Gaz Coombes - Turn the Car Around (2023)

Leuk, ik gaf hier eerder af op de hoes, maar op vinylformaat blijkt-ie toch best aardig te werken.

Don't Say It's Over... Wat een puike plaat is dat. Is het gek dat ik vleugjes van The Veils proef bij deze Gaz Coombes?

Grappig, die associatie leek me nogal vergezocht, maar zojuist kwam het nummer voorbij en hoorde ik het ook opeens. Ooit luisterde ik Turin Brakes best regelmatig, tot die kwezelachtige zang me intens tegen begon te staan. Maar met Gaz' strot is bijna elke stijl uiterst genietbaar.

Ja, die associatie snap ik ook wel. Maar waar Gaz me toch vooral aan doet denken (hoewel op deze plaat iets minder dan op de vorige twee, die ook wat elektronischer zijn) is zijn mede-Oxfordiaan (en naar ik begreep oud-klasgenoot en vriend) Thom Yorke. Met daarnaast uiteraard de nodige snufjes Bowie en Beatles.

Buiten de singletjes nooit echt naar Supergrass geluisterd en al helemaal niet naar Coombes solo, maar dat is misschien toch een inschattingsfoutje mijnerzijds geweest. Lekkere sound namelijk op deze plaat, mooi vol maar toch relaxed. Ook nog met ouderwets fijn prijsnummertje erop (Long live the strange, papadapaaa). Van alle door de kenners alhier genoemde referenties hoor ik het meest de arctische apen terug, bv op Don't say it over, al hebben de apen al jaren niet zo'n sterke song geschreven...

Ach, wat heerlijk om dat allemaal nog te mogen ontdekken. De tragiek van Supergrass (nou ja, 'tragiek' is misschien een net wat te zwaar woord, er zitten ook zeker positieve kanten aan) is dat ze een echte 'albumband' waren die van begin af aan als 'singles-band' bekend zijn komen te staan. Voor mij is het solowerk van Gaz dan ook een vrij logische voortzetting van het Supergrass-oeuvre.

Vanavond in de Tolhuistuin! Laat maar komen.. Zin in!

Wat een fantastische plaat is dit!

Ik vond Supergrass altijd al een erg fijne band, met name hun wat meer gelaagde songs en zeker niet hun hits die vaak wat oppervlakkig klonken. Voor mij is hun tweede album "In It for the Money" het sterkst.

Gaz Coombes solo had ik wel eens wat van gehoord maar dat beleef bij mij nooit zo hangen. Tot dit album dat ik erg sterk vind. Gaz heeft 7 jaar aan dit nieuwe album gewerkt en dat hoor je er wel aan af vind ik. Gelaagde songs, met sterke melodieën en veel spannende geluidjes, toetsen en koortjes.

Gisteren was ik in de Tolhuistuin bij zijn concert en stond vooraan te genieten met een paar vrienden. Live weet hij de songs van het laatste album ook uitstekend te brengen. Hij had 3 zangeressen meegenomen en stond met in totaal 8 mensen op het podium. Hij had er erg veel lol in en praatte losjes met jet publiek.

Dit album komt wel in mijn favoriete albums van 2023 terecht vermoed ik!

Onder de indruk van deze plaat. Gaz Coombes stond niet op mijn radar, maar ik blijf al weken steeds terugkeren naar dit album. Erg goed.

En wat was dat goed hè?! Ik heb Gaz vaak gezien, zowel solo als met Supergrass, maar nooit eerder zo praatgraag als op deze avