menu

Sharon Van Etten - We've Been Going About This All Wrong (2022)

mijn stem
3,69 (76)
76 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Jagjaguwar

  1. Darkness Fades (4:33)
  2. Home to Me (3:38)
  3. I'll Try (3:07)
  4. Anything (2:38)
  5. Born (5:02)
  6. Headspace (4:26)
  7. Come Back (4:29)
  8. Darkish (4:04)
  9. Mistakes (3:59)
  10. Far Away (3:19)
  11. Never Gonna Change * (3:38)
  12. Porta * (3:26)
  13. Used to It * (4:31)
  14. When I Die * (4:45)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 39:15 (55:35)
zoeken in:
avatar van shariramaut
4,5
Heel benieuwd naar deze plaat, nog benieuwder dan naar de nieuwe Arcade Fire zelfs

avatar van AstroStart
4,0
Haar vorige album was heel toegankelijk en dat beviel me wel. Goed nieuws: dit album sluit naadloos aan op Remind Me Tomorrow. Eerste luisterbeurt klinkt goed. De klassieke Van Etten-nummers staan er op, zoals Darkness Fades, waar Van Etten klein begint en groots uitpakt. "Born" bloeit prachtig open met die strijkers en de fantastische stem van Sharon. Wat mij betreft net zo episch als "Seventeen" en misschien wel het beste nummer van dit album. Direct daarna het industriële Headspace: simpelweg genieten van die gruizige sound. Mistakes is gemaakt voor de dansvloer, terwijl I'll Try flarden new wave bevat. Deze gaat de komende weken nog een aantal keren op repeat.

avatar van Michiel Cohen
3,0
Vind de zang minder. Zou graag een versie horen van dit album zonder vocals.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Sharon Van Etten - We’ve Been Going About This All Wrong - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Sharon Van Etten - We’ve Been Going About This All Wrong
Sharon Van Etten trekt de lijn van haar vorige album door en kiest wederom voor een vol geluid dat hier en daar het bombast niet schuwt, maar overtuigt ook met een serie zeer sterke en persoonlijke songs

Sharon Van Etten verruilde haar ingetogen folksongs twaalf jaar geleden al voor een voller geluid, maar op het in 2019 verschenen Remind Me Tomorrow ging ze los met een vol en elektronisch geluid. Het viel niet overal in de smaak, maar het album haalde ook flink wat jaarlijstjes. Op haar nieuwe album gaat Sharon Van Etten verder waar ze drie jaar geleden ophield. Ook We’ve Been Going About This All Wrong klinkt vol en soms zelfs bombastisch, maar Sharon Van Etten overtuigt ook met een serie geweldige songs, die ze op de inmiddels van haar bekende wijze vertolkt. De meningen zullen wederom verdeeld zijn, maar ik vind het een erg sterk album.

Er is wel eens drukker gedaan over een nieuw album van Sharon Van Etten, maar persoonlijk was ik erg nieuwsgierig naar het nieuwe album van de Amerikaanse muzikante, dat deze week is verschenen. Ik vond het in 2019 verschenen Remind Me Tomorrow immers een geweldig album en misschien wel het beste Sharon Van Etten album tot dat moment. Het is een album dat, mede dankzij het wat vollere en elektronischere geluid van producer John Congleton, kon rekenen op zeer gemengde reacties, maar ik reserveerde een plekje in mijn jaarlijstje voor het album.

Het deze week verschenen We’ve Been Going About This All Wrong is de echte opvolger van Remind Me Tomorrow, want het vorig jaar verschenen Epic Ten, met originele en door anderen gecoverde versies van de songs van het album Epic uit 2010, voelde voor mij toch echt als een (redelijk overbodig) tussendoortje.

Sinds Remind Me Tomorrow zijn drie jaren verstreken, maar in het leven van Sharon Van Etten is veel veranderd. Ze verruilde New York voor Los Angeles, startte een gezin en kwam, net aangekomen in haar nieuwe thuisbasis, midden in een pandemie terecht. We’ve Been Going About This All Wrong heeft daarom wat langer op zich laten wachten dan gepland, maar het album is wat mij betreft het wachten waard.

Sharon Van Etten moet het dit keer zonder topproducer John Congleton doen, maar in muzikaal opzicht ligt het nieuwe album van de Amerikaanse muzikante in het verlengde van zijn voorganger. Dat is knap, zeker als je je bedenkt dat Sharon Van Etten dit keer een groot deel van de instrumenten voor haar rekening nam en tekende voor de coproductie.

