menu

Mitski - Laurel Hell (2022)

mijn stem
3,38 (67)
67 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Dead Oceans

  1. Valentine, Texas (2:35)
  2. Working for the Knife (2:38)
  3. Stay Soft (3:16)
  4. Everyone (3:47)
  5. Heat Lightning (2:51)
  6. The Only Heartbreaker (3:04)
  7. Love Me More (3:32)
  8. There's Nothing Left Here for You (2:52)
  9. Should've Been Me (3:11)
  10. I Guess (2:15)
  11. That's Our Lamp (2:24)
  12. Valentine, Texas [Demo Version] *
  13. Love Me More [Demo Version] *
  14. Stay Soft [Acoustic Version] *
  15. Glide *
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 32:25
zoeken in:

avatar van OscarWilde
4,0
The Only Heartbreaker is zo'n nummer dat je perfect twee jaar na mekaar in je eindlijst met favorieten kan zetten. Echt heel goed. Dit album staat op basis van de drie singles al met stip genoteerd.

avatar van dix
dix
Krijgt ze een PCR-test?

avatar van nico1616
3,0
Ik had hier zoveel van verwacht na de 4 singles. Die hebben me volledig op het verkeerde been gezet, ik had een 80s synthpop album verwacht. De andere nummers klinken als doelloos geneuzel met Everyone als dieptepunt. Wat een afknapper na haar geweldige vorige albums!

avatar van stardust_be
3,0
Ik had er ook meer van verwacht. Het album begint zeer sterk met Working for the knife dat ik nog altijd de beste single vind maar er staan wat teveel van die inwisselbare synthpop songs op (met The Only Heartbreaker nog wel als uitschieter) en moet qua sound ook dikwijls aan Abba denken. Dan vond ik haar vorige platen toch nog stuk eigenzinniger. Wel nog handvol goeie songs maar in zijn geheel nogal wisselvallig.

avatar van Lura
Bij mijn cd is de hier afgebeelde hoes de achterzijde.

avatar van Poles Apart
3,0
Lura schreef:
Bij mijn cd is de hier afgebeelde hoes de achterzijde.

Er zijn nogal wat varianten in omloop zo te zien... Deze lijkt echter de 'officiële' hoes te zijn.

avatar van Lura
Poles Apart schreef:
Deze lijkt echter de 'officiële' hoes te zijn.

Zo ziet mijn hoes er inderdaad uit.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Mitski - Laurel Hell - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Mitski - Laurel Hell
Laurel Hell van Mitski wordt hier en daar wat te makkelijk in het hokje lichtvoetige synthpop geduwd, maar het is een interessant en uitstekend album, dat niet onder doet voor de vorige verrichtingen van Mitski

Mitski had al een aantal albums op haar naam staan toen ze in 2016 doorbrak met Puberty 2. Sindsdien is haar geluid wat minder ruw en stekelig geworden en die lijn wordt doorgetrokken op Laurel Hell. Het is het meest toegankelijke album van Mitski tot dusver, zeker wanneer de muzikante uit New York de synthpop omarmd. Hiertegenover staan een aantal minder uitbundig ingekleurde en indringendere songs, waarin Mitski laat horen dat ze een geweldige zangeres is. Ook de op het eerste gehoor vooral aanstekelijke songs zitten echter veel interessanter in elkaar dan bij eerste beluistering het geval lijkt, waardoor ook dit nieuwe album van Mitski er weer mag zijn.

Mitski (Miyawaki) dook in 2012 op met haar debuutalbum Lush, maar het album trok, net als opvolgers Retired From Sad, New Career In Business uit 2013 en Bury Me At Makeout Creek uit 2014, nauwelijks aandacht. De eerste twee albums van Mitski zijn inmiddels ook op de streaming media diensten te vinden en maken op mij niet veel indruk met vaak wat pompeuze piano ballads, maar het wat gruizigere derde album had wel wat meer aandacht verdiend.

Die aandacht kreeg Mitski wel met het in 2016 verschenen Puberty 2, dat indruk maakte met een serie eigenzinnige pop- en rocksongs, die herinneringen opriepen aan onder andere PJ Harvey, Liz Phair, Lera Lynn en zelfs aan Siouxsie Sioux. Puberty 2 dook uiteindelijk op in mijn jaarlijstje en het was zeker niet het enige jaarlijstje waarin het album terecht kwam.

Mitski vervolgde haar weg met het in 2018 verschenen Be The Cowboy, waarop invloeden uit de rock wat aan terrein hadden verloren en Mitski hier en daar wat opschoof richting de elektronische popmuziek die St. Vincent ook wel eens gemaakt heeft. Be The Cowboy was misschien wat meer pop dan rock, maar het was nog altijd een ruw en stekelig album.

Dat geldt in veel mindere mate voor het deze week verschenen Laurel Hell, waarop het geluid van Mitski, zeker op het eerste gehoor, een stuk gepolijster klinkt. Hier en daar wordt zelfs beweerd dat Mitski op haar nieuwe album vol gaat voor de aanstekelijke pop, maar hiermee doe je de muzikante uit New York wat mij betreft flink tekort.

Laurel Hell klinkt verzorgder dan Be The Cowboy, maar Mitski maakt zeker niet opeens hitgevoelige en/of dertien in een dozijn popdeuntjes. Direct vanaf de eerste noten creëert ze een bijzondere sfeer en het is nog altijd een wat donkere sfeer. Dat is deels de verdienste van haar stem, die ook dit keer stevig bezweert.

