menu

Nathaniel Rateliff & The Night Sweats - The Future (2021)

mijn stem
3,58 (20)
20 stemmen

Verenigde Staten
Soul / Rock
Label: Stax

  1. The Future (3:41)
  2. Survivor (4:01)
  3. Face Down in the Moment (4:39)
  4. Something Ain’t Right (3:34)
  5. Love Me Till I’m Gone (3:48)
  6. Baby I Got Your Number (3:31)
  7. What If I (3:34)
  8. I’m on Your Side (3:18)
  9. So Put Out (3:01)
  10. Oh, I (3:28)
  11. Love Don’t (5:10)
totale tijdsduur: 41:45
zoeken in:
avatar van Mssr Renard
Video van de eerste single toegevoegd.

De zanger heeft een goede stem en de instrumentatie is ook okay (analoge, ouderwetse instrumenten, twee drummers, etc.), maar de muziek vind ik loodzwaar en somber. Ik kan maar met moeite mij door hun songs heenworstelen.

Ik vind het jammer, want ik ben eigenlijk juist op zoek naar dit soort retro-muziek.

avatar van henrie9
4,0
Nathaniel Rateliff brak in 2015 met zijn The Night Sweats de poorten naar de wereldbekendheid open met zijn shakende  knallers 'S.O.B'. en 'I Never Get Old'. Laatst in 2020, na pijnlijke scheiding en overlijden van zijn producer Richard Swift, hoorden we hem plots solo, met verrassend breekbare nummers, waarvan inmiddels ook het akoestische 'And It's Still Alright' zich in het collectief geheugen nestelde. Nu, 2021, slaat de slinger weer naar links en neemt Rateliff zijn feestband The Night Sweats weer onder de arm. Ja, dan zal met die ritmes en koperdecibels gelijk weer de feel good-bries opsteken, is wat we verwachten, toch?

Energieke nummers met lekkere groove dat hier in alle geval. Rock met een flinke scheut soul, funk, r&b, doortastende zang van Rateliff én z'n heel kenmerkende blazerssectie.

Komt nu ook hier wisselwerking met de bespiegelende kijk van solozanger Rateliff de plaat binnensijpelen. Zo slaat de protestzanger in hem al onmiddellijk  wild om zich heen in het meeslepende americana-openingsnummer 'The Future'. In blinde onwetendheid zien we niet dat we overspoeld worden door dieven die al wat goed is onder elkaar verdelen. Al fulminerend omarmt hij daar niet alleen pedal steel, maar imiteert ie vooral op verbluffende wijze Dylan.

'Survivor' is vervolgens authentieke soulklasse, funky, met ferme groove in de ritmesectie. Blazers, gitaren, toetsen, niet aflatende stroomstoten van The Night Sweats. Vertrouwt ook hier  Rateliff je wat van zijn dreigende onzekerheden toe. "Ben bang dat het gewicht van de wereld je inhaalt. Durf bijna niet toe te geven dat het ook mij inhaalt. Groeit dat totdat het je begraaft?"  'Face Down In The Moment', nog zo'n eenvoudig meditatief nummer over loslaten en hoopvol uitweg zoeken, met op de rustigste pianotoetsen meeschuivende drums.

Opvallend wijze quote dan in het innemende 'Something Ain’t Right' : "Gotta dig a lot of holes to get into something deep. Gotta sing a lot of soul to know how to feel it." Beatlelesk openend popnummer met croon van een Randy Newman in mooie samenzang met z'n achtergrondkoor, blazerssectie er waardig overheen. Schitterend andere Rateliff hier.

Ook in de jazzy soul van 'Love Me Till I’m Gone' weet Rateliff weer aangenaam te verrassen, nu in Van Morrisonstijl. Fraai die met de kopers meejengelende keyboards. Het eenzaam filosoferende 'Baby I Got Your Number', soulballad met akoestische gitaar, conga-percussie en Rateliff's vocale trompetimitaties. Opnieuw, nu ingetogen, versterkende blazers. Het geweldige 'What If I', blazers- en koorharmoniën, met Rateliff soulvol op het voorplan croonend. Oproep om samen uit de twijfel en de tweeslachtigheid van een beknottende wereld te stappen.

'I’m on Your Side', inlevende pandemiesong, mooi opstijgend orgel en blazers, met recht uit het hart-emotie. Kop op, door dik en dun elkaar steunen en hoopvol de toekomst aankijken! 'So Put Out' is een waarachtig soulnummer met vette groove. Een terugschreeuwen naar voorbije scheidingsperikelen? 'Oh, I', snelle reggae, als Jason Mraz springerige, maar o zo opbeurende song van Rateliff. Eerst leeg is ie nu weer overvol energie, "I've got the feeling that I can heal."

Finaal, regelrechte topper en groepsstunt 'Love Don't', met uptempo-soulbeat à la 'S.O.B', met onvervalste motownintro, turbodrive van Nathaniel en samen vlammend in de mustang van Wilson Pickett de highway op!

Nathaniel Rateliff & The Sweats overstijgen hier op straffe wijze hun loutere act voor schreeuwerige fans. Hits als 'Survivor' en 'Love Don't' die krijgen ze wel. Maar het album is vooral fantastische wedergeboorte in diepgang. Woord en muziek spreken voortaan ook het innerlijke aan. Met het gematigd optimisme van Rateliff blaast de band de wereld letterlijk verse moed in.

De video van Survivor zette Rateliff neer als opkomende Raging Bull die een onmogelijke uitdaging aangaat. Als een scherts tegen elke vorm van somberte. In de nieuwe introspectieve verpakking is het album in deze tijden minder een feestje. Maar de drive en de veelzijdigheid van een band als Rateliff & The Night Sweats maken het wel een ontzag afdwingende topprestatie. Grote onderscheiding!

avatar van AOVV
3,5
Mssr Renard schreef:
De zanger heeft een goede stem en de instrumentatie is ook okay (analoge, ouderwetse instrumenten, twee drummers, etc.), maar de muziek vind ik loodzwaar en somber. Ik kan maar met moeite mij door hun songs heenworstelen.

Ik vind het jammer, want ik ben eigenlijk juist op zoek naar dit soort retro-muziek.


Misschien is ouder werk van de band, zoals deze, dan wel meer wat voor jou, Michiel. Ik ga niet zeggen dat daar louter vrolijke deuntjes opstaan, maar zeker de singles zijn meer uptempo, en lekker sfeervol, plus de positieve onderdelen die je aanhaalt zijn ook daar aanwezig.

Ik heb het stiekem wel voor Nathaniel Rateliff en zijn Night Sweats. Ik hoor veel metier en liefde voor de stiel in dit soort muziek weerklinken, en daarenboven heeft Rateliff een mooie, doorleefde stem.

3,5 sterren

avatar van AOVV
3,5
En de afsluiter van dit album zal toch wel in de smaak vallen, nietwaar? Lekker uptempo om het album mee af te sluiten.

avatar van Reijersen
3,5
De muziek van Nathaniel Rateliff zijn Night Sweats is altijd erg smaakvol geweest. Een kans om dit voort te zetten met deze nieuwe worp. Natuurlijk is er weer die fijne stem met dat prettige rafelige randje van Nathaniel Rateliff zelf. Muzikaal gaat het aardig wat leuke kanten op. De ene keer horen we wat meer country (the Future, What If I), de andere keer wat meer groove (Love me Till I’m Gone, Survivor, What If I). De ene keer wat donkerder en ingetogen qua sfeer (Face Down in the Moment, Something Ain’t Right) of juist wat vrolijker (I’m On Your Side, So Put Out, Love Don’t). Door de gemene deler zou je dus zeker kunnen zeggen dat er meer dan genoeg variatie te vinden is op dit album, dit zonder een consistent geheel uit het oog te verliezen. Wederom een smaakvolle, sfeervolle plaat van Rateliff.

avatar van Alainmestreech
Mssr Renard schreef:
Video van de eerste single toegevoegd.

De zanger heeft een goede stem en de instrumentatie is ook okay (analoge, ouderwetse instrumenten, twee drummers, etc.), maar de muziek vind ik loodzwaar en somber. Ik kan maar met moeite mij door hun songs heenworstelen.

Ik vind het jammer, want ik ben eigenlijk juist op zoek naar dit soort retro-muziek.
Loodzwaar en somber? Verklaar je nader. Ik heb namelijk een totaal ander gevoel bij dit album.

avatar van Mssr Renard
Alainmestreech schreef:
(quote)
Loodzwaar en somber? Verklaar je nader. Ik heb namelijk een totaal ander gevoel bij dit album.


Sorry, maar ik ben niet meer geïnteresseerd in deze artiest. Mijn bericht was overigens niet gericht op deze plaat, want toen was deze nog lang niet uit. Ik had andere muziek van hem gehoord. Maar aangezien ik geen interesse (meer) heb, ga ik deze plaat ook niet luisteren.

avatar van Alainmestreech
Mssr Renard schreef:
(quote)


Sorry, maar ik ben niet meer geïnteresseerd in deze artiest. Mijn bericht was overigens niet gericht op deze plaat, want toen was deze nog lang niet uit. Ik had andere muziek van hem gehoord. Maar aangezien ik geen interesse (meer) heb, ga ik deze plaat ook niet luisteren.


Haha niemand verplicht je dat ook. Wel een aparte benadering van muziek. Mij interesseren over het algemeen artiesten ook niet. Het gaat om de muziek/platen.

avatar van Minneapolis
Alainmestreech schreef:
(quote)
Loodzwaar en somber? Verklaar je nader. Ik heb namelijk een totaal ander gevoel bij dit album.


Het gruizige bedompte geluid kan er een bijdragen misschien. Ik vind het niet fijn klinken in elk geval, terwijl het wel "mijn soort muziek".

Gast
geplaatst: vandaag om 14:30 uur

geplaatst: vandaag om 14:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.