Ook op We’ve Been Going About This All Wrong kiest de Amerikaanse muzikante voor een behoorlijk vol geluid en speelt elektronica een belangrijke rol, waardoor ook dit album weer ver is verwijderd van het folky geluid van haar eerste albums. Veel songs op het nieuwe album van Sharon Van Etten openen nog behoorlijk ingetogen, maar uiteindelijk wint de groots aandoende instrumentatie het altijd van de ingetogen klanken.

Verder maakt Sharon Van Etten nog altijd de muziek die we inmiddels een jaar of twaalf van haar kennen. Ook de rijk ingekleurde songs op We’ve Been Going About This All Wrong slepen zich in een relatief laag tempo voort en zijn over het algemeen aan de donkere kant. Die donkere kant komt dit keer vooral uit de coronapandemie die de Amerikaanse muzikante aan huis kluisterde, wat niet altijd een genoegen was. Het wordt gecombineerd met de karakteristieke zang van de Amerikaanse muzikante. Het is zang die bij menigeen een allergische reactie oproept, maar ik ben persoonlijk wel gecharmeerd van de bijzondere manier van zingen van Sharon Van Etten.

Ik vind We’ve Been Going About This All Wrong nog niet beter dan het geweldige Remind Me Tomorrow, maar weet uit ervaring dat albums van Sharon Van Etten de kans moeten krijgen om te groeien. Ik ga er van uit dat ook We’ve Been Going About This All Wrong gemengde reacties zal uitlokken, maar ik ben zelf absoluut tevreden met dit nieuwe album, dat voortborduurt op zijn voorganger, maar ook weer nieuwe stappen zet, met name wanneer het gaat om de kwaliteit van de zang en de opbouw van de songs. Alle reden dus om wel druk te doen over het nieuwe album van Sharon Van Etten. Erwin Zijleman

avatar van deric raven
4,5
Als de eindigheid van het leven in het zicht komt, wat wil je de wereld dan nalaten. Wat is jouw geschenk aan de mensheid, en hoe hoop je dat het nageslacht jou zal herinneren. Op zich een zware vraagstelling, maar eigenlijk niet eens zo verkeerd om hier eens bij stil te staan. De pandemie angst ebt steeds verder weg, de naweeën hebben wel degelijk op ons dagelijkse handelen invloed. De schoonheid van het bestaan dus, een bewustwording waar iedereen mee te maken heeft, maar welke in de ondergeschoven kindje functie vaak vergeten wordt. En dan is het een kleine stap naar het moederschap van Sharon Van Etten, haar zoontje is ondertussen alweer ongeveer vijf jaar oud. De jeugdige onschuld zal steeds verder vervagen, en hoe krampachtig je ook je best doet om die gevaren buiten de deur te houden, uiteindelijk zal ook hij dezelfde vragen aan zijn nageslacht stellen, dezelfde gemaakte fouten terug zien, en deuken en scheuren in het onvoorwaardelijk houden van ervaren.

Het voordeel van de corona isolatie is dat de jonge familie nog meer tijd met elkaar doorbrengt, en elkaar nog beter leert kennen en begrijpen. Je maakt de groeispurten van de jongeling bewuster, intensiever en van dichtbij mee. Een zeer inspirerende periode, misschien wel de belangrijkste in je leven. Over het algemeen is men geneigd om verlies, teleurstelling, boosheid en andere negativiteit centraal te stellen, maar een vrouw is het meest kwetsbaar als je aan die instinctieve primaire liefde voor het nageslacht komt. Iedereen wil een perfecte veilige gezonde wereld voor zijn kind, maar hoe leg je uit dat de planeet zichzelf aan het vergiftigen is, aan het doodbloeden om in hernieuwde vorm schoon te wederkeren.

De slapeloze nachten, eerst de huilende baby, vervolgens het onzekere toekomstbeeld, en de eigenwijze puber. Darkness Fades, de nacht vervaagd als het ochtendzonlicht door de gordijnen schijnt en de dagelijkse structuursleur zijn tol opeist. Een nieuwe dag, volledig gefocust op het gezinsgeluk, 24 uur per dag. Darkness Fades, lief klein en kwetsbaar. Zo moederlijk als maar zijn kan. Dit is de vrouw die je in slaap zingt, je hand vasthoudt en die warmte in het zwaar melancholische nummer stopt. We’ve Been Going About This All Wrong is gehard in slaaptekort dagdromen. De schoonheid van migraine opwekkende liefde, perfect getimed in de adembenemende openingstrack.

