menu

Bobby Bland - Two Steps from the Blues (1961)

mijn stem
4,01 (81)
81 stemmen

Verenigde Staten
Blues / Soul
Label: Duke

  1. Two Steps from the Blues (2:36)
  2. Cry, Cry, Cry (2:43)
  3. I'm Not Ashamed (2:36)
  4. Don't Cry No More (2:28)
  5. Lead Me On (2:06)
  6. I Pity the Fool (2:43)
  7. I've Got to Forget You (2:34)
  8. Little Boy Blue (2:39)
  9. St. James Infirmary (2:26)
  10. I'll Take Care of You (2:26)
  11. I Don't Want No Woman (2:40)
  12. I've Been Wrong So Long (2:19)
totale tijdsduur: 30:16
zoeken in:
tondeman
Blues, ja, maar meteen ook zoveel meer. Soul, gospel. R&B ook. Een mijlpaal in elk van die genres, en, nog belangrijker, overall gezien een collectie liedjes om je vingers bij af te likken.

Lead Me On bijvoorbeeld, klinkt nu nog steeds ab-so-luut geweldig, maar stel je eens voor dat je het in 1961 voor het eerst hoort.


avatar van Reijersen
4,5
Knikken is wat ik kan na het bericht van tondeman.
Bobby Bland heeft hier inderdaad een fantastisch album in elkaar gezet. Inderdaad bijzonder soulvolle blues en gewoonweg een tip voor een ieder die in dit genre geïnteresseerd is.

avatar van George
4,5
De vlakbij Memphis geboren (1930 ) Bobby ' Blue ' Band is een goed bewaard geheim onder de liefhebbers. Anders dan zijn leeftijdsgenoot Ray Charles is het hem , ondanks zijn zo'n warme soulvolle en gospelachtige stem , nooit gelukt het grote publiek te bereiken.
'Two steps from the blues' laat Bobby op zijn allerbest horen. Het is zijn meesterwerk en een absoluut hoogtepunt in het genre.

avatar van kemm
4,5
Als ik mijn favoriete soul-periode zou moeten kiezen, zou dat eind jaren '60 - begin jaren '70 zijn. En als ik dan deze Bobby Bland uit 1961 hoor verbaast hij me elke keer opnieuw. Ik kan met moeite soulplaten uit deze periode bedenken die me zo kunnen boeien als Two Steps from the Blues. Ik vind 'm zelfs beter dan eender welke Sam Cooke- of Ray Charles-plaat (die ik ken).

En dat I'll Take Care of You nog niet plat gesampled is...

avatar van lebowski
4,0
Had deze als Soul Album van de Week in gedachten, maar het halve bestand heeft hier al gestemd. Dan maar gewoon 4* uitdelen en verder zoeken.

avatar van AOVV
4,0
Mijn volgende stap in de wondere wereld van de blues is dit plaatje van Bobby Bland. Net voor de eerste keer beluisterd, en het is toch weer erg mooi hoor!

avatar van AOVV
4,0
In december/januari heb ik dit album vrij veel beluisterd, om het daarna bewust een maand te laten bezinken. Nu is dit geen moeilijke plaat, die wat bedenktijd nodig heeft, maar ik wilde toch even zien wat dat gaf, of ik het nog steeds even goed zou vinden. En ik vind het inderdaad nog altijd erg goed, hoor! Bobby Bland brengt hier een mix van blues en soul, wat ik wel weet te appreciëren. Ook andere genres, zoals R&B en gospel (hier allemaal eerder al eens aangehaald), zijn er zeker in terug te vinden. Het gitaarspel klinkt afwisselend bluesy en soulvol, net als de soms wat krassende, maar warme stem van Bland zelf (het allereerste wat je van z'n stem hoort op deze plaat, de openingszin van het titelnummer, dacht ik zelfs even met Dylan te maken te hebben). Sterke nummers zoals 'Cry, Cry, Cry' en 'Little Boy Blue' worden afgewisseld met zeer sterke nummers zoals 'Two Steps From The Blues' en 'Lead Me On', en deze versie van 'I Don't Want No Woman' vind ik zeer goed.

