India.Arie - Acoustic Soul (2001)

Prachtige stem heeft ze heerlijke muziek om bij tot rust te komen.

Dit is een heerlijk laidback CD. Rustige, positieve soul. India heeft een goede stem die je blijft boeien.

Video

Geweldige plaat. Ik vind video goed, maar ja die is wel bekend bij veel mensen. Ik ga toch voor strenght, courage & wisdome. Hoewel de beat te hard is in het nummer.

Ready for love maakt me altijd stil. Misschien ook wel omdat deze dame als twee druppels op mijn ex lijkt.....?
Prachtalbum. Fantastische stem. Goede teksten. Goede vibe. Op haar latere werk vind ik haar een beetje te veel de zelfbewuste troela uithangen, maar hier is alles nog in evenwicht.

India, zij is de real deal, een echte vrouw eindelijk iemand die niet zo oppervlakkig denkt de mensheid kan wat van haar leren en zingen dat ze kan!

“..this is in remembrance of our ancestors..”
de eerst woorden die klinken op Acoustic Soul.
Wortels, roots, de term die volgens mij het meeste geldt als je dit album moet samenvatten. Met dit album geeft India Arie precies weer wat haar tot muzikante heeft gemaakt.

Reijersen’s keuze voor mij om een recentie te schrijven is gezien zijn muziekkeuze niet vreemd; maar als je naar mijn eigen top 10 kijkt lijkt India Arie “the odd one out”.
Toch is dat niet zo; al vanaf ‘66/ ’67 ben ik een liefhebber van soul-volle muziek. Vaak tot groot verdriet van een aantal van mijn “underground-vriendjes” van toen:
Otis Redding, Aretha Franklin, Curtis Mayfield, Stevie Wonder en vele, vele anderen in dit genre bezorgen me al jaren veel luisterplezier.

Het zijn zonder uitzondering mensen die geworteld zijn in de oorsprong van de soulmuziek; de gospel, blues & jazz.
Geheel in de lijn van deze grootheden past India Arie met dit album, sterker nog, wat mij betreft plaatst ze zichzelf met dit album in die eregalerij; diep geworteld in de traditie maakt ze haar eigen muziek.

Binnen de niet aflatende stroom nieuwe R&B, New Soul zangers en zangeressen die zich vooral lijken bezig te houden met “Cool” zijn en stemacrobatiek, is India een verademing en een kostbare zwarte parel.

Het album opent met een keyboard en een zeer sumiere gitaar;
“….this is in remembrance of our ancestors,
Sam Cooke, Marvin Gaye, Donny Hatheway and all that came before;
you opened up a door;
‘cause of you change gonna come..”

Iemand die een plaat opent met een dergelijk eerbetoon geeft blijk van historisch besef en daarmee zet ze meteen de toon. Na dit korte “Intro” de eerste akkoorden op een acoustische gitaar, een beetje off-beat reggae achtige acoorden: “Video”
Haar stem is warm, vaak laag met die soul volle heesheid.
Video; was het bescheiden (bijna) hitje van dit album, ‘t is een vrolijk en licht cynische kijk op al die andere trendy moderne soul zangeressen die de wereld van MTV bevolken;
“I’m not the average girl from your video”
luidt het refrein. India beschrijft hier dat ze zich niet wenst te conformeren aan de normen en schoonheidsidealen van juist die video-artiesten;
“Every Freckle on my face is where it’s supposed to be”
Eigenzinnig trots op hoe en wie ze is:
“Keep your sillicone, I prefer my own, what God gave me is just fine”
luidt haar repliek gericht aan al de babes met implantaten en botox.

Duidelijk geen door marketing en plantenbonzen gescout zoveelste “talentje”, nee een true original.
Na deze vrolijke opmaat waarmee de kaders helder zijn neergezet, gaat de cd eigenlijk echt van start met:”Promises” een ballad met swing en een zwoel jazzy ritme

Wat meteen opvalt aan deze plaat is de geweldige productie; met een heel prettige sfeer, staat ieder tikje op de hi-hatt, ieder snaarcontact haarfijn geristreerd, maar heeft wel met een warmte in zowel India’s stem als de begeleiding die heel prettig voelt.
Leuk detail voor mij als Hendrix fan is dat een flink deel van de songs zijn opgenomen in de Electric Ladyland Studios in New York; de oude studio van Jimi.
Soms alleen begeleid door haar eigen gitaar, soms door een swingend jazzy combo, dan weer een enkele cello of strijkers; alle genre’s uit pop en soul komen langs; India’s stem, haar frasering en teksten zijn de lijm die dit tot een mooi album maken.

Wat ook opvalt is dat deze plaat barst van het plezier: plezier in het (haar) leven, plezier in het musiceren.
De sfeer die de plaat uitademt is relaxed, maar nooit easy listening
Warm, soulfull, jazzy: “Brown Skin” beschrijft haar trots op haar afkomst, being an afro-american woman; het is na vele vele draaibeurten een van de warmste en meest intieme songs; maar ook nummers als Come back to the Middle” en “Ready for Love”
Veel teksten beschrijven gebeurtenissen uit haar leven of haar kijk op zichzelf en haar omgeving; in de beste singer songwriter traditie

Halverwege de plaat zet ze voort waar ze het album mee opende. In “Interlude” zingt ze:

“John Coltrane, Miles Davis, Dizzy Gillespie; this is a song for you,
Jimi Hendrix, Stevie Ray Vaughn,and Robert Johnson, Charlie Patton…the list goes on and on and on
Billie Holiday, Ella Fitzgerald, Sarah Vaughn;
your memory lives on in Me”

Het zijn haar prachtige stem, de goede composities die meer zijn dan soul alleen, het hoge niveau van musiceren, de teksten die persoonlijk en toch zo herkenbaar zijn, een echte muzikante; she touches me deep…
Een prachtig debuut van een trotse eigenzinnige zangeres, zonder zwakke momenten, die smaakt naar meer, veel meer.

