Met alle details die Marco hierboven noemt, kan ik het kort houden.
The Amazing Grace is inderdaad een sterk aor-album vol pakkende melodieën en uiteraard perfect geproduceerd. Laat dat maar aan Elefante over. Soms klinken extra's, zoals strijkers en in
Time Machine zelfs blaaspartijen, maar nergens worden dit overheersend.
Opvallend: de gitaarriff van
Little Brown Book lijkt wel een vertraagde versie van
Fight Fire with Fire wat hij ooit met Kansas opnam.
Beste nummer voor mij is
Won't Fade Away, een progrocker met tempowisselingen in de stijl van datzelfde bandje. Verder biedt het album qua composities rechttoe-aor, waarbij kwaliteit is gegarandeerd. Hierbij springen vooral het titellied en
We Will be Fine met zijn pianopartij en swing er voor mij uit.
De positieve, nuchtere toon van de doordachte teksten spreekt me eveneens aan. Bij veel muzikanten zijn die nogal eens van het niveau "O ja, dat moet ook nog...." Hier is dat anders.
Niet vernieuwend, wel sterk en evenwichtig. Een degelijk viersterrenalbum, net iets meer dan het dit jaar verschenen album
Q.A.R. van eveneens ex-Kansasman Kerry Livgren, waarop Elefante ook zingt.