Het moederinstinct en de verlatingsangst om je kind zelfstandig die eerste belangrijke stappen te laten zetten. Ontwikkeling is loslaten, ontwikkeling is je hoofd stoten, pijn ervaren, pijn overwinnen, twijfel overwinnen, voor moeder en kind. De tragiek en Home to Me zelfethiek. Sharon Van Etten zingt niet, maar legt er juist een panische bezorgdheid in. De woordendiepgang door het ritmische doortikken van de levensklok versterkt, de verspilde tijdsmomenten en de vluchtige bewustwording dat het leven door de zekerheid van een baan gefinancierd wordt. Loslaten wat het meest dierbaar is. Er is geen leerschool, er zijn geen voorgeschreven wetten, uiteindelijk is de opvoeding voor bijna 100 procent op het gevoel gebaseerd.

Na de persoonlijke kwetsbaarheid pakt Sharon Van Etten gigantisch heerlijk in de postpunk kronkelingen van het stevig sensuele I’ll Try uit. Oh, wat hou ik van die volwassen verslavende twist in die vrouwelijke verleidelijke stem waar je heerlijk verliefd op kan worden. Sharon Van Etten, krachtig en doeltreffend. Sterker nog, het heeft iets herkenbaars, waardoor je bijna niet kan geloven dat dit wel degelijk een nieuwe albumtrack is. Ondanks dat het onzekere toekomstbeeld Anything helemaal afbreekt, staat de stem van Sharon Van Etten fier trots heersend overeind. Waarschijnlijk wel een van de mooiste vrouwenstemmen van dit moment waar echt alles in samen komt. Je kan er niet omheen, maar dit is de belichaming van het sterke geslacht, met de man in ondergeschikte minderwaardige positie. De puurheid van de moederrol. Mag Anything groot uitpakken? Anything is verplicht om groot uit te pakken, recht in je ziel rakend.

Het epische futuristische onaardse Born raakt de toppen van de hemel aan, de geboorte van het zelf ingenomen egocentrisme. Boosheid en teleurstelling, als een afstotende navelstreng verbonden aan het bestaan. Rottend verwildert, stronteigenwijs zichzelf als een bastaardzoon van de menselijke goedheid loskoppelend. Het grimmige hersenschimmige Headspace ruimt de dode afgestorven cellen op. Een zuiverende brainwash, die de dreigende burn-out bevecht, verslaat maar tevens een stukje zelfbescherming opoffert, hopende dat deze nooit tegen zal gaan werken. Baby, Don’t Turn Your Back To Me.

Sharon Van Etten stopt zoveel wijze ouderdomsvitaliteit in Come Back, de voldoening en het volwaardig terugeisen van de voedende energie. Een woordeloze moeder en kind overeenkomst. Spiritueel, volgens de schriftloze opgestelde voorwaardes. De stilte voor het harmonieuze Darkish. Gevangen in het donker, opgroeiende met die verlichtende aura. De duisternis als ziel ontdooiende warmtegeleider. De Mistakes overwinningseuforie is een opbeurende organische vredesdans, in het reine met lichaam en ziel. Fouten zijn niet zozeer om van te leren, maar juist verleerde vaardigheden. Far Away, een laatste terugblik, ingehaald door de volgende generatie. In vertraging gezet om in de ruststand toe te eigenen. We’ve Been Going About This All Wrong, maar dat is het waard. Persoonlijker dan ooit, vol overtuiging.

Sharon Van Etten - We’ve Been Going About This All Wrong | Rock | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van WoNa
3,5
Sharon van Etten landde nooit echt goed bij mij. Haar nieuwste worp doet dat wel. Op deze plaat staat een aantal heel prettig in het gehoor liggende songs, die onder verschillende omstandigheden kunnen worden gespeeld. Een "vrolijke tante" zal zij wel nooit worden, maar zij doet met haar nieuwe album zeker een poging om andere kanten van haarzelf te laten zien en dat pakt goed uit.

Deze plaat is grotendeels in lockdown gemaakt. Het is daarom des te verrassender dat het geluid zo groot is. Het meeste gehaald uit een matige situatie, met prima resultaat.

avatar van Aladdin
4,0
Door de ‘redelijke’ beoordeling deze plaat wat links laten liggen, maar toen ik de uitgebreide reviews hier las dan is dit beter dan het cijfer doet vermoeden.
Er is uiteindelijk maar een graadmeter….Deze plaat inmiddels veelvuldig geluisterd en ik ga volledig mee in de recensies van Erwinz en Deric Raven, dit is echt een hele mooie plaat geworden.
Een puntje van kritiek; ze kan heel zuiver zingen, maar het eerste nummer…..wat gaat daar nou mis met die zang? Het is een hele moeilijke zanglijn natuurlijk, maar waarom zo vals op plaat gezet? Of mis ik iets?

avatar van DjFrankie
3,5
DjFrankie (moderator)
Ik mis een nummer als Seventeen hierop, het is een sfeervolle plaat, maar veel van hetzelfde.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:05 uur

geplaatst: vandaag om 22:05 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.