Motörhead - Rock 'n' Roll (1987)

Heb het album de laatste paar dagen wat vaker gedraaid, en ik verhoog mijn stem naar 3,5*. Nummers als Traitor, All For You en Boogeyman ben ik steeds beter gaan vinden en blijven lekker hangen. Inderdaad een erg onderschat Motörhead-album.

Een wat onopvallende plaat van Motörhead, waar vooral de degelijkheid regeert, zonder al te veel uitschieters. 'Stone Deaf in the USA' is een uitzondering; een knaller van formaat.

Als ik dan bovenstaand bericht lees over een nijpend tekort aan tijd en budget, snap ik wel waarom dit lang niet hun beste werk is. Dat Lemmy tijdens de opnames ook nog 'ns te kampen kreeg met griep, was een tweede opdoffer. Zijn zangpartijen zijn niet fantastisch op deze plaat, maar ook niet hemeltergend, dus al bij al valt dat wel mee.

Wat me vooral opvalt is niet de inferieure kwaliteit van de opnames of zo (hoewel deze pover is in vergelijking met de twee voorgaande platen; een manke vergelijking, overigens), maar wel dat het songmateriaal niet zo straf is. Ik betrap mezelf er tijdens het beluisteren van dit album minder op dat ik goedkeurend mee zit te headbangen, of een tinteling voel ontstaan doorheen mijn lichaam, wat de beste songs van Motörhead probleemloos voor elkaar krijgen (al is er dan eerder sprake van een aardschok).

Degelijk dus, maar meer ook niet.

3 sterren

Toch verbazingwekkend dat 'Rock 'n' Roll' mij meer heeft weten te vermaken dan het hele 'Orgasmatron' album bij elkaar, en dat was ook onder andere dankzij het titelnummer waar ik helemaal aan verslaafd ben geraakt. En dan hoop ik er toch nog ergens op dat ik Motörhead ga waarderen, dat gevoel dat me al een tijdje dwars zit omdat ik de klik maar niet kon vinden met deze band.

Dan komen we eindelijk aan bij de albums die ik veel geluisterd heb en 'Rock 'n' Roll' is er daar eentje van. Met nummers als 'Eat the Rich', 'Blackheart', 'Stone Deaf in the USA', 'The Wolf' en de het titelnummer 'Rock 'n' Roll' waren om te genieten, en vooral van de laatste heb ik erg genoten want die is wel meerdere keren in herhaling gevallen tijdens het luisteren van het album. De nummers na 'Traitor' vond ik persoonlijk wat weg vallen en minder bijzonder.

En dan geeft de band toch weer een sprankeltje hoop, op naar het volgende album waarvan ik al weet dat ik hem goed vind aangezien dat één van mijn lievelingalbums is van Motörhead maar, dat maakt geen reet uit. Ik heb bij drie andere albums nog maar gehad dat ik meer dan de helft van het album ook daadwerkelijk leuk vond. Rock 'n' Roll mag zich daarbij aansluiten, toch wat ondergewaardeerd of ik verwacht totaal iets anders van Motörhead dan wat de meesten doen (dat denk ik sowieso).

Voorlopige tussenstand:
01. Ace of Spades
02. Overkill
03. Another Perfect Day
04. Rock 'n' Roll
05. Orgasmatron
06. Bomber
07. Iron Fist
08. Motörhead