Something Borrowed, Something New: A Tribute to John Anderson (2022)

Sterke line-up!

Aantrekkelijk gezelschap inderdaad en vooral de bijdrage van John Prine is opvallend. Het mooie is dat men in elk geval bij elke cover een eigen geluid laat horen, want dat van John Anderson is te uniek om te imiteren. Zijn oeuvre mag er zijn en om iemands nummers dan eens in een nieuw jasje te horen heeft over het algemeen wel iets. Stiekem vind ik ze wel leuk, dit soort albums, al zijn er toch altijd wat uitvoeringen die uit de toon vallen omdat het lastig is er een mooie samenhang in te krijgen en er een lekker geheel van te maken.

Voor mij misschien een voordeel dat ik nog nooit van die John Anderson gehoord had. Vind (op een enkele bijdrage na) de uitvoeringen allemaal geweldig. Die John kon blijkbaar toch wel een liedje schrijven... Opvallend ook hoe veel van mijn favoriete country artiesten hier aan meewerken

Ik snapte helemaal niets van die hoesfoto en de meewerkende artiesten, en had pas na wat meer nadenken door dat dit niet over Jon Anderson - MusicMeter.nl gaat

Heb 'm inmiddels een paar keer vaker beluisterd en het zijn inderdaad stuk voor stuk hele aardige uitvoeringen, waarbij de artiesten vooral (zoals verwacht) erg hun eigen stijl laten doorklinken (dat geldt tenminste voor de artiesten waarmee ik goed bekend ben—en dat is het merendeel in dit geval). Zelfs de cover waar ik het meest 'bang' voor was, is me enorm meegevallen, want om de unieke en tijdloze klassieker Seminole Wind eer aan te doen is nog niet zo makkelijk. Het album doet gewoon wat het moet doen en had geen betere reclame kunnen zijn voor Andersons repertoire.

Voor de geïnteresseerden: Opry Live - John Anderson with guests...

Blijkt dus ook nog wel mee te vallen. Meeste nummers zijn niet eens origineel van hem.

Ik had nog nooit van de beste man gehoord, maar werd getriggerd door de line-up van artiesten. Zo ongeveer al mijn favoriete (country-) artiesten doen wel een uitvoering op deze plaat.
Met uitzondering van Gillian Welch en in mindere mate Ashley McBride vind ik het een heerlijke plaat. Alles klopt wat mij betreft en het album voelt als een warme deken. Kippenvel kreeg ik van de heerlijke uitvoering van You Can't Judge a Book (by the Cover) door Brothers Osbourne. Ook Sturgill levert (zoals altijd) een bijdrage om door een ringetje te halen. Dit is een blijvertje!