Atmosphere - Word? (2021)

Eerste vier nummers al vele malen geluisterd en stemt mij positief.
Zelfs Woes dig ik wel.

Voor de kenners: 'Barcade' verwijst inderdaad naar 'Quarter Up', maar wat wil je ook, met precies dezelfde rappers-line-up.

Nice! Put Your Quarter Up is geniaal!

Ben wel weer benieuwd, hoop op een Southsiders-achtige plaat.

Aesop Rock en MF DOOM op 1 track ❤️

Is ook Prefuse 73 al gelukt

Prefuse 73 - Black List Ft. Aesop Rock|MF Doom - YouTube

Ernie, check dan even die link naar 'Quarter Up' die ik eerder plaatste, voor nog meer Aes en DOOM.

Blijkbaar word deze in delen gereleased. De volgende 3 tracks zijn nu beschikbaar

Apart

Gebeurt toch wel vaker? Meestal worden de delen als EP’s gepresenteerd, maar het idee is hetzelfde.

En weer meerdere tracks gereleased. Met name pressed is een fijne track. Carousel vind ik wat minder.

Overal word ik wel vrolijk van dit album. Sleepless staat op repeat hier.

Er zitten zo'n twee luisterbeurten op en deze fanboy moet eerlijk toegeven dat het vooral weer Ant is die de kar trekt; een beetje met alle Atmosphere-albums ná Southsiders. Bij het slotnummer veer ik echt op wanneer Aesop Rock met zijn gastverse begint en dat gevoel heb ik al een paar jaar niet meer bij Slug gehad. Ik moet nog een paar keer extra luisteren om mijn vermoedens hard te maken, maar de kans is groot dat ik hier gewoon weer vier sterren aan ga hangen. Maar dat knaagt toch: dit was ooit een groep die schijnbaar moeiteloos 4,5*- en 5*-platen maakte.

Link werkt niet.

philtuper, ik zie het; die is in de tussentijd blijkbaar offline gehaald. Bij dezen de nieuwe link.

Ik kwam er net achter dat ik de download link van dit album al 5 dagen in mijn mail heb staan, maar dat ik nog geen moeite heb genomen om het te downloaden. Voorheen keek ik reikhalzend uit naar een nieuw Atmosphere-album. Die drang is blijkbaar wat minder geworden.

Misschien heeft het te maken met het feit dat ze 4 albums hebben gereleased in de afgelopen 4 jaar. Er was een tijd dat ze hun hersenspinsels en experimenten op mixtapes en EP's zetten. Voor de album namen ze een paar jaar de tijd, waardoor elk album nieuw en verfrissend was t.o.v. het voorgaande album. De laatste jaren suddert het een beetje door en dat is vooral te merken aan Slug. Het feit dat hij zelfs op de automatische piloot een ruime voldoende scoort bij mij maskeert toch wel het één en ander. Ant produceert gelukkig altijd wel op hoog niveau, maar er waren tijden dat Slug in zijn eentje (lees: zonder hulp van gastartiesten) een album naar een hoger niveau kon tillen.

Maar goed, mijn ultra-limited-exclusive-collectors-LP ligt inmiddels ook in Nederland, dus ik stel het downloaden nog even uit. Mijn volledig onbevooroordeelde mening volgt nog...

Mooi om te lezen dat ik niet alleen sta met mijn gevoel wat betreft Atmosphere. Andere users, andere fans zelfs, verwoorden exact mijn gevoel bij de release en de eerste luisterbeurten van dit album. Je zit niet echt meer te wachten op een Atmosphere album. Dat heeft te maken met de overvloed aan albums van de laatste jaren maar ook het feit dat de scherpte er af is en je het allemaal wel eens gehoord hebt.

Southsiders hoorde imo niet tot hun beste werk (dat eindigde met the Family Sign) maar was het laatste album dat wat aangename variatie bracht. Het album van vorig jaar was ook "anders" maar niet op een goede manier. Althans niet voor mij. Dit album sluit voorlopig wat aan bij de andere 3...

