menu

Donna Blue - Dark Roses (2022)

mijn stem
3,82 (22)
22 stemmen

Nederland
Pop
Label: Snowstar

  1. The Beginning (4:38)
  2. The Idea (2:11)
  3. A Lover in Disguise (3:50)
  4. Dark Roses (3:01)
  5. Forever (4:19)
  6. Waking Up from a Dream (2:52)
  7. Cup of Time (2:58)
  8. Solitaire (2:50)
  9. Rouge (3:19)
  10. Carousel (4:27)
  11. Reprise (3:19)
totale tijdsduur: 37:44
zoeken in:
avatar van deric raven
4,0
Dark Roses is als een kristal helderblauw weerspiegelend meertje, verscholen in een donkergroen dichtbegroeid bos. Twin Peaks romantiek, zuchtmeisjes dramatiek en verboden onderhuidse erotiek. De soundtrack bij een in verregaande staat van ontbinding op de plank blijven liggend meesterwerk. Stoffig met vergaande diaprojector filmbeelden nostalgie, wegterend in eenzaamheid en verbleekte zwartwit vergankelijkheid. Een Danique van Kesteren en Bart van Dalen liefdesverklaring, gericht aan de smullende muziekliefhebber. Verpakt in bonbon zoetigheid, een elftal bordeauxrode Valentijns rozen liedjes, ondergedompeld in een sprankelend vermengend Rouge verfbadje.

Het Nederlandse duo brengt hun gedeelde passie voor Hollywood decadentie en Franse chanson verliefdheid in Dark Roses samen. Na de veelbelovende eerdere verschenen drie EP’s, de eerste volwaardige album release van het fictieve Donna Blue personage. Verzanden en verdrinken, The Beginning kabbelt, klotst en laat een schiplading aan retro surfende psychedelica los. Hypnotiserende gitaargolven varen berustend dobberend rond, links er rechts door voorbij zwemmende Krautrock elektronica ingehaald.

Funky verdovende The Idea zomerzon exotica schuurt op de juiste plekken. Bart van Dalen neemt de zangpartijen waar en verdrukt de spookachtige Danique van Kesteren echo’s naar een gepaste plek op de achtergrond. De track eindigt in een alles verstillende ademhalingspauze, en doet mij verlangen naar meer dansbare sensualiteit. Nachtclub anonimiteit, Cup Of Time paringsrituelen, op het zwoele ritme van Latijns-Amerikaanse achterkamer passie.

Diepduistere triphop maakt van A Lover in Disguise een adembenemend Who Did It? detective schouwspel. Verraad, bedrog en crime passionnel, alle elementen om met de huiveringwekkende geladen spanning te spelen. Danique van Kesteren in de verleidende minnaarsrol, de luisteraar als haar wellustige prooi. Het Carousel mysterie, een schaduwdonkere film noir ontdekkingstocht, een geheime avondschimmige rendez-vous. Bezwerende Dark Roses titelstuk orgelhypnose, zwaar overstemd met die gewetensgalm van de ronddolende rusteloze ziel van Danique van Kesteren. De slopende Forever lijdensweg, eeuwige trouw belovend. Bemoederend, verzachtend in mild fluwelen kleurextase.

Het krachtige sixties geschoolde Solitaire bewijst nogmaals dat Frans de taal van de liefde is, vintage L’Amour éternel. De bitterzoetheid van Waking Up from a Dream opereert op het gevaarlijke tussen kunst en kitsch zwendelrandje, B-film dweperig, de glasgeslepen nepdiamant tussen de schitterende parels. En toch verdient dit gedurfde valse sentiment een waardige plek op Dark Roses, en eigenlijk stoort het nergens.

Reprise, de toegift, het definitieve applaus, voordat de verduisteringsgordijnen het verlate toneel in stilstand afsluiten. Voor de laatste keer alles uit de kast halen, betoverende illusies en een afsluitend slotakkoord. Dark Roses is een nostalgische Côte d’Azur kustplaats zomeralbum, het grijsgedraaide cassettebandje om je tijdens die urenlange autotrip kostelijk mee te vermaken. Een dromerig droomdebuut, klaar voor mondiale erkenning.

