menu

The Electric Flag - A Long Time Comin' (1968)

mijn stem
3,93 (27)
27 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Blues
Label: Columbia

  1. Killing Floor (4:11)
  2. Groovin' Is Easy (3:06)
  3. Over-Lovin' You (2:12)
  4. She Should Have Just (5:03)
  5. Wine (3:15)
  6. Texas (4:49)
  7. Sittin' in Circles (3:54)
  8. You Don't Realize (4:56)
  9. Another Country (8:47)
  10. Easy Rider (0:53)
  11. Sunny * (4:02)
  12. Mystery * (2:56)
  13. Looking into My Eyes * (3:07)
  14. Going Down Slow * (4:43)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 41:06 (55:54)
zoeken in:
avatar van Oldfart
3,5
Zelden komt muziek zomaar uit het niets uit de hemel vallen.
Blood Sweat & Tears en Chicago hadden ook hun voorloper/ pionier.
Dat was deze plaat van Electric Flag; veel covers, weinig origineel materiaal.
Eén van de zwakke punten van deze band.
Wel zeer door de wol geverfde muzikanten, maken het alleszins genietbaar.


Zie verder hier: http://www.musicmeter.nl/al...

avatar van Droombolus
5,0
Op de LP staan, met uitzondering van Howlin Wolfs' Killing Floor, originele nummers. De verdere covers zijn bonus tracks die van van hun 3e LP "Electric Flag" afkomen. Alle nummers die aan Ron Polte toegeschreven worden, werden geschreven door Nick Gravenites. Die zat op dat moment in problemen met zijn muziekuitgever en liet de songs registreren op naam van de manager van de band.

Geweldige plaat die wellicht wat te soft geproduceerd werd. Een van de grote strijdpunten binnen de band was de vraag bij welke platenmij te tekenen. Uiteindelijk werd voor Columbia gekozen maar Atlantic was ook in de running. Buddy Miles is altijd vol blijven houden dat de plaat beter uitgevallen zou zijn als ze de songs voor Atlantic in bijv. Muscle Shoals op hadden kunnen nemen.

Wat mij altijd verwonderd heeft is dat leider Michael Bloomfield uit de Butterfield Blues Band stapte omdat hij wat anders wou en vervolgens zowel zijn Electric Flag als de BBB met een plaat gedomineerd door blazers en geproduceerd door John Court aan kwamen zakken.......

Down_By_Law
Buddy Miles en Mike Bloomfield... twee grootheden samen op een fantastische en belachelijk onderschatte plaat. Een van mijn favorieten uit 1968.

avatar van De Luisteraar
Toevallig (?) kwam ik het album tussen mijn vinyl albums tegen. Ik wist niet eens dat ik die plaat had. Ik kan me er helemaal niets van herinneren, behalve Killing Floor, en dat Mike Bloomfield lid was. De hoes vertelt me: Richie Havens, Buddy Miles, Herbie Rich zaten er ook bij. Nooit(?) geweten.
Toch maar eens mijn platenspeler installeren....

avatar van Droombolus
5,0
De Luisteraar schreef:
Ik wist niet eens dat ik die plaat had


Bloomers in z'n topdagen en zo'n plaat staat 40+ jaar bij je te verstoffen ?

avatar van musician
Ik kom op een beetje merkwaardige wijze bij deze band terecht, ik had eigenlijk nog nooit van The Electric Flag gehoord.

Ik ben op zoek naar een cd van de Steve Miller Band waar zijn allereerste singletje, Sittin' in circles op staat, uitgebracht in april 1968.
Om een lang verhaal kort te maken, ik begrijp er niets van, maar ik kan geen cd, compilatie of regulier album van Miller vinden waar Sittin' in circles op staat. Onbegrijpelijk.

Hoe dan ook, mijn zoektocht op youtube eindigt dan ook bij een slechte opname van de single, helaas. Wel zet youtube gelijk ook Sittin' in circles van The Electric Flag in de lijst, wel prachtig van kwaliteit en uitvoering.

In de discografie van Miller staat dat Sittin' in circles is geschreven door Miller en..... Barry Goldberg. En de laatste is lid van The Electric Flag! Een duo compositie van enigszins merkwaardige snit, wordt dat bevestigd op deze cd? Kreeg de jonge Miller hulp van Goldberg? Heeft hij een nummer van Goldberg zelf bewerkt en er zijn naam bij gezet?

Miller's versie is nogal laidback, enigszins psychedelisch haast. Dat kan niet gezegd worden van de uitvoering door The Electric Flag.

Is het hele album net zo interessant als Sittin' in circles? En niemand heeft zeker een antwoord op de vraag waarom Miller zijn versie nooit aan het vinyl (behalve dan als single) of op cd heeft uitgebracht? Zijn eerste albums duurden net dertig minuten, dáár had hij het niet voor hoeven laten. En hij bracht in 1968 zelfs twee albums uit.

Het was ook geen jeugdzonde die hij snel weer wilde vergeten, in maart 1969 (een jaar na de eerste mislukte poging) werd Sittin' in circles opnieuw als single uitgebracht. Je zou zeggen "The Best of the Steve Miller Band 1968-1973" maar
The Electric Flag heeft het nooit als single proberen te slijten. Misschien juist omdat Steve Miller het ook al had gedaan. Een link tussen beiden, Miller/Electric Flag heb ik ook niet kunnen vinden.

Stijn_Slayer
'Sittin' in Circles' is niet echt representatief voor het album. Op dit album staat vooral opgewekte, soulvolle elektrische blues. 'Sittin' in Circles' is een stuk minder bluesy (op een gitaaruitspatting van Bloomfield na), al valt het ook niet uit de toon.

Opvallend goede productie voor 1968 trouwens. Klinkt stukken beter dan bijv. de opnames van Hendrix.

Wat betreft de kwestie Miller heb ik ook geen idee.

avatar van musician
Jammer.

Misschien dat ik dit album van The Flag nog wel eens koop, ik vind hem momenteel enigszins prijzig voor Amazon begrippen. Maar het krijgt goede kritieken.

Die hoes!

avatar van Droombolus
5,0
musician schreef:
Een link tussen beiden, Miller/Electric Flag heb ik ook niet kunnen vinden.


Barry Goldberg speelde met Miller in de ( if memmerie smurfs ) Miller / Goldberg Blues Band, da's dus voor de ons van de eerste platen bekende Steve Miller Band bezetting met Boz Scaggs & Jimmy Peterman ... Er is ooit nog een CD uitgegeven onder Goldberg's naam met opnames van die band waarin volgens mij ook Curley Cooke speelde die af en toe nog wel eens in de credits van latere Miller platen opdook ......

musician schreef:
in maart 1969 (een jaar na de eerste mislukte poging) werd Sittin' in circles opnieuw als single uitgebracht.


Ik heb de single een keer in mijn handen gehad in een platenwinkel maar had helaas geen geld bij me Het was waarschijnlijk de re-release: de picture sleeve had een monochrome van de Sailor foto en de B-kant was Roll With It ( waar ik nu dus gelijk mee in mijn kop zit ........ )

avatar van musician


De Goldberg/Miller Blues band heeft inderdaad gejamd op blues sessies en hebben welgeteld ook één singletje uitgebracht, The Mother song. In 1965.

The Mother Song

Let ook op de geweldig introductie door Robert Vaughn. Het is hier overigens Goldberg die zingt, niet Miller, helaas.
Dat singletje staat op de cd Blowing my mind van The Barry Goldberg Blues band (1965) waarop twee nummers staan met de Goldberg/Miller Bluesband.

Dank voor het opzetje! Ik heb de cd maar gekocht, voor je het weet vind je het niet meer.

Goldberg gaat naar The Electric Flag, Miller verhuist eerst naar San Francisco en start dan de eerste band met zijn achternaam, inclusief Boz Scaggs.

Stijn_Slayer
Inmiddels weer goed verkrijgbaar voor schappelijke prijzen. Heb 'm zelf bij WOW HD besteld voor 8 euro.

Hendrik68
De verhalen die ik hierbij lees hebben mij doen besluiten even snel wat te joetjoeben. Wat toch weer een ontdekking zeg. Ik sla er niet zo stijl van achterover als bij Steve Young eerder dit jaar, maar dit mag er op het eerste gehoor ook zeker wezen. Prachtige mix van Soul, Blues en Rock. Hier gaan we eens even achteraan.

avatar van musician
En daarop aanvullend: het nummer Sittin' in circles is inmiddels als bonustrack toegevoegd aan de nieuwe geremasterde versie van Children of the future, het eerste solo album van The Steve Miller Band. Dat moet dan ook een album zijn dat je goed zou vinden! De nieuwe versie van Children of the future verschijnt aan het einde van deze maand, dat geldt voor alle vijf eerste albums van Miller.

Hendrik68
Ik moet eerlijk zeggen dat ik van Steve Miller nagenoeg niets ken, behalve dan Abacadabra, The Joker en nog een paar verdwaalde songs. Ik word bij de muziek die ik hier hoor vooral getrokken door de blues invloeden gemixt met soul en rock, in die volgorde. Hoe zit dat bij Miller, dat is toch veel meer rock?

avatar van musician
Die eerste jaren was er veel meer aandacht voor meer blues getinte (gitaar-)platen, inclusief een dosis psychedelica. Zeker niet te vergelijken met Abracadabra en ook niet met The Joker. Dat laatste album werd een blauwdruk voor Fly like an eagle en Book of dreams.

Bij die eerste vijf albums (uitgebracht tussen 1968 en 1970) wordt er door Miller (en andere beroemde leden zoals Boz Scaggs) toch wel uit een ander vaatje getapt.

Het was commercieel niet zo succesvol als alles vanaf The Joker. Maar ik zou de muziek zeker niet minder willen noemen. Het kent alleen geen jazz of soul invloeden, ik geloof niet dat Miller daar zo weg van was om te verweven in zijn muziek. Veel later heeft hij ooit nog wel eens Born 2B blue uitgebracht.

