menu

John Elefante - The Amazing Grace (2022)

mijn stem
4,12 (4)
4 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Escape

  1. City of Grace (4:13)
  2. Stronger Now (4:40)
  3. The Amazing Grace (5:19)
  4. Time Machine (4:50)
  5. Won’t Fade Away (5:15)
  6. Not Alone (6:39)
  7. Falling Into Place (5:24)
  8. We Will Be Fine (4:22)
  9. Little Brown Book (5:02)
  10. And When I’m Gone (4:20)
  11. City of Grace [Long Version] (6:16)
totale tijdsduur: 56:20
zoeken in:
avatar van Marco van Lochem
4,0
John Elefante had begin jaren tachtig zijn "moment of fame", toen hij toetrad tot de succesvolle rock band Kansas. De leadzanger van die groep, Steve Walsh, had de rockers uit Topeka Kansas USA verlaten en Elefante werd 1982 gepresenteerd als de nieuwe frontman. Met Kansas maakte hij de albums "VINYL CONFESSIONS" en "DRASTIC MASURES", maar het toch wat tegenvallende succes en het vertrek van de belangrijkste componist binnen de band, Kerry Livgren, droeg bij aan het stoppen van de band Kansas. Een paar jaar later kwam een licht gewijzigde formatie weer bij elkaar, belangrijkste verandering was dat Walsh weer terug gekomen was als leadzanger en er geen plaats meer was voor Elefante.

John Elefante, geboren op 18 maart 1958 in Levittown New York USA ging na dit avontuur zijn eigen weg. Actief in de gospel, lid van de rock band Mastedon, werkzaam als producer, songwriter, muzikant bij verschillende artiesten. In die periode werkte hij regelmatig met zijn broer Dino en in 1995 bracht hij zijn eerste solo album uit, het Christelijk getinte "WINDOWS OF HEAVEN". Hierna bracht hij nog een paar albums uit.
In 2009 verscheen het prachtige album "3" van het genoemde Mastedon, met de speciale vermelding "with John Elefante". Zijn laatste album verscheen in 2013, "ON MY WAY TO THE SUN", een album dat je kunt omschrijven als Kansas light, heerlijke toegankelijke rock met een fantastische zanger, want dat is Elefante

Dat bewijst hij ook op zijn nieuwe album, "THE AMAZING GRACE". Tien liedjes, 50 minuten muziek en als bonustrack staat er een “long version” van de opener, “CITY OF GRACE” op. Die opener is een rocker in midtempo waar meteen de stem van Elefante een terechte stempel op het geluid drukt. De koortjes zijn ook mooi gevonden. “STRONGER NOW” is een pakkende rocker, lekkere melodielijn, mooi gezongen en de koortjes zijn ook weer goed. De gitaarsolo neigt richting George Harrison en is de kers op deze heerlijke taart. Het titelnummer is één van de mooiste nummers van het album. Wat een prachtige melodie heeft het en de wijze waarop Elefante het zingt, geeft ’t alleen nog maar meer inhoud. “TIME MACHINE” is een steviger nummer, lekkere pakkende riffs, blazers arrangementen en Elefante vraagt zich af wat er gebeurt als hij terug gaat in de tijd, in een tijdmachine. Pianospel opent “WON’T FADE AWAY” en door middel van een aantal tempowisselingen volgt een zeer afwisselend nummer. Ik vind dit een song waarmee hij teruggrijpt naar de Kansas tijd, zelfs met vioolspel.

Het langste liedje van “THE AMAZING GRACE” is “NOT ALONE”, dat begint als een ballad. Het tempo gaat geleidelijk iets omhoog, er volgt een ingetogen gitaarsolo en de melodie in mooi. “FALLING INTO PLACE” is een erg mooi liedje, koortjes zijn goed en de melodielijn is er één die in je kop kan gaan zitten, vooral het “Take My Hand” gedeelte, dat mij bekend voorkomt. “WE WILL BE FINE” is een melodische rocker met een passende gitaarsolo. Het ritme in het laatste nummer “LITTLE BROWN BOOK” is pakkend, het gitaarwerk stevig en opnieuw zingt Elefante prachtig. Hij kan zowel rustige als uptempo tracks een eigen geluid meegeven.

John Elefante heeft met “THE AMAZING GRACE” een prachtig album afgeleverd, waarin de teksten beschouwend zijn en soms een duidelijke link hebben met het christelijke geloof. Ik zou dit echter niet onder de gospel willen scharen, omdat het er niet dik bovenop ligt. Het is een AOR album, een melodic rock schijfje met teksten die dieper gaan dan “ik hou van jou en blijf je trouw”. Daarmee onderscheidt de Amerikaan zich van de lading aan albums in dit genre dat maandelijks over ons uitgestrooid wordt. Gelukkig maar, want deze stem mag absoluut niet verloren gaan!

avatar van RonaldjK
4,0
Met alle details die Marco hierboven noemt, kan ik het kort houden. The Amazing Grace is inderdaad een sterk aor-album vol pakkende melodieën en uiteraard perfect geproduceerd. Laat dat maar aan Elefante over. Soms klinken extra's, zoals strijkers en in Time Machine zelfs blaaspartijen, maar nergens worden dit overheersend.
Opvallend: de gitaarriff van Little Brown Book lijkt wel een vertraagde versie van Fight Fire with Fire wat hij ooit met Kansas opnam.

Beste nummer voor mij is Won't Fade Away, een progrocker met tempowisselingen in de stijl van datzelfde bandje. Verder biedt het album qua composities rechttoe-aor, waarbij kwaliteit is gegarandeerd. Hierbij springen vooral het titellied en We Will be Fine met zijn pianopartij en swing er voor mij uit.

De positieve, nuchtere toon van de doordachte teksten spreekt me eveneens aan. Bij veel muzikanten zijn die nogal eens van het niveau "O ja, dat moet ook nog...." Hier is dat anders.

Niet vernieuwend, wel sterk en evenwichtig. Een degelijk viersterrenalbum, net iets meer dan het dit jaar verschenen album Q.A.R. van eveneens ex-Kansasman Kerry Livgren, waarop Elefante ook zingt.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:07 uur

geplaatst: vandaag om 08:07 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.