Admiral Freebee - The Gardener (2021)

Mooie hoes, alleen jammer van de tekst/letters.

Opvallend dat de voorgaande EP hier volledig opstaat.

Goed album weer. Meest onderschatte artiest van de Lage Landen.

Alleen "den Admiraal" kan met een zin als "No one can stop me now but my baby" afkomen en het nog goed laten klinken ook. Ik was niet zo'n fan van de EP (wel veel te weinig naar geluisterd voor een review) en het stemde me wat droevig dat hij die volledige EP hergebruikte, maar No One Can Stop Me Now klinkt wel erg lekker. Zijn laatste optreden op Linkerwoofer vond ik uitermate teleurstellend, maar dit wil ik
toch eens terug een kans geven.

Degelijke plaat, maar een kwartiertje te lang wat mij betreft. Tom Van Laere klinkt hier ook meer als een gearriveerde artiest, de songs kabbelen allemaal wat gezapig zonder een echte indruk na te laten (enkele uitzonderingen buiten beschouwing gelaten).

Dat wil dus niet zeggen dat hij opeens geen goeie songs meer kan schrijven, vandaar de uitzonderingen uit de vorige alinea. Dat talent om een goeie rock-popsong te schrijven, heeft Van Laere wel degelijk, met This Dream of You als beste voorbeeld, naar mijn mening. Maar ik grijp toch liever terug naar eerder werk.

3 sterren

Fijne vinyl release trouwens! Het artwork van de plaat zelf blijf ik een beetje raar vinden, maar de insteektassen waar de platen zelf in zitten zijn versierd met twee mooie foto's en het is de eerste keer dat ik een transparante vinyl in huis heb. Komend weekend toch maar eens wat tijd voor maken om te draaien, live klonk het in ieder geval fantastisch.

Toen de tracklist voor The Gardener bekend werd, vond ik het een vreemde keuze van den Admiraal om zijn volledige Don't Follow Me, I'm Lost EP op het nieuwe album te zetten. Zeker omdat je dan alsnog met 10 nieuwe nummers overblijft en eerlijk gezegd, ik denk dat ik The Gardener hoger had gewaardeerd moesten de 5 songs van de EP hier weggelaten zijn. Ik had in eerste instantie schrik dat The Gardener door de toevoeging van die nummers niet als één geheel ging aanvoelen, maar dat is gelukkig niet het probleem. Neen, het is (en zeker naar het einde toe) gewoon allemaal net iets te gezapig, te langzaam en teveel van hetzelfde. Het is duidelijk dat Admiral Freebee nog altijd de kunst van geweldige songs schrijven beheerst - hoogtepunt is No One Can Stop Me Now, maar ik ben misschien bevooroordeeld omdat ik dat in een geweldige live-uitvoering heb gezien in Kavka waar hij Jan Jambon, de Belgische minister van Cultuur, er eventjes in verwerkte - maar het is gewoon een te lange plaat die mijn aandacht niet kan vasthouden. Wel interessant om te zien hoe hij er een andere stijl op nahoudt en dat het toch nog altijd wel als Admiral Freebee klinkt. Hij switchte naar een meer elektronische sound doordat hij een tenniselleboog had opgelopen (door het gitaarspelen dan nog, niet door het tennissen) en ik denk misschien wel dat dit door de andere sound nog een groeiertje kan zijn. Dat is met Don't Follow Me, I'm Lost tenslotte ook gebeurd.

Back to form voor onze admiraal na toch twee mindere platen…. Zeer goede afwisseling in up-tempo en tragere songs, traditionele en edgy songs en toch een mooi geheel blijven vormen… sterk album…