menu

The Local Honeys - The Local Honeys (2022)

mijn stem
3,67 (6)
6 stemmen

Verenigde Staten
Country
Label: La Honda

  1. The L&N Don't Stop Here Anymore (5:00)
  2. Last Mule in the Holler (3:46)
  3. Dead Horses (4:01)
  4. Dear Woodrow (4:28)
  5. The Ballad of Frank & Billy Buck (4:21)
  6. Toadstool (5:27)
  7. Better Than I Deserve (4:52)
  8. Dumbass, Nebraska (3:03)
  9. If I Could Quit (3:55)
  10. Throw Me in the Thicket (When I Die) (3:27)
totale tijdsduur: 42:20
zoeken in:
avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: The Local Honeys - The Local Honeys - dekrentenuitdepop.blogspot.com

The Local Honeys - The Local Honeys
The Local Honeys uit Kentucky staan met één been in de Appalachen folk uit een ver verleden, maar slagen er ook in om zich in vocaal en muzikaal opzicht te onderscheiden van alles dat er al is in dit genre

Ik ben de afgelopen jaren wat uitgekeken geraakt op de traditionele Amerikaanse rootsmuziek met invloeden uit de Appalachen folk, maar bij de eerste noten van het derde album van The Local Honeys veerde ik direct enthousiast op. Linda Jean Stokley en Montana Hobbs wisten in vocaal opzicht direct de juiste snaar te raken, maar ook in muzikaal opzicht is het titelloze album van het tweetal uit Kentucky een zeer aansprekend album. Het titelloze album is gevarieerd ingekleurd en schuwt voorzichtige uitstapjes buiten de lijntjes niet, waardoor The Local Honeys frisser klinken dan de meeste van hun soortgenoten. Bijzonder album.

Het deze week verschenen titelloze album van The Local Honeys is al het derde album van het duo uit Kentucky. De vorige twee albums, Little Girls Actin’ Like Men uit 2017 en The Gospel uit 2019, zijn me niet opgevallen, maar het nieuwe album van The Local Honeys bevalt me erg goed.

The Local Honeys bestaat Linda Jean Stokley en Montana Hobbs. Eerstgenoemde speelt gitaar en harmonium, laatstgenoemde de banjo en beide dames zingen op het album. Het album is geproduceerd door Jesse Ray Welles, die ook gitaren, mandoline en viool toevoegt aan het geluid van het tweetal.

The Local Honeys maken op hun nieuwe album Amerikaanse rootsmuziek met veel respect voor de tradities van het genre. Met een uitvalsbasis aan de voet van de Appalachen is het niet zo gek dat stokoude folk uit deze Appalachen een belangrijke rol speelt op het album. Daar ben ik lang niet altijd gek op, maar er zijn uitzonderingen en dit album van The Local Honeys is er een.

Dat is allereerst de verdienste van de zang op het album. Met twee zangeressen verwacht je dat de harmonieën je om de oren vliegen, maar The Local Honeys zetten ze redelijk spaarzaam in. Linda Jean Stokley en Montana Hobbs beschikken allebei over een karakteristiek en expressief stemgeluid, dat voor de afwisseling eens niet lijkt op de bekende stemmen in het genre. Het zijn stemmen die het solo prima doen, maar in de af en toe opduikende harmonieën kleuren ze ook mooi bij elkaar.

Ook de instrumentatie op het album draagt nadrukkelijk bij aan de kwaliteit van het derde album van The Local Honeys. Het tweetal uit Kentucky maakt zoals gezegd behoorlijk traditionele Amerikaanse rootsmuziek met hier en daar uitstapjes naar de muziek zoals die meer dan een eeuw geleden werd gemaakt in de Appalachen.

Het is muziek die vaak wat eenvormig kan klinken, maar The Local Honeys variëren op hun nieuwe album flink met de instrumentatie door een groot deel van het arsenaal aan instrumenten dat wordt gebruikt in het genre in te zetten, waarvoor overigens de band van Tyler Childers tekent.

De ene keer domineert de banjo, de volgende keer de gitaren of toch de viool, wat een veelzijdig geluid oplevert. Het klinkt allemaal uitstekend en het wordt alleen maar beter als Linda Jean Stokley en Montana Hobbs stiekem het pad van de hele traditionele Amerikaanse rootsmuziek verlaten en wat eigentijdse invloeden toevoegen, bijvoorbeeld door net wat steviger te klinken.

Het derde album van The Local Honeys varieert overigens niet alleen met de fraaie stemmen van de twee en met de vele instrumenten, maar wisselt bovendien zich langzaam voortslepende songs af met meer uptempo songs, wat het album voorziet van de broodnodige dynamiek.

Ook de songs van het tweetal zijn van hoog niveau en doen niet onder voor de fraaie cover waarmee het album opent, waardoor Linda Jean Stokley en Montana Hobbs zich met hun derde album weten te onderscheiden van de concurrentie in een overvol genre. Ik laat heel traditioneel klinkende rootsalbums vaak liggen, maar het derde album van The Local Honeys overtuigt me steeds meer, al is het maar omdat de fraaie klanken en mooie stemmen het ook uitstekend doen bij de zomerse temperaturen van het moment. Erwin Zijleman

avatar van Gladius
4,0
The Secret Sisters met een Appalachen sausje erover. Wat kort door de bocht misschien, want zij halen wat vaker uit met hoge tonen. Minder engelengezang, zoiets. Maar da's helemaal prima. De Local Honeys zijn net wat traditioneler en diverser wat mij betreft, en hebben er tekstueel al eens een leutig nummer tussen zitten. Misschien wel eens gaan piepen op TakeRoot.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:22 uur

geplaatst: vandaag om 09:22 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.