Door de overwegend sterke producties blijft het een aangename zit maar Slug, die weliswaar een sterke MC blijft, rapt al jaren schijnbaar op autopilot. Dat heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat je als fan hun discografie dermate goed kent dat het quasi onmogelijk is voor Slug om met iets te komen dat oprecht, diepgaand en toch verrassend is.

Daardoor zijn de gastartiesten niet langer een welkome en leuke afwisseling maar al bijna essentieel om de spanning er wat in te houden. Dat is natuurlijk niet wenselijk al is het wel ironisch dat de beste nummers voor mij Clocked en Nekst zijn waarop er geen enkele gast mee doet. Dat soort uitschieters miste ik wel op hun vorige 4 albums dus misschien dat het dit keer niet blijft bij een aardig album dat ik desondanks hooguit 5 keer beluister en erna nooit meer terug op zet.

Na een 3tal luisterbeurten blijf ik (voorlopig) ook wat op mijn honger zitten.

Allemaal niet slecht en Ant is 1 van de interessanste producers van de laatste jaren maar echt indruk maken doet ie hier nu ook niet naar mijn mening. Het klinkt gewoon wel goed en soms experimenteel.

Woes, Clocked, Vanish en Barcade zijn hoogtepunten, Pressed en Nekst ook heel goed.

Slug zijn stijl kan ik nog steeds appreciëren. Op Mi Vida Local vond ik hem eerst ook wat traag maar die plaat is serieus gegroeid de laatste jaren. Het is normaal dat ie evolueert. Op Whenever en FELT 4U vind ik hem heel goed. Zijn collab met DJ Premier en RA the Rugged man ook heel leuk. Met The Day before Halloween kon ik eigenlijk niets Geen idee waarom ze dat als studioalbum uitbrachten want dat was echt een probeersel.

Deze Word is een 3,5* voor mij maar kan nog stijgen. Voorganger Whenever vind ik beter. Die staat hier op musicmeter bijna gelijk met Sevens travels qua rating maar Sevens Travels is toch interessanter, heeft meer weerhaken en bevat 2 classics met Trying to find a Balance en het fantastische Always Coming back home to you.

De vele gastartiesten hier zijn zeer welkom. Aesop Rock is sinds 2020 volledig doorgebroken bij mij en Evidence ligt ook volledig in mijn straatje. MF DOOM is erg leuk maar te kort hier.
Doet mij vooral hopen dat Madvillainy 2 nog postuum uitkomt

Liefhebbers van het vroegere werk kunnen deze alweer skippen maar die missen toch best wel veel sterke nummers. Lang leve evolutie

Ja, maar wanneer een Pokémon evolueert wordt hij een stuk beter en bij Slug lijkt dat precies andersom te gaan. Ik denk niet dat-ie nog een Magcargo wordt.

...die er ongelooflijk vet uitziet! Bij deze direct vijf sterren!

Het is niet het meest boeiende album wat ze uitgebracht hebben. Slecht klinkt het dan weer ook niet. Merk dat ik hier toch wel makkelijk van kan genieten eigenlijk, waar andere artiesten al snel beginnen te irriteren bij mij. Iets wat me met elk album van ze wel opvalt, het zit allemaal ontzettend degelijk en fijn in elkaar. Ook al is het niet altijd even hoogstaand of boeiend. Barcade is wel een aardige opleving trouwens op het album. Heerlijke afsluiter.

Ik sluit mij wel aan bij Silky & Smooth ook ik moet bekennen dat ik hem nog niet had geluisterd.. Dit komt omdat ik teleurstelling wilde voorkomen. Nu ik hem geluisterd heb moet ik zeggen dat het een van de beste albums is van de laatste 5 jaar die dit duo heeft voortgebracht.

Ze brengen wel heel veel uit.

Zo is er nog weinig speciaals wanneer dit duo nog maar eens met een nieuw album op de proppen komt aangezien dit sinds 2018 een jaarlijks gebeuren is geworden. De voorganger werd niet zo denderend ontvangen maar zelf kon ik wel genieten van dat albumpje, was iets totaal anders dan we van Slug en Ant gewoon zijn.
Dit klinkt weer meer zoals de andere albums die Atmosphere de laatste jaren uitgebracht heeft en beter dan het mindere Mi Vida Local.

Slug is een rapper waar ik graag naar luister en heeft iets kalmerend in zijn stem. De producties van Ant zijn wederom om van te smullen op WORD?.
Fijn dat ze ook meer met andere artiesten samenwerken op hun albums, zorgt toch voor iets meer variatie. Met het werk van Evidence ben ik niet genoeg bekend maar telkens hij voorbij komt met een strofe is het wel heel goed, misschien moet ik zijn laatste nieuwe album ook maar eens een kans geven?

Net zoals Felt 4 U dat vorig jaar het daglicht zag is dit gewoon weer een heel solide langspeelplaat.

Het lijkt me geen slecht idee dat ze hun projecten meer ademruimte geven en even een pauze inlassen maar ik kan maar moeilijk teleurgesteld zijn met albums als dit.

4*

Ik zie dat ik hier nog niets over verteld heb op MuMe, maar vorig jaar had ik de eer om Slug te mogen interviewen voor het tijdschrift <i>Gonzo (circus)</i>. Hoewel ik Atmosphere na <i>Southsiders</i> nooit meer echt fantastisch heb gevonden, maar wel gewoon goed, moest ik mezelf toch even in mijn arm knijpen bij 'Sean Daley has entered your waiting room'. Een van de dingen die ik heel graag wilde weten is waarom Atmosphere heel lang met geen tot hoogstens één gastrapper per album heeft gewerkt. Slug vertelde me toen dat dat kwam omdat hij vroeger en controlefreak was en daarom veel kritischer was op zichzelf en op anderen. Inmiddels heeft hij al een paar jaar een houding van 'als we jou een toffe artiest vinden, nodigen we je uit; als je verse beter is dan die van mij, dan hoef ik daar echt niet overheen' (ik parafraseer even, maar hier kwam het op neer). Ik heb niet gevraagd of de productiviteit ook hoger is geworden omdat hij minder kritisch is geworden, maar tussen de regels door werd bevestigd wat ik al wel vermoedde: Slug legt de lat nu inderdaad minder hoog dan vroeger. Enerzijds is het fijn voor hem dat hij beter in zijn vel zit, want neurotisch gedrag is echt niet fijn voor je omgeving en voor jezelf; anderzijds vind ik het wel jammer dat hij tegelijkertijd veel sneller tevreden is met wat hij heeft gemaakt, omdat de magie van vroeger schaars is geworden.

Verder: lieve man, openhartig, en vol zelfspot: precies de gesprekspartner die ik verwacht had op basis van zijn muziek.

Heel vet dat je Slug hebt mogen ontmoeten en interviewen!

Zo, even Atmoshpere inhalen van afgelopen jaren. Dit is zoals hierboven vermeld inderdaad een beetje hetzelfde als de vorige albums; weinig indrukwekkend. Zo nu en dan komt er een fenomenale beat voorbij (Clocked!!), maar zelfs met die beats weet Slug de nummers niet naar grote hoogte te brengen.

Zegt natuurlijk wel wat dat ik dit pas 2 jaar later beluister. Toch wel jammer. Mijn probleem zit er niet in dat ze veel uitbrengen, maar dat elk project hetzelfde is. Hopelijk vinden ze nog een keer de motivatie en zin om iets uit te brengen wat buiten hun vorige lijntjes kleurt, zoals vroeger. Ik ben wel benieuwd hoe populair deze mannen eigenlijk nog zijn ( en Rhymesayers idem)? Los van de releases van Evidence, volg ik eigenlijk amper nog wat van Rhymesayers. Terwijl ik thuis in principe elke release tussen 2006 en 2014 in m'n kast heb staan.

Aes Rizzle ook niet? Die man heeft fantastisch werk gemaakt de afgelopen jaren, evenals een aantal heel behoorlijke zijstapjes.

Stiekem is Aesop Rock niet meer interessant geweest na None Shall Pass. Wel degelijk, ja, maar daar heb je wat minder aan.