handen van zijn dochter Martha, die de afgelopen jaren een paar halfslachtige pogingen heeft ondernomen om iets met de tapes te doen.
Pas toen zij het gevoel had dat ze er emotioneel aan toe was kwam het album langzamerhand van de grond. Een eerste stap die zij heeft gezet is de vocalen van haar vader als uitgangspunt te gebruiken. Rafferty was de laatste jaren een soort kluizenaar die in zijn eigen studio alle muziek zelf in zat te spelen. Vele lagen met keyboard- en synthesizerpartijen en drumcomputers werden ‘weg gestript’. Muzikanten met wie Rafferty in het verleden veel had gewerkt werden uitgenodigd om te helpen om de muziek opnieuw in te spelen. Het gevolg is dat de muziek, in tegenstelling tot de laatste drie albums, zeer organisch klinken. Waar voorheen allerlei elektronica domineerde hoor je nu een ouderwets Hammondorgel, piano, akoestische en elektrische (bas)gitaren, soms een mandoline, mondharmonica en strijkers als violen en cello’s. Door de heldere productie klinkt het album geenszins gedateerd. Het is aangrijpend om te horen hoe goed Rafferty’s stem klinkt, bijna alsof hij de vocalen gisteren heeft ingezongen.
Het album zet Gerry Rafferty voor mij in een nieuw licht. Zijn teksten waren altijd al persoonlijk, met als gevolg dat de laatste albums overwegend somber en melancholiek van toon waren. Dat in combinatie met de omstandigheden waaronder hij zijn laatste jaren in relatieve eenzaamheid en worstelend met zijn drankverslaving doorbracht, maakte hem voor mij en wellicht anderen tot een tragisch figuur. Maar Martha Rafferty en haar team zijn erin geslaagd om het album zo samen te stellen dat dit beeld bij mij is gaan kantelen.
De opener van het album, Still In Denial, beschrijft in vlot tempo hoe Rafferty iemand toespreekt die niet wil inzien dat hij een probleem heeft. Als luisteraar ontkom ik niet aan het gevoel dat hij zichzelf vermanend in de spiegel aan het toespreken is. Je hoort tijdens het intro Gerry vrolijk ‘good morning’ zeggen. Een hele slimme zet om het album op die manier af te trappen.
Andere hoogtepunten zijn het confronterende Full Moon, het bemoedigende It’s Just The Motion, en de ode aan zijn ex-vrouw You Are All I Want. Dat hij nooit over het vertrek van zijn vrouw is heengekomen bewijzen fraaie nummers als I Still Love You, Look At Me Now en Keeper Of My Soul.
Naast de tapes van het onvoltooide album heeft Martha Rafferty tapes met demos die teruggingen tot 1970 laten digitaliseren. Een aantal van deze demos waren van nummers die Gerry voor het album verder wilde uitwerken. Ook dat werk is door Martha en haar team voltooid. Met name het aloude Wild Mountain Thyme is voor mij een ontroerend nummer.
Het album eindigt eigenlijk met twee nummers, Precious Memories en het vrolijker klinkende en overbekende Stuck In The Middle. Precious Memories is de melancholieke Gerry Rafferty. Meestal heb ik het niet zo op heropnames van bekende hits. En met deze versie van Stuck In The Middle is ook niet zoveel mis. Het nummer overtreft het origineel niet, maar omdat het hier om een fraai opgeleukte en informele demo gaat krijg je aan het eind van het nummer een vrolijke verrassing te horen waardoor je meteen begrijpt waarom dit liedje gekozen is als afsluiter.
Vanaf nu zie ik Rest In Blue als het afscheidsalbum van Gerry Rafferty. Natuurlijk is zijn muziek op dit album af en toe melancholiek en zelfs somber, maar door de nummers op de goede manier te plaatsen is er een album ontstaan waarbij ik mijn beeld van de tragische figuur Gerry Rafferty op een positieve manier kan bijstellen.

avatar van erwinz
4,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Gerry Rafferty - Rest In Blue - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Gerry Rafferty - Rest In Blue
Gerry Rafferty is al ruim tien jaar niet meer onder ons, maar dankzij zijn dochter ligt er nu een laatste album dat verrast met prima songs en ontroert door het trieste levensverhaal van de Schotse muzikant

Ook ik dacht bij de naam Gerry Rafferty tot voor kort uitsluitend aan Baker Street, de wereldhit van het succesvolle album City To City. Het is een wereldhit die de carrière van Gerry Rafferty heeft gemaakt en gebroken. De Schotse muzikant voelde zich na Baker Street nooit meer gewaardeerd, raakte in depressies en zocht troost bij de alcohol. In de jaren voor zijn trieste dood in 2011 werkte hij aan een album, maar verder dan demo’s kwam hij niet. Gerry Rafferty’s dochter Martha ontfermde zich na zijn dood over deze demo’s en maakte het album af met muzikanten die bevriend waren met haar vader. Het levert tien jaar na de dood van de Schot een album op dat ik alleen maar ijzersterk kan noemen.

Ik ben geen heel groot fan van Gerry Rafferty, of beter gezegd, ik ben grotendeels onbekend met zijn werk. Van de tien soloalbums die hij maakte heb ik alleen het zeer succesvolle City To City uit 1978, het album met de wereldhit Baker Street, in de kast staan, maar wie heeft dat album dat miljoenen keren over de toonbank ging niet?

Ook de albums van zijn bands Humblebums en Stealers Wheel heb ik niet en ik moet eerlijk toegeven dat ik de vraag of Gerry Rafferty nog leeft of niet tot een week geleden niet met zekerheid had kunnen beantwoorden. Inmiddels weet ik dat de Schotse muzikant aan het begin van 2011 op 63-jarige leeftijd overleed na decennia lang in gevecht te zijn geweest met depressies en alcohol.

Voor zijn dood werkte Gerry Rafferty al een jaar of vijf aan een nieuw album, maar verder dan wat demo’s kwam hij niet. De afgelopen jaren heeft zijn dochter Martha Rafferty zich over het oeuvre van haar vader ontfermd en besloot ze om het album dat slechts in ruwe vorm op de plank lag af te maken.

Rest In Blue is deze week verschenen en het is een album waar ik op voorhand niets van had verwacht. Allereerst omdat ik niet veel had of onbekend was met het werk van de Schotse muzikant, maar hiernaast omdat postuum uitgebrachte albums maar zelden interessant zijn en Gerry Rafferty ten tijde van de opnames al heel erg lang in een matige vorm verkeerde.

Rest In Blue heeft me echter enorm verrast en ontroerd. Dochter Martha heeft buitengewoon knap werk geleverd, want Rest In Blue klinkt geen moment als een verzameling ruwe demo’s. Het album is volgespeeld door muzikanten met wie Gerry Rafferty in het verleden werkte onder wie zijn vaste kompaan Hugh Burns, die ook al tekende voor de memorabele gitaarsolo in Baker Street en de van Dire Straits bekende toetsenist Alan Clark.

Naar verluidt waren de oorspronkelijke demo’s van Rest In Blue vooral met synthesizers ingekleurd, maar deze hebben op het album plaatsgemaakt voor warme en vooral organische klanken. Een aantal tracks op het album, waaronder de remake van de Stealers Wheel hit Stuck In The Middle With You, gaat wat de kant van de folk of Amerikaanse rootsmuziek op, maar Rest In Blue klinkt ook vaak als een album dat vlak na het zo succesvolle City To City gemaakt had kunnen zijn.

Gerry Rafferty tobde bij het opnemen van de demo’s voor het album al vele jaren met zijn gezondheid, maar dit had kennelijk weinig effect op zijn stem, die nog prima klinkt en niet veel afwijkt van die van de jonge Gerry Rafferty, wat op zijn minst bijzonder is.

Rest In Blue laat ook nog maar eens horen dat de Schotse muzikant een geweldig songwriter was. Het album staat vol met tijdloze popsongs die zich genadeloos opdringen. Het levert een bijzonder lekker album met 70s singer-songwriter muziek op, dat bijzonder aangenaam in het gehoor ligt en een uur lang vermaakt.

Rest In Blue ontroert me echter ook. Gerry Rafferty zal voor altijd worden herinnerd als de muzikant van Baker Street en als een eendagsvlieg, terwijl hij veel meer in zijn mars had. Dat laat hij nog een keer horen op Rest In Blue dat zo mooi en liefdevol is afgemaakt door zijn dochter.

Door Rest In Blue moet ik mijn mening over postuum uitgebrachte albums herzien, maar moet ik bovendien mijn mening over Gerry Rafferty bijstellen. Rest In Blue is een ijzersterk slotakkoord van een geweldige muzikant. Punt. Erwin Zijleman

avatar van bvds63
Ik heb het album inmiddels gedownload in Spotify en ga de Cd aanschaffen. Het klinkt lekker, maar:

vind ik de arrangementen heel bijzonder?

Nee, niet heel verrassend. Ik ga eea nog eens heel goed beluisteren, maar dat was het eerste wat me na 2 luisterbeurten opviel.

Uiteraard hoort het album in de collectie (op Snakes&Ladders en Can I have my money back na ben ik compleet) en valt het te prijzen dat er zoveel jaar na zijn overlijden toch weer nieuw materiaal van Rafferty is.

1,5
Met alle respect, ook dit postuum uitgebrachte album komt niet in de buurt van Night Owl en City to City. Voor mij een bevestiging dat het na zijn 2 genoemde albums ( resp '78, '79/ niet meer goed gekomen is met de prestaties van Rafferty op muzikaal vlak

Gast
geplaatst: vandaag om 12:04 uur

geplaatst: vandaag om 12:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.