Deze ochtend besloten om het nieuwe jaar met Trane in te zetten, en na Sun Ship eerder vandaag (geweldige plaat overigens) me nu eindelijk overgegeven aan deze live-plaat. En het is toch wel een spektakel!
Vooreerst: de geluidskwaliteit stoort me hier allerminst. De drums klinken inderdaad erg luid en bij momenten overheersend, maar volgens mij ligt dat ook wel een beetje aan Elvin Jones zelf, een onnavolgbaar beest - de machtige solo die hij in de eerste interlude, als ik me niet vergis, speelt, spreekt boekdelen!
Verder is het vooral Trane zelf die schittert, natuurlijk, met Sanders aan zijn zijde. We horen wel wat onderlinge duels, maar de twee meesters gunnen elkaar vooral de ruimte, wat erg goed werkt. Nu, aan de studio-opname kan deze performance vooralsnog niet tippen (dat zal ook wel een sentimentele factor hebben), maar bij momenten word ik hier compleet weggeblazen door Trane en zijn band. Het spirituele meesterschap van de leider zelf, het woeste uitvaren van Sanders, de machtige roffels en combinaties van Jones.. En daartegenover de contemplatieve Garrison en een bescheidener klinkende McCoy Tyner (al hoor je het technisch meesterschap in alles terug).
Deze vrije interpretatie van zijn eigen meesterwerk, maar dan een jaar of wat na dato, leunt tegen de perfectie aan voor mij, zoals wel meer werk van Trane. Hopelijk wordt de rest ook eindelijk 'ns van de verstofte archiefplanken gevist, zodat wij er allemaal van kunnen genieten!
4,5 sterren