Dit album puur als metal bestempelen doet het dan ook onrecht aan vind ik. Als Arcturus avant-garde is, dan lijkt dit me dat zeker ook. Niet dat ze qua geluid op elkaar lijken maar er zijn toch ook overeenkomsten. Feit is dat het plaatje klopt,en dat ik soms ferm ontroerd word als alle elementen op hun plaats vallen. En ja, hoe kan je die stem nu niet mooi vinden?
Het puberale slaat misschien op het dwepen met de dood etcetera? Noorwegen is nu eenmaal een donker land en daar heb je sneller last van donkere gedachten, kan ik me inbeelden.
Het enige wat deze plaat van een hogere score weerhoudt,en dit klinkt misschien mierenneukerig, is dat ik me soms enorm stoor aan het geluid van de snaredrum. Kan het moeilijk uitleggen,ben geen techneut, maar het is alsof de echo erop net iets te vroeg afgeknepen wordt. Vooral in de rustigere passages word ik er soms knettergek van!
Ik hoop innig op een remaster, al is dat misschien ijdele hoop?