De stem van de muzikante uit Brooklyn was op haar vorige albums haar sterkste wapen en dat is op Laurel Hell niet anders. Het is een stem met een eigen geluid, maar het is ook een stem die van een eenvoudige popsong een indringende popsong kan maken en dat doet Mitski op Laurel Hell meerdere keren.

In muzikaal opzicht hinkt Laurel Hell wat op twee gedachten. Aan de ene kant zijn er de prachtige en vaak wat beklemmende popsongs als het wonderschone Working For The Knife, maar hier tegenover staan een aantal songs die wat meer neigen richting 80s synthpop. Het zijn songs die je echter niet te snel moet afschrijven, want ook als Mitski lijkt te kiezen voor aanstekelijke elektronische pop, is een mooie of bijzondere twist nooit ver weg en bovendien is er altijd de uitstekende zang.

Mitski houdt nog altijd niet van lange albums, want ook Laurel Hell heeft weer genoeg aan maar net een half uur muziek. Dat heeft ook voordelen, want je kunt het album makkelijk twee keer achter elkaar beluisteren. Dat is ook verstandig, want Laurel Hell is veel beter dan hier en daar wordt gesuggereerd en is ook niet zo ver verwijderd van de vorige twee albums van de Amerikaanse muzikante.

Heel even was ik teleurgesteld in het nieuwe album van Mitski, maar wanneer Laurel Hell eenmaal de tijd heeft gekregen om te landen en te groeien is het een album dat niet onder doet voor haar vorige albums en misschien zelfs wel beter is, al is het maar omdat Mitski een aantal geweldige songs heeft geschreven. Niet te snel oordelen dus. Erwin Zijleman

avatar van MRDammann
3,0
Na Be the Cowboy valt me dit toch wel een beetje tegen. De singles zijn leuk, maar daar blijft het eigenlijk ook wel bij.

avatar van AstroStart
3,5
Jammer dat het geen 100% uptempo popalbum is. Should've Been Me en Stay Soft zijn gezellige nummers, aangevuld met sterke singles had het best de goede kant op kunnen gaan. Alleen dan staan er ook skippers tussen als Everyone en There's Nothing Left For You. Alsnog 3,5 ster, want als Mitski piekt, dan piekt ze goed.

avatar van johans
3,0
De populariteit die de Japans/Amerikaanse Mitski (Mayawaki) de afgelopen jaren wist te vergaren, heeft mij best verbaasd. Zowel het veelgeprezen Be The Cowboy (2018) als het recent verschenen Laurel Hell kwamen in de eerste week van niets op nr. 1 binnen in de Amerikaanse Billboard album charts. Een streamingkanon en inmiddels een gevestigde naam van de hedendaagse indiepop.

De muziek van Mitski wordt op de diverse online platforms namelijk honderden miljoenen keer meer beluisterd dan naar bands als The National, Arcade Fire en The LCD Soundsystem. Bij elkaar opgeteld! Bovendien was haar optreden op 3 mei in de Grote Zaal van de Amsterdamse Paradiso binnen tien minuten uitverkocht.

Ik denk dat dit het einde is / ik zal moeten leren om iemand anders te zijn”, zingt Mitski Miyawaki treurig in “I Guess”. Het voorlaatste nummer van haar laatste plaat. Wat samen met Working For The Knife over de constante druk die artiesten voelen, als voer dient voor de fans om te speculieren dat Laurel Hell tegelijkertijd een muzikale zwanenzang is. “Vroeger dacht ik dat ik op mijn twintigste klaar zou zijn. Nu ik 29 ben, ziet de toekomst er hetzelfde uit. Misschien zie ik op mijn 30e een manier om te veranderen”, vervolgt ze op “Working for the Knife”

Mitski heeft er namelijk nooit een geheim van gemaakt dat een leven van non-stop toeren een zware tol eiste op haar geestelijke gezondheid. De pauze die zij drie jaar geleden aankondigde werd al snel ingetrokken toen de artieste werd geconfronteerd met de contractuele verplichting voor nog 1 album. Hierop laat zij zich inspireren door de weldadige, electronische synthesizerstorm uit de jaren tachtig, die het midden houdt tussen de muziek van Giorgio Morodor, Abba, Vangelis, Ultravox en Hall and Oates.

Duisternis is een terugkerend motief in op haar nieuwe plaat. Valentine, Texas, het openingsnummer, begint met de regel ‘Laten we voorzichtig in het donker stappen‘, waarmee de toon wordt gezet voor de rest van het album. Het ‘donker’ zou een symbool kunnen zijn voor haar worsteling met depressies terwijl zij op tournee was. Volgens inmiddels verwijderde tweets zorgde de druk van haar overvolle tourschema ervoor dat ze haar gezondheid verwaarloosde.

De videoclip voor het new wave achtige Love Me More blijft de bezorgdheid illustreren dat haar publieke persona niet onder haar controle is. De beelden in de video bevatten een scène waarin Mitski verwoed ronddraait in een witte kamer en probeert de poses te evenaren van silhouetten van haarzelf die op de muren zijn geschilderd.

In zekere zin is Laurel Hell het verhaal van een reeds verloren strijd. Mitski protesteert tegen de manier waarop de muziekindustrie met haar intens persoonlijke kunst omgaat, maar ze erkent dat de hypercommerciële industrie haar broodwinning is. Het is geen nieuwe vraag voor kunstenaars, maar het blijft even lastig als altijd. Het is geen wonder dat Mitski uitgeput is.

3,5
Dim
Zo'n plaat die net iets boven de middelmaat uitsteekt, maar ver achter de topplaten van 2022 blijft.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:05 uur

geplaatst: vandaag om 23:05 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.