menu

Wormrot - Hiss (2022)

mijn stem
3,88 (30)
30 stemmen

Singapore
Metal
Label: Earache

  1. The Darkest Burden (1:46)
  2. Broken Maze (1:55)
  3. Behind Closed Doors (1:27)
  4. When Talking Fails, It's Time for Violence! (1:15)
  5. Your Dystopian Hell (1:29)
  6. Unrecognizable (0:10)
  7. Hatred Transcending (1:50)
  8. Doomsayer (0:37)
  9. Pale Moonlight (0:44)
  10. Seizures (2:51)
  11. Voiceless Choir (2:35)
  12. Grieve (1:40)
  13. Sea of Disease (2:10)
  14. Noxious Cloud (1:10)
  15. Shattered Faith (0:19)
  16. Desolate Landscapes (2:19)
  17. Spiral Eyes (0:41)
  18. Vicious Circle (1:06)
  19. Weeping Willow (1:09)
  20. All Will Wither (1:08)
  21. Glass Shards (4:28)
totale tijdsduur: 32:49
zoeken in:
avatar van Don Cappuccino
4,5
Mijn favoriete grindcoreplaat allertijden is Longhena, een futuristisch grindcoremeesterwerk met prachtige scherpe melodieën en vooral veel emotie. Vaak is grindcore vooral een enorm beukfestijn (en daar is helemaal niks mis mee), maar er zijn genoeg bands die meer diepte in het genre brengen, denk aan namen als Napalm Death, Nasum, Cloud Rat, Beaten to Death, Discordance Axis en Chepang. Wormrot behoort ook tot de grensverleggers binnen de grindcore. De band speelt de subgenre-grenzen van grindcore letterlijk en figuurlijk aan flarden op Hiss.

Op Voices werd er al geëxperimenteerd met invloeden van blackmetal, post-metal en screamo, maar dat was slechts pootje baden ten opzichte van Hiss. Toepasselijk, aangezien de plaat begint met onheilspellende watergeluiden. Bij The Darkest Burden is al duidelijk dat we niet met een typische grindcoreplaat te maken gaan hebben. Wormrot klinkt ronduit groots, met een grimmig en melancholisch blackmetalgevoel in het opvallend harmonieuze gitaarwerk.

Voor de meer traditioneel ingestelde grindcoreliefhebber is er ook genoeg te vinden. Het valt ook op dat Wormrot in zijn gitaarwerk veel invloeden van hardcore en thrashmetal meebrengt, bijvoorbeeld op Behind Closed Doors. Het beukwerk op Hiss is dik in orde, en ook binnen de meer rechttoe rechtaan grindcore behoort Wormrot tot het beste wat er te vinden is. Toch zijn het de meer avontuurlijke aspecten die Hiss zo fantastisch maken voor mij.

Er is een prachtige rol voor de viool op een aantal tracks, die op allerlei manieren wordt ingezet: als onheilspellende soundscape, dissonant martelinstrument en melodieus instrument. Op afsluiter Glass Shards wordt de climax prachtig gebracht met een ontzettend melancholische vioolsolo waar ik echt kippenvel van krijg. Glass Shards is misschien wel mijn favoriete Wormrot-nummer tot nu toe, waar grindcore, post-metal, screamo en blackmetal ronduit meesterlijk worden vermengd. Ook wordt er geëxperimenteerd met percussie en glitch op subtiele wijzes door de plaat heen. Hiss blijft je constant verrassen, maar blijft ook nog steeds een grindcore-plaat. Het is een erg knappe balans die Wormrot daarin bewaart.

Dit is mijn favoriete grindcoreplaat sinds Gridlink's Longhena. Een absolute aanrader voor de extreme metalliefhebber.

avatar van Robertoooooh
Even los van een oordeel, maar wat is nu eigenlijk grindcore? En wat is het verschil met al die 10000 andere sub-genres van metal? Ik raak het overzicht behoorlijk kwijt.

avatar van Don Cappuccino
4,5
Robertoooooh schreef:
Even los van een oordeel, maar wat is nu eigenlijk grindcore? En wat is het verschil met al die 10000 andere sub-genres van metal? Ik raak het overzicht behoorlijk kwijt.


Lees de Engelstalige Wikipedia-pagina over grindcore, die geeft een goed algemeen beeld van het subgenre.

avatar van Robertoooooh
Ah juist ja. Wel grappig dat de zogenoemde ‘grinding’ bass, als een van de definiërende kenmerken van het genre, bij dit bandje dan ontbreekt.
Best leuk luistervoer dit (toch een soort van oordeel, dus…)

avatar van Edwynn
3,5
Grindcore is gewoon extreme punk. Als ik het even helemaal plat mag slaan.

avatar van ZAP!
Hier hebben ze nog drie tracks aan elkaar geplakt voor een official video.

