Het is zo langzamerhand tijd om de eindejaarslijst op te maken. Daarom luister ik alle 2022-releases die ik in huis heb gehaald nog eens om het gehoor op te frissen en te zien óf en waar ze op mijn jaarlijst eindigen.
Wat een heerlijk mistroostige plaat is Take Up My Bones! Traag voortslepende riffs, trieste cellopartijen en sfeervolle toetsen dragen de plechtige meerstemmige zang. Een heerlijke soundtrack voor deze koude en donkere decemberdagen.
Score: 84/100
1. Wilderun - Epigone (96)
2. Elder - Innate Passage (91)
3. Disillusion - Ayam (90)
4. Star One - Revel In Time (88)
5. Persefone - Metanoia (86)
6. Lalu - Paint The Sky (85)
6. Cult Of Luna - The Long Road North (85)
8. 40 Watt Sun - Perfect Light (84)
8. Watain - The Agony & Ecstasy of Watain (84)
8. Arð - Take Up My Bones (84)
11. Dark Funeral - We Are The Apocalypse (83)
12. Voivod - Synchro Anarchy (82)
13. Amorphis - Halo (78)
13. Jethro Tull - The Zealot Gene (78)
15. Toundra - Hex (77)
16. Jonas Lindberg & The Other Side - Miles From Nowhere (74)
17. Big Big Train - Welcome To The Planet (73)
18. Sarcasm - Stellar Stream Obscured (70)
Duister, onheilspellend, plechtig, sfeervol en mooi gevoelig traag laag. Deze muziek doet mij onmiddellijk denken aan het album The End is Nigh van Apocalypse Orchestra. Al klinken deze geluiden wat minder frivool dan bij dat orkest en kan ik dit album misschien nog beter op het stapeltje 'doomorkesten' met o.a. The Foreshadowing en Throes of Dawn neerleggen. Deze 'treurnis' - geperst op een enkele cd - past dus wonderwel en helemaal bij het troosteloze zwart van de oude, bijna versleten gordijnen vol verdroogde spinnenkoppen en de bloedrode zitelementen met behaaglijke kussens bedrukt met eveneens bloedrode rozen.
Er is wat mij betreft een klein minpuntje. De zang is soms niet helemaal toonvast, maar de muzikale omlijsting, de sinistere sfeer en de samenzang spreken mij weer wel enorm aan.