Sorry, Tangmaster, dit deel viel helaas wat eerder op de deurmat en ik kon mijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen. Vanwege de lovende kritieken op deze site en het feit dat Gerard hem op nummer 1 in zijn persoonlijke top 10 heeft staan, kon ik dan ook niet anders dan watertandend dit album in mijn CD-speler stoppen.
En het moet gezegd, nog nooit ging een uur zo snel voorbij, als tijdens het beluisteren naar dit gedenkwaardige en vindingrijke TD-album. Het gehele concept achter dit album en de overige uit deze serie, daar moet ik me nog wat meer in verdiepen, echter ging het mij nu vooral om de muziek. En die is goed. Zeer afwisselende passages volgen zich gevoelsmatig in rap tempo op, maar het klinkt allemaal zodanig, dat je niet het idee hebt dat Edgar van de hak op de tak springt. De verschillende stukken zitten op een uitstekende wijze verweven aan elkaar, wat ervoor zorgt, dat je dit album verplicht in één ruk moet luisteren, om het effect tot je in te laten werken.
Dit is vooral zeer tot de verbeelding sprekende muziek, die een bepaalde gemoedstoestand bij je oproept, als je eenmaal verstrengeldraakt in de vooral dromerige klanken die dit album kernmerkt.
Een verademing tussen al het andere huidige TD-materiaal. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar de andere releases uit deze serie.
In al mijn nuchterheid ben ik niet voor de volle 5 punten overtuigd geraakt, ook niet na meerdere keren beluisteren, maar een dikke vette 4 heeft dit album zeker verdient.