Bevalt mij goed, tot nu toe!


avatar van madmadder
4,5
Heerlijk album. Jammer dat het vinyl zo duur is.

avatar van ZAP!
madmadder schreef:
Heerlijk album. Jammer dat het vinyl zo duur is.
Hier kan je nog een stem uitdelen voor de hoes, eventueel.

avatar van madmadder
4,5
Dat zegt me dan weer heel weinig.

avatar van ZAP!
Dat topic of dat hoes?

avatar van madmadder
4,5
Dat stemmen op een hoes.

Iedere dag deze even op en genieten van de enorme variatie, zowel muzikaal als vocaal die ze in dit genre weten te leggen.

God, ja, misschien ga ik deze toch maar kopen binnenkort (hij is nog niet uit dus ik kan er nog even over nadenken).

avatar van Sound
Don Cappuccino schreef:

Dit is mijn favoriete grindcoreplaat sinds Gridlink's Longhena. Een absolute aanrader voor de extreme metalliefhebber.


Gridlink is een nieuw album aan het opnemen.

avatar van CWTAB
4,5
Geniaal album, eindelijk nog eens frisse "grindcore" die ook nog clean genoeg klinkt. Jammer van de fade-out op Voiceless Choir, dit mocht nog een minuutje of 10 blijven duren.

avatar van B.Robertson
4,5
Een meesterwerk en album van het jaar. Voor grindcore-begrippen is de speelduur lang en qua ontwikkeling het beste Wormrot-album. Het heeft even geduurd maar nu draait eindelijk de CD zijn rondjes hier. Het vinyl was mij veel te prijzig en als ik de binnenkant van het artwork zie ook niet iets wat ik graag hebben wil op groot formaat. Maar het draait om de muziek en die is echt top! Mooi vol geluid en variatie is troef.

avatar van madmadder
4,5
In mijn tienerjaren heb ik heel wat naar Agoraphobic Nosebleed geluisterd. Het extreme karakter van grindcore trok me erg aan – de extreem korte en harde liedjes was iets waar je je ouders goed mee op de kast kon jagen – maar ergens ben ik het genre weer uit het oog verloren. Zo af en toe echter kom je nog eens een album tegen dat diepe indruk maakt en dat je doet beseffen dat het genre nog steeds springlevend is. Hiss van Wormrot is er zo één, een wervelwind die een heel scala aan stijlen in zich herbergt, maar nog steeds onmiskenbaar grindcore is.

Het helpt ook mee dat ik me momenteel verdiep in de geschiedenis van de metal, en dat door dit album en het lezen over de verschillende extreme subgrenres mijn fascinatie voor grindcore ook weer begint aan te wakkeren. Wat een geluk dus dat er dit jaar gewoon een album binnen deze stijl is uitgekomen dat misschien over een aantal jaren wel gezien wordt als een klassieker binnen het genre.

Wormrot komt uit Singapore en is met Hiss toe aan hun vierde studio-album. Ik heb al wel eerder wat van ze gehoord, maar dat blies me niet echt van de sokken. Zo'n veertig jaar na het ontstaan van grindcore is het moeilijk om nog met iets nieuws te komen. Hoe harder en sneller kan het nog immers, als er al zoveel hards en snels gemaakt is? Het antwoord is dat dat niet kan, zoals bij zoveel andere genres is de essentie hier ook al lang en breed benaderd, maar met een flinke dosis creativiteit en het zoeken naar nieuwe invalshoeken kun je nog heel veel leuke dingen doen, zo bewijst deze band.

Zoals het grindcore betaamt ramt de band er in korte tijd een flink aantal nummers doorheen, 21 in iets meer dan een half uur om precies te zijn (al valt dat eigenlijk nog mee), en dan is het laatste nummer ook nog meer dan vier minuten lang, een heus epos voor grindcorebegrippen. Het genre vindt zijn oorsprong in hardcore punk en death metal – en die genres horen we zeker ook terug op deze plaat, maar we horen ook invloeden uit black metal, screamo, thrash metal, post-metal, noem een metalen subgenre en de kans is groot dat hij op deze plaat terug te vinden is.

Die enorme diversiteit aan stijlen is verpakt in (zeer) korte nummertjes waardoor het boven alles toch ook gewoon een beukende grindcoreplaat is. Maar wel eentje die telkens weer weet te verrassen, die steeds weer wegen inslaat waarvan je niet had durven dromen en die heel veel verschillende stemmingen weet te vatten. Er is melancholie, woede, hopeloosheid, ok, er is weinig vrolijkheid te bekennen, maar het hele spectrum aan negatieve emoties wordt hier moeiteloos aangedaan.

Wormrot schippert steeds tussen melodie en ieders trommelvliezen aan flarden spelen en bewandelt dat koord met een ongekend zelfvertrouwen. We horen een band die zonder moeite een heel arsenaal aan stijlen beheerst en die bewijst dat ze op al die verschillende manieren doeltreffend kan zijn. Het grootste voorbeeld daarvan is misschien wel het nogal verrassende gebruik van de viool. Die horen we op meerdere nummers voorbijkomen en heeft steeds weer een andere functie, soms angstaanjagend, soms droevig, soms ronduit krankzinnig, maar in ieder geval nooit hetzelfde, zoals ook alle andere instrumenten op deze plaat zoveel verschillende functies vervullen.

Vocaal is dat niet anders. We horen beestachtig gegrom, getormenteerd gekrijs, we horen death grunts, we horen de samenzang zoals we die in hardcore punk horen, we horen lichtelijk pathetische screams, het is bizar om te weten dat dit allemaal uit één persoon komt en wat er ook uit dat lichaam geperst wordt, het klinkt allemaal fantastisch.

Voor mij is dit album duidelijk één van de hoogtepunten van het jaar. Hiss is een kolkende rivier die bijna buiten zijn oevers treedt van creativiteit en compositorisch vernuft, maar uiteindelijk weet Wormrot toch een heel krachtig evenwicht te vinden tussen vernieuwing en de klassieke regels van grindcore.

Het oorspronkelijke doel van mijn reis door metalland was om black metal beter te begrijpen, maar dit album heeft er eigenhandig voor gezorgd dat ik nu ook alles van grindcore en al die andere genres die op dit album aan bod komen wil weten. Bedankt Womrot voor het brengen van een nieuwe obsessie. Ben benieuwd hoe dit album overeind blijft als ik alle grote klassiekers uit het genre tot me genomen heb, maar ik denk zo dat ik er met Hiss een favoriet voor het leven bij heb.

Wormrot - Hiss (2022)

avatar van ArthurDZ
4,0
Heb deze ook maar meteen eens geluisterd, mijn ouders zijn op dit moment in Singapore om een nicht van mijn vader die daar woont te gaan opzoeken, dus de timing zit goed. En natuurlijk had ik deze al langer op mijn radar staan, Glass Shards ken ik al en vind ik fantastisch.

Geweldig album in ieder geval van Wormrot, vind het vooral heerlijk hoeveel dynamiek er in en tussen deze 21 nummers zit. De zanger verdient ook alle lof inderdaad, knap hoe veel verschillende zangstijlen die man aankan.

Bijzondere plaat dit!

avatar van B.Robertson
4,5
De zanger is eruit. Op het hoogtepunt gestopt. Arif Suhaimi is inmiddels ook 38, iig. het hoofdstukje 'Hiss' op Wikipedia legt e.e.a. uit en de officiële bandfoto (MA) is nu met twee man.

Wormrot - Wikipedia - en.wikipedia.org

Wormrot - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives - metal-archives.com

avatar van Don Cappuccino
4,5
Prachtige recensie, madmadder!

madmadder schreef:
Wat een geluk dus dat er dit jaar gewoon een album binnen deze stijl is uitgekomen dat misschien over een aantal jaren wel gezien wordt als een klassieker binnen het genre.

....

Voor mij is dit album duidelijk één van de hoogtepunten van het jaar. Hiss is een kolkende rivier die bijna buiten zijn oevers treedt van creativiteit en compositorisch vernuft, maar uiteindelijk weet Wormrot toch een heel krachtig evenwicht te vinden tussen vernieuwing en de klassieke regels van grindcore.


Weet je wat het krankzinnige is? Afgelopen vrijdag kwam er nog een grindcoreplaat uit die deze karakteristieken heeft: Cloud Rat - Threshold (2022).

Volgend jaar waarschijnlijk ook een nieuwe Gridlink-plaat. Grindcore is in topconditie!

avatar van madmadder
4,5
Oh, wat een feest, die gaat meteen op de lijst. Het is blijkbaar een goed moment om het genre opnieuw te omarmen.

avatar van ZAP!
Weer even 'in de speler', volume 8 à 9. Hij's fijn, old skool bijna. Die klassieke klanken in 'Grieve'.

-edit- nu, op het einde, denk ik dit zomaar eens een keertje de volle mep kan gaan krijgen.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:17 uur

geplaatst: vandaag om 10:17 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.