Op CD, Philips/Phonogram 814 108-2.
Prachtig opgenomen in de Wisseloord Studio's en behalve nummer 7, allemaal eigen composities van Laurens zelf. Het is de man van het verfijnde arrangement en de boterzachte toetsaanslag. Romantische klanken en wat me opvalt is de zwaarmoedige, droevige toonzetting van de meeste nummers. En eigenlijk kan ik dat best waarderen. Het werkt op je gevoel. Het leven is lang niet altijd een pretje en dat weet je meteen weer als je deze muziek opzet. Daar moet je ruimte aan geven als je niet al hardhollend en opgeblazen door het leven wil gaan.
Artistiek valt er best wat af te dingen op de muziek van Laurens van Rooyen. Het is nèt niet of lang niet die klasse van een Rogier van Otterloo. Het is wat vlak, wat sentimenteel en mist dynamiek. Maar spannende muziek hebben we al genoeg. En de fluwelen man in het witte pak is ook wel een figuur uit een andere tijd geworden. Een mooiere tijd, als je het mij vraagt. En nu merk ik hoe melancholie en nostalgie hier heerlijk bij elkaar passen. Bij mij tenminste. Ja die tijd tussen oliecrisis en komst van MTV was een mooie tijd. Je had tenminste nog de illusie.
Graag draai ik dit album in de auto. Daarmee voorkom ik bonnen voor te hard rijden en geef onnodig voorrang aan de zwakkere weggebruiker. Galante muziek.