BLANCO past helemaal in mijn Italië-jaar met muziek van o.a. Måneskin, Mahmood, Madame, Caparezza, Diodato, Pierdavide Carone de opleving van mijn liefde voor Franco Battiato en Alice, een concert van Vinicio Capossela in Italië (mijn vakantie dit jaar), de winst op het Songfestival en EK.
De liefde voor Italiaanse pop deel ik momenteel met user
musicfriek, waar hij zich vooral onderdompelt in de hedendaagse Italiaanse pop, duik ik meer het verleden in.
BLANCO bevalt prima en sluit naadloos aan in het rijtje artiesten als bijvoorbeeld Madame, muziek die in Italië momenteel echt heel populair is. Ik moet een beetje oppassen voor een overdosis daarin, omdat het allemaal op elkaar gaat lijken voor mij (en dat heb ik niet met het oude werk van Alice en Battiato, waar dat ook wel het geval is). Bij musicfriek is dat niet het geval voor wat betreft hedendaagse Italiaanse pop.
Daarmee is dit album best een fijne tip en ik denk niet dat dit in ons landje allemaal erg aanslaat. Måneskin is op dat vlak toch een andere categorie, een ander verhaal en daarmee een uitzondering vrees ik.
Maar het zou niet verkeerd zijn als meer mensen hun grenzen een beetje verleggen qua hedendaagse pop.