4 sterren

avatar van LucM
5,0
Van deze man had ik wel van gehoord maar nog niets beluisterd. Ik was dan erg opgetogen nadat ik dit album beluisterde. Soulvolle blues met een dosis melancholie maar wat een prachtige stem, een beetje te vergelijken met Sam Cooke en Ray Charles. Ook de songs spreken mij erg aan en wil ik nog vaak horen. In ieder geval, een ontdekking en van deze man wil ik nog meer aanschaffen.

avatar van Ronald5150
4,0
”Two Steps from the Blues” vind ik een mooie combinatie tussen blues en soul. Bobby Bland heeft een mooie warme en doorleefde stem met af en toe een lekker rauw randje. Dit verhoogt de intensiteit en beleving. Het gebruik van blazers sluit mooi aan op de blues gitaarriffs en licks en met name bij de uptempo liedjes krijg ik er een lekker big band gevoel bij. Toch vind ik uiteindelijk de langzame liedjes het allermooist. Liedjes als ”Lead Me On”, de klassieker en een van de mooiste liedjes allertijden ”St. James Infirmary” en ”I’ll Take Care of You” zijn bloedstollend mooi. Los van die prachtige tracks is het album als geheel ook om van te smullen. Wat mij betreft is ”Two Steps from the Blues” een klassieker in zijn genre. Tijdloos mooi dus.

avatar van heartofsoul
5,0
Even heel kort: werkelijk schitterend album dat iedere liefhebber van soul, rhythm and blues en blues gehoord moet hebben. En als het wellicht bij de eerste luisterbeurt te ouderwets (met name de instrumentatie) zou klinken, dan gewoon nog eens proberen. Want kwaliteit verloochent zich niet.
Alles aan dit album klopt: de bezielde en prachtige stem van Bobby "Blue" Bland, de prachtige liedjes, en de vertolkingen: ik ken bijvoorbeeld geen betere vertolking van St. James Infirmary dan op dit album.

avatar van aERodynamIC
4,0
Ik heb trouwens de lp versie met deze foto als zwart-wit. Ongetwijfeld een latere versie neem ik aan.

avatar van Reijersen
4,5
Blues en soul zijn twee genres die elkaar nooit zo vaak ontlopen. En als je dan naar de muziek van Bobby Bland luistert dan hoor je ook nog gospel en R&B.
Zonder enige twijfel is dit album hét album van Bland. Het staat vol met absolute topsongs waar je de Southern Soul heel goed in hoort, maar dat kan ook niet anders met de Memphis achtergrond van Bobby. Welke songs zijn dan zo goed? Dat zijn er eigenlijk teveel om op te noemen, maar oke. Luister maar eens naar Lead Me On of het prachtige Cry Cry Cry. Maar eigenlijk raad ik vooral aan de gehele plaat te beluisteren, want minder tracks zijn er niet.

1. Two Steps From the Blues – sympathiek nummer, blijft ingetogen
2. Cry, Cry, Cry – doorleefde song, prachtig gezongen en erg sterke instrumentatie
3. I’m Not Ashamed -wat meer ontspannen, maar ook weer erg sterk gezongen
4. Don’t Cry No More – rock ’n roll feestje. Vrolijk uptempo nummer
5. Lead Me On – mooie, ingetogen ballad
6. I Pity the Fool – vol van de blazers en de essentie in de stem
7. I’ve Got to Forget You – het blijft sympathieke muziek
8. Little Boy Blue – vocaal weer wat rauwer, bluesy karakter met een geinig dictee
9. St. James Infirmary – de klassieker op zijn manier, mooi gebruik van zijn stem
10. I’ll Take Care of You – tussenpaus met een fijn orgeltje
11. I Don’t Want No Woman – rock ’n roll met genoeg blues invloeden
12. I’ve Been Wrong So Long – mooi gezongen ballad
13. How Does a Cheatin’ Woman Feel – subtiel nummer in al zijn eenvoud
14. Close to You – afsluiten met een swingend feestje.

(bron: Opus de Soul)

avatar van Manfield
4,0
Lekkere plaat en wat heeft Bobby een goede stem! Vooral wanneer het wat rauwer word. Cry, Cry, Cry is echt fantastisch. Verder staan er op deze plaat geen missers.

avatar van jorro
4,0
Als ik de berichten hierboven lees is dit de terechte nummer 1 in de 100 Greatest Albums of 1961 van DigitalDreamDoor, Ook ik vind het een fijn album, maar er waren dat jaar betere albums naar mijn mening.
Over smaak valt niet te twisten.
4*

avatar van EttaJamesBrown
4,0
Een plaatje waar Mark Lanegan regelmatig de mosterd heeft gehaald. Nice find

Gast
geplaatst: vandaag om 08:11 uur

geplaatst: vandaag om 08:11 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.