Josh Ritter is een beetje een onzichtbare artiest lijkt het wel. Hij levert braaf prima albums af en op zich vergaart hij op deze site best wat stemmen, maar op de een of andere manier blijft hij een beetje in de schaduw hangen.
Misschien dat het met dit nieuwe album anders gaat verlopen. Het is in elk geval wel een aardige koerswijziging die hier ingezet wordt door Ritter.
Het klinkt allemaal vrolijker en de folk kantjes zijn vaak een beetje vervangen door een poppy variant. Blije pop-folk liedjes welhaast.
Zelf hou ik iets meer van de melancholie die te vinden was op de vorige albums, maar het zijn de schitterende muzikale toevoegingen (b.v. trompet en strijkers) die mij toch bij de les weten te houden. Daarnaast staan er wel degelijk nog wel wat nummers tussen die zo op de voorgangers hadden kunnen staan.
Meer afwisseling dus.
O ja: zou Josh Ritter nu uit die schaduw komen? Ik denk het niet. Typisch zo'n artiest die het moet hebben van een aantal liefhebbers die telkens terugkeren.
Ik ben er zo eentje, omdat ik van zijn fluwelen stem hou. Deze lieve pop-folk liedjes kan ik best wel waarderen en bij gebrek aan zomer haal ik met deze cd toch nog wat zonnestralen binnen.