Donna Blue - Dark Roses | Rock | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Donna Blue - Dark Roses - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Donna Blue - Dark Roses
Het Nederlandse duo Donna Blue heeft met Dark Roses een album gemaakt dat verbaast en verwondert, maar dat je ook op genadeloze wijze verleidt en betovert met wonderschone songs vol nostalgie

Door drie geweldige EP’s wist ik al wel een beetje wat ik kon verwachten van het Nederlandse duo Donna Blue, maar het deze week verschenen Dark Roses heeft zelfs mijn stoutste verwachtingen overtroffen. Donna Blue neemt op haar debuutalbum een diepe duik in de muziekgeschiedenis met een voorkeur voor beeldende klanken. Dark Roses sleurt je door de tijd en over continenten met songs vol nostalgie en verleiding, maar ook met songs die zo mooi zijn dat je blijft luisteren naar het debuutalbum van Danique van Kesteren en Bart van Dalen. Donna Blue is een enorme aanwinst voor de Nederlandse popmuziek, maar het debuutalbum van het tweetal verdient ook ver buiten onze landsgrenzen alle aandacht.

Na drie zeer veelbelovende EP’s debuteert de Nederlandse band Donna Blue deze week met Dark Roses. Het zijn EP’s die er voor hebben gezorgd dat ik met bijna onrealistisch hoge verwachtingen begon aan de eerste beluistering van het album, dat elf nieuwe tracks bevat, maar toen Dark Roses na bijna 38 minuten eindigde, wist ik dat ik naar een album had geluisterd dat heel hoog gaat eindigen in mijn jaarlijstje aan het eind van dit jaar.

Donna Blue is een Nederlands duo dat bestaat uit Danique van Kesteren en Bart van Dalen en op Dark Roses nemen de twee je mee op een muzikale roadtrip die je niet snel gaat vergeten. Het is een buitengewoon fascinerende roadtrip langs onder andere zwoele Franse films uit de jaren 70, ongrijpbare series van David Lynch, de verleiding van Mazzy Star, Californische psychedelica met een vleugje Surf, lome en broeierige zomers, duistere nachtclubs in desolate oorden, een tripje door de woestijn in het zuiden van de Verenigde Staten, een spaghetti western, de zoete klanken van Burt Bacharach, een terugkeer naar het eerste seizoen van Twin Peaks en een orgeltje uit de nalatenschap van Ray Manzarek.

Het is een omschrijving waar je zonder de muziek van Donna Blue gehoord te hebben waarschijnlijk helemaal niets mee kunt, maar laat het debuutalbum van de twee Nederlandse muzikanten uit de speakers komen en echt alles komt voorbij. Dark Roses is door al deze associaties een zeer beeldend album, maar het is ook een album dat overloopt van nostalgie. Het is boven alles een album van een bijna onwerkelijke schoonheid.

Danique van Kesteren en Bart van Dalen hebben hun debuutalbum op hele bijzondere wijze ingekleurd. Het tweetal put uit een aantal decennia muziekgeschiedenis en bestrijkt meerdere continenten. Het had makkelijk kunnen zorgen voor een als los zand aan elkaar hangend album, maar dat is Dark Roses zeker niet. De afwisselend honingzoete en bitterzoete instrumentatie heeft zich door van alles en nog wat laten beïnvloeden, maar alle invloeden zijn met veel gevoel en precisie aan elkaar gesmeed, wat flink wat wonderschone muziek oplevert. Het is muziek zoals die al decennia niet meer gemaakt wordt, maar toch klinkt het debuutalbum van Donna Blue geen moment oubollig.

Zeker bij beluistering met de koptelefoon is het genieten van alle prachtige klanken en van de knappe wijze waarop al deze klanken zijn gecombineerd. In muzikaal opzicht is Dark Roses een wonderschoon album, maar ook in vocaal opzicht weet Donna Blue me zeer te raken en dan vooral wanneer Danique van Kesteren plaats neemt achter de microfoon.

Dark Roses doet me een paar keer denken aan het fantastische Slush van de gelegenheidsband OP8 (Lisa Germano, Howe Gelb, Joey Burns en John Convertino), maar waar OP8 bleef hangen in de bloedhete woestijn van Arizona, sleurt Donna Blue je net zo makkelijk naar Parijs, San Francisco of toch naar Twin Peaks.

Ik heb het debuutalbum van Donna Blue inmiddels vele malen beluisterd, maar ben alleen maar meer onder de indruk van een album dat niet alleen totaal anders klinkt dan alle andere albums van het moment, maar dat er bovendien in slaagt om je mee te voeren naar een droomwereld die ver is verwijderd van de dagelijkse realiteit en waarin je eindeloos wilt verblijven. Erwin Zijleman

Gast
geplaatst: vandaag om 12:27 uur

geplaatst: vandaag om 12:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.