menu

Metric - Formentera (2022)

mijn stem
3,69 (43)
43 stemmen

Canada
Pop / Rock
Uitgebracht in eigen beheer

  1. Doomscroller (10:28)
  2. All Comes Crashing (4:23)
  3. What Feels Like Eternity (3:37)
  4. Formentera (6:17)
  5. Enemies of the Ocean (5:13)
  6. I Will Never Settle (5:00)
  7. False Dichotomy (3:39)
  8. Oh Please (4:12)
  9. Paths in the Sky (4:50)
totale tijdsduur: 47:39
zoeken in:
avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Metric - Formentera - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Metric - Formentera
De Canadese band Metric opent haar nieuwe album sensationeel met een ruim tien minuten durende mokerslag, maar houdt het hoge niveau hierna moeiteloos vast op haar beste album tot dusver

Ik heb in het verleden vaak albums van de Canadese band Metric gemist, maar uiteindelijk pak ik de muziek van de band rond Emily Haines altijd op. Dit keer was ik gelukkig direct bij de les, want het deze week verschenen Formentera is een ijzersterk album. Dat hoor je direct in de sensationele openingstrack, maar ook op de rest van het album steekt de Canadese band in een uitstekende vorm. Metric laat zich nog altijd inspireren door de new wave van weleer, maar geeft absoluut een eigentijdse invulling aan de inspiratie uit het verleden. Het levert een soms groots en soms experimenteel geluid op, waarin gitaren en synths in evenwicht zijn en de stem van Emily Haines de kers op de taart is.

De Canadese band Metric keert deze week terug met de opvolger van het alweer bijna vier jaar oude Art Of Doubt, dat van het hoge niveau was dat we de afgelopen twintig jaar van de band gewend zijn. De band rond Emily Haines levert met Formentera haar achtste album af en het is een album dat laat horen dat Metric haar creatieve piek nog niet had bereikt. Formentera is immers een geweldig album, dat wat mij betreft boven zijn voorgangers uitsteekt.

Het album opent met een ware mokerslag. De ruim tien minuten durende openingstrack Doomscroller laat een dwarsdoorsnede van het volledige oeuvre van de band horen en imponeert van de eerste tot en met de laatste noot. Doomscroller opent met synthpop, sleurt je vervolgens richting dansvloer met imposante beats, heeft fraaie piano intermezzo’s met atmosferische synths en slaat aan het eind van de track ook nog eens om in een heuse en voorzichtig gruizige gitaarsong. Het levert een instant klassieker op van het soort dat tegenwoordig niet meer wordt gemaakt.

In muzikaal opzicht grijpt de openingstrack je bij de strot, maar ook de geweldige zang van Emily Haines zorgt er voor dat het nieuwe album van de Canadese band direct een onuitwisbare indruk maakt. Het nadeel van de briljante openingstrack is natuurlijk dat de resterende 35 minuten van het album alleen maar tegen kunnen vallen, maar Metric houdt gelukkig een behoorlijk hoog niveau vast.

Op Formentera laat de band zich, zoals gewoonlijk, beïnvloeden door de new wave zoals die zich vanaf de late jaren 70 ontwikkelde, maar Metric blijft zeker niet steken in de invloeden uit een inmiddels ver verleden. Ook Formentera klinkt weer zo fris en eigentijds als we inmiddels van Metric verwachten.

In de fascinerende openingstrack spelen de gitaren zeker niet de hoofdrol, maar op de rest van het album blinkt de band weer uit met uitstekend gitaarwerk, dat zowel onweerstaanbaar lekkere gitaarloopjes als bescheiden maar trefzekere gitaarmuren oplevert. Het is gitaarwerk dat wordt gecombineerd met hier en daar stevig aangezette synths en natuurlijk met de zo herkenbare zang van Emily Haines, die Metric nog altijd voorziet van een bijzonder eigen geluid.

Metric schuwt op Formentera de groots en meeslepende songs niet en solliciteert naar een opengevallen plekje op de festivalweides deze zomer, maar de band kiest hier en daar ook voor meer ingetogen songs en stopt altijd voldoende avontuur in haar songs, waardoor Formentera de fantasie makkelijk blijft prikkelen.

Het nieuwe album van Metric speelt een gewonnen wedstrijd na de magistrale openingstrack, maar ook de andere songs op het album zijn sinds de eerste beluistering tot leven gekomen, waardoor ik Formentera best de voorlopige kroon op het werk van de Canadese band durf te noemen.

Metric heeft helaas nog altijd een redelijk bescheiden status, maar luister naar het nieuwe album van de band en de kans lijkt me groot dat Emily Haines en haar medemuzikanten je genadeloos inpakken, mits je natuurlijk houdt van vooral door new wave beïnvloede songs met een hoofdrol voor zowel gitaren als keyboards.

Old World Underground, Where Are You Now?, het debuut van de band, viert volgend jaar al haar twintigste verjaardag, maar het is nooit te laat om een wereldband als Metric te omarmen, al is het maar omdat Emily Haines en haar medemuzikanten op Formentera in topvorm verkeren. Erwin Zijleman

Gast
geplaatst: vandaag om 15:56 uur

geplaatst: vandaag om 15:56 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.