menu

Beirut - The Flying Club Cup (2007)

mijn stem
3,84 (544)
544 stemmen

Verenigde Staten
Folk / Wereld
Label: Ba Da Bing!

  1. A Call to Arms (0:18)
  2. Nantes (3:50)
  3. A Sunday Smile (3:35)
  4. Guyamas Sonora (3:31)
  5. La Banlieue (1:57)
  6. Cliquot (3:51)

    met Final Fantasy

  7. The Penalty (2:22)
  8. Forks and Knives (La Fête) (3:33)
  9. In the Mausoleum (3:10)
  10. Un Dernier Verre (Pour la Route) (2:51)
  11. Cherbourg (3:33)
  12. St. Apollonia (2:58)
  13. The Flying Club Cup (3:05)
totale tijdsduur: 38:34
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,0
Goed. Beirut......

Ik heb er al het een en ander over vermeld en na toch best al wat draaibeurten begin ik het album nu steeds beter te kennen.
In A Call To Arms hebben we slechts een appetizer te pakken: even opletten allemaal Condon neemt een aanloopje van 18 seconden richting zijn nieuwe album dat pas echt van start gaat met Nantes. Horen we een nieuwe richting? Kunnen de Gulag Orkestar-haters het nog een keer proberen. Nee, niet bepaald. We horen weer die kenmerkende zweverige klaagzang met wat oosterse geluiden gevormd door de trompet, accordeon en wat al niet meer, ook te horen op de vorige cd. Ik had het al over een zeer licht, nieuw toegevoegd tintje en ik noemde dat Joie de Vivre. Tja, een beetje Parijs in de Balkan zo stel ik me dat voor. Iets minder platteland, iets meer stads. Een vriendelijk nummer dat qua vriendelijkheid overtroffen wordt door het zwierige walsje genaamd A Sunday Smile. Vraag je geliefde ten dans en maak de dansvloer op beschaafde manier onveilig. Het orkest wiegt vrolijk met je mee, de massa verdwijnt naar de achtergrond en wordt één met de bewegingen. Een heerlijke roes is je deel.
Op Guyamas Sonora is het dan wel gedaan lijkt het. Iedereen weer terug naar zijn/haar plaats om heel voorzichtig toch weer op te starten en al snel weer het ritme te hervatten. De blazers vormen een grote hoofdrol en de tamboerijn is volop van de partij. Het tempo wordt naarmate het nummer vordert steviger en het geluid voller.
La Banlieu opent met een geluidsband gevolgd door een bel waardoorheen de accordeon en blazers het overnemen. Het klinkt allemaal iets strakker dan op Gulag Orkestar. Ook hier weer de neiging om Parijs naar voren te halen in mijn geheugen. Het zijn nummers als deze die een lichte koerswijziging aangeven.
Ook Cliquot krijgt een frans tintje door met name die accordeon. Hier zingt Condon ook wat minder zweveriger en een heel stuk helderder. Het is een lekkere wals met fantastisch vioolspel.
Het op banjo openende The Penalty doet een beetje aan Sufjan Stevens denken. Toch is het geluid van Beirut zo herkenbaar dat hij die vergelijking moeiteloos weer van tafel kan vegen. Het is dat unieke geluid waarmee hij velen het hart wist te veroveren en hier doet hij dat ook weer. Ja, de verrassing is echt weg, dat dan weer wel. Maar ik denk dat velen het niet eens erg zullen vinden en blij zijn een nieuwe dosis Beirut op hun bordje te krijgen.
Forks And Knives (La Fête) heeft ook iets minder 'balkan-achtigs' (alhoewel het er zeker nog is). Zoals ik al vermelde lijkt de muziek zich nu wat meer in de stad af te spelen, althans het klinkt net even wat stadser. Geen boerenbruiloften maar feestjes in grand-cafées.
In The Mausoluem heeft een helder geluid en klinkt opeens heel fris en fruitig. Als ik dit zo hoor vind ik het toch wel wat jammer dat Beirut de stapjes voorwaarts toch nog redelijk klein heeft gehouden. Hier vind ik namelijk wel dat de stap groter en gedurfder is. Nadeel is misschien wel dat het wat toegankelijker lijkt te klinken. Zelf wil ik het geen nadeel noemen want ik heb daar geen moeite mee, maar ik kan me voorstellen dat Gulag Orkestar-liefhebbers dat wel een beetje hebben. Voor mij is dit nummer een groeier: viel het de eerste luisterbeurten nog niet echt op, daar is dit langzamerhand wel een favoriet gaan worden.
Un Dernier Verre (Pour la Route) klinkt een stuk kleiner en daardoor erg goed. Minder fratsen en frutsels. Kaler en daardoor laat het wel zijn schoonheid goed horen. Een prachtig klein straatje in Parijs, en schuin boven dat grand-café is een woning waar het raam openstaat en de klanken van een jongeman op piano te horen zijn. En hoor: halverwege start de muziek in het café er onder en versmelten de klanken tot een prachtig geheel.
Cherbourg heeft de accordeon ook wat meer op de voorgrond, maar de blazers blijven in de buurt evenals de klagerige zang. Bij dit nummer wil ik soms mijn aandacht wel eens verliezen maar ook hier geldt: veel luisteren doet wonderen (het klokkenspel weet mijn aandacht toch weer snel te vangen).
De banjo opent St. Apollonia en de trompet begeleidt zwoel, klaaglijk en troostrijk tegelijk. Condon zet in en de toon wordt er niet vrolijker door. Maar ja, zoals te verwachten zet ook hier het orkest weer grandioos in en blijkt er na de bekende regen die o zo bekende zonneschijn te komen. Met in de verte een Amélie-echo komt het dan toch weer goed.
Het Sufjan Stevens-achtige The Flying Club Cup weet het album op vrolijke wijze tot een goed einde te brengen. Het fliedert en fladdert allemaal flink in de rondte en het doet een mens glimlachen.
Ik geef toe dat de eerste draaibeurten niet zo veel deden bij mij: meer van hetzelfde is het eerste wat ik dacht. De koerswijziging is ook niet al te groot (het had van mij groter mogen wezen), maar op de een of andere manier kwam ik er achter dat ik alweer naar dit album zat te luisteren en nog een keer en nog een keer en eigenlijk vond ik het steeds lekkerder worden.
Hopelijk blijft dit zo, want in dat geval hebben we toch een zeer grootse najaarsrelease te pakken en zal het ongetwijfeld weer voer voor vele jaarslijstjes gaan worden. Ook die van mij? Daar durf ik nu nog geen uitspraak over te doen: daarvoor duurt het jaar nog iets te lang.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:00 uur

geplaatst: vandaag om 15:00 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.