Steve Miller houdt van artiesten als Willie Dixon en Jimmy Reed.

Hendrik68
Ja de reden dat ik Steve Miller nooit nader heb verkend is omdat ik nummers als Abracadabra en The Joker niet bijzonder vond, ook niet bijzonder slecht hoor. Ik zal eens kijken of ik binnenkort eens tijd vrij kan maken voor de heer Miller. Maar dat zal nog wel even duren. In ieder geval dank voor de info.

Stijn_Slayer
Heb de cd binnen. Iets met Mike Bloomfield en een paar veren.

Wát een heerlijke gitarist. Zijn spel heeft een schitterende warme, volle klank, terwijl hij tegelijkertijd snerpend en fel klinkt. Hij vindt moeiteloos de perfecte balans tussen technische bekwaamheid en de juiste bezieling. Hij speelt geen noot te veel of te weinig. Trouw aan zijn voorgangers, maar met adequate eigen inbreng. En hij valt niet uit de toon in de meer soulgerichte nummers.

Van de bonustracks vind ik 'Sunny' erg sterk. Overtuigende zangprestatie van Buddy Miles en het orgel klinkt echt fantastisch.

Terwijl iedereen bezig was met de verkiezingen vergeet men waar ze nu echt op moeten stemmen....

avatar van Mssr Renard
4,0
Een ambitieuze debuutplaat van dit gezelschap dat een echte crossoverplaat genoemd kan worden: soul, funk, blues. Ik wist niet dit al zo vroeg in de muziekgeschiedenis werd gespeeld. Een pioniersplaat, samen met misschien die van Paul Butterfield Blues Band, die ook met blazers werkte.

Later kwamen Blood, Sweat & Tears, Chicago en IF met dit type muziek.

Deze plaat is meer dan alleen een goede crossoverplaat. Het kenmerkt zich door fantastich gitaarspel (Bloomfield), powerdrums (Buddy Miles) en erg sterke vocalen

avatar van metalfist
Ik was de laatste tijd nogal veel Grateful Dead en Janis Joplin aan het luisteren en opeens stelde Spotify bij de Album Picks me deze A Long Time Comin' van The Electric Flag. Zo af en toe krijg je iets voorgeschoteld waarbij je in eerste instantie totaal geen idee hebt vanwaar het komt, maar in Wine wordt zelfs la Joplin zelfs letterlijk vermeld. Dan moet je het niet al te ver gaan zoeken en ik ben zelfs erg blij met deze recommendation! Killing Floor is het beste nummer van de plaat en zou ik zomaar ettelijke uren op repeat kunnen zetten. Wat me echter nog het meest opvalt, is hoe The Electric Flag een aantal artiesten voor was. Zo'n Texas doet me erg hard denken aan werk van Gary Moore, She Should Have Just doet me denken aan iets van de Rolling Stones dat ik niet helemaal kan thuisbrengen en ga zo nog maar even door. Het is een bonte mix die jammer genoeg naar het einde wat begint in te zakken. De aantrekkingskracht van Sittin' in Circles snap ik niet helemaal en Another Country valt volledig door de mand wanneer het om psychedelische vibe gaat. Neen, dan zijn er op dat vlak leukere voorbeelden uit deze periode te ontdekken als je het mij vraagt. Easy Rider is een nutteloos niemendalletje, maar gelukkig zijn de bonustracks ook nog wel de moeite waard. Sunny had wat mij betreft dan ook altijd, maar echt zonder enige twijfel zelfs, op de reguliere release moeten staan. Wel fijn dat deze versie van het nummer, want het is één van vele versies, alsnog te horen is. Erg fijne ontdekking dit! The Electric Flag is daarna helemaal uit elkaar gevallen, maar het is en blijft wel een intrigerend tijdsdocument.

avatar van Droombolus
5,0
metalfist schreef:
Sunny had wat mij betreft dan ook altijd, maar echt zonder enige twijfel zelfs, op de reguliere release moeten staan. Wel fijn dat deze versie van het nummer, want het is één van vele versies, alsnog te horen is. Erg fijne ontdekking dit! The Electric Flag is daarna helemaal uit elkaar gevallen, maar het is en blijft wel een intrigerend tijdsdocument.


Sunny komt van de opvolger Electric Flag, het uit elkaar vallen van de band duurde dus iets langer dan jij denkt

avatar van metalfist
Dat is dan een andere versie dan die hier bij de bonustracks staat Droombolus?

avatar van Droombolus
5,0
metalfist schreef:
Dat is dan een andere versie dan die hier bij de bonustracks staat Droombolus?


Sunny en Mystery kwamen terecht op de opvolger, of het exact de zelfde opnames zijn ? Ik heb de LP niet meer dus ik kan geen vergelijkend warenonderzoek doen.

Goin' Down Slow en Look Into My Eyes zijn in ieder geval outtakes van dat album. Goin' Down Slow is waarschijnlijk de laatste track waar Mike Bloomfield nog aan meegewerkt heeft, maar zo te horen had hij het niet erg meer naar zijn zin.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:14 uur

geplaatst: vandaag om 03:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.