Mooie recensie . Krijg meteen zin hem te luisteren.

Zeker in 1 adem te noemen met Erykah Badu, Angie Stone en Jill Scott. Maar toch met een eigen UNIEK geluid! Deze CD is een aanrader als je van soul muziek houdt!
Video, Strength, Courage & Wisdom, Always in my Head & Simple mijn favorieten!

Ben de laatste tijd erg rustig geworden, gelukkig maar, met een beetje hulp van Soul muziek en Norah Jones . Ik had wel van India.Arie gehoord en wist dat t rustige muziek was. Ik besloot dit toen maar te halen.

Het klinkt wel goed, maar het is niet echt geweldig goed ofsow. Zeker niet slecht, maar ook niet zo erg goed. Het is redelijk. Heeft voor mij geen enkele uitschieter. Vandaar dat ik dit album 3* geef.

Trots! Dat is het ijkwoord voor dit album. India.Arie is een trotse en ietwat verlegen zangeres die vol vervoering bezingt was beschrijft. De producties zijn erg functioneel gehouden en vaak best catchy. Tekstueel blijft het vaak en nooit storend hangen. En haar stem, tsja, die is van onvoorstelbare schoonheid.

Zeker

5* en niet minder voor deze album. Dit is soul op het allerhoogste niveau. Je hebt weleens zo´n zeldzame album waar niets op is aan te merken, dit is er één van.

Dit album kende ik voornamelijk door mijn zus, die draaide dit met regelmaat vroeger. Zelf pas laatst de moeite genomen het echt te beluisteren, en dat viel me verre van tegen! Heerlijk relaxede soul muziek, voornamelijk wat rustigere nummers met af en toe een wat meer up-tempo lied, wat voor een aangename afwisseling zorgt. Niet een album wat ik heel vaak zal opzetten, maar voor een lekker zonnige zondag als vandaag is het top!

3,5*

Sterk debuut van deze India Arie..niet in het nederlands uit te spreken, want dan kan het apart klinken zeg maar.
Daarna werd het wat stilletjes rondom haar persoontje, tot voor kort. Dit album bevat een veelal aan pareltjes, met misschien Strength, Courage & Wisdom en Ready for Love als de zuiverste van zijn soort. Daarnaast dragen; Video/Promises en Brown Skin ruimhartig bij aan een zeer sterk begin van dit Acoustic Soul.
Een debuut om te koesteren.

Leuke soulplaat van een prima zangeres. Binnen het genre ken ik echter beter. Vooral het 'beklijven' ontbreekt voor mij.
'Brown Skin' is een gunstige uitzondering hierop.

”Sometimes I shave my legs and sometimes I don't / Sometimes I comb my hair and sometimes I won't.” Heerlijk toch, de simpelheid van het leven door de ogen van de mooie India.Arie? Acoustic Soul is ook echt het soort album dat de zon in huis haalt. India.Arie had, geloof ik, ook de volledige vrijheid om een album naar eigen smaak te maken, en dat levert best wat moois op. Gebrek aan karakter heeft deze zangeres, of haar debuut, in ieder geval zeker niet. De titel van het album doet zijn naam eer aan, de akoestiek is over het hele album goed waarneembaar, zonder een moment te veel te overheersen.

Met haar eerste single wist ze zich al goed te onderscheiden van al het gros, toen ze in Video liet horen ervoor te kiezen om niet te zijn zoals al die R&B-nepperts. Het ligt er misschien -achteraf- wel iets te dik bovenop, maar het zal vast haar boodschap of doel zijn geweest om een statement te maken. Missie geslaagd, zeggen we dan! Maar het is een zangeres die ook heel trots is op haar achtergrond en haar bruine huidskleur, zoals de luisteraar kan horen in Brown Skin. Misschien zoekt ze (ook) bij dit nummer het randje op, maar nummers met deze thematiek zijn er relatief weinig. Daarom heeft ze alle recht om eens te benadrukken dat ze trots is op haar kleurtje. Het meest sobere nummer, Ready for Love, mag zich berekenen tot één van de mooiste nummers op het album; vooral de puurheid brengt het beste in India.Arie naar boven. Nog beter wordt het wanneer ze laat horen geëvolueerd te zijn tot de zelfbewuste vrouw die ze is op Strength, Courage & Wisdom, maar het absolute hoogtepunt wordt bereikt met Back to the Middle wanneer we kennismaken met een spirituele India.Arie, die laat horen dat de kracht van het bestaan zit in het vinden van een balans in je (eigen) leven. Dit nummer gaat ook gepaard met, vind ik, de beste, mooiste tekst: ” If you let your fears keep you from flying, you will never reach your height”.

Wat moeilijkere momenten worden gevormd met bijvoorbeeld Part of My Life en ook Simple die net iets teveel te bestempelen zijn als naar R&B neigende nummers, of het tekstueel saaie en ook eenvoudige Always in My Head, terwijl I See God in You en de Stevie Wonder tribute Wonderful qua teksten wellicht iets te gemaakt zijn om mooi te vinden. Ik geloof 't zeker wel dat de intenties van India.Arie oprecht zijn, maar de clichés / verheerlijking in de teksten gaan, voor mijn persoonlijke smaak, te ver. Jammer, want de instrumentale backing van I See God in You is misschien wel de meest interessante van het hele album, gezien deze veel funkier aanvoelt. Vooralsnog staat één ding na al die jaren nog steeds buiten kijf: she ain’t the average girl from the video. Daardoor blijft het na tien jaar nog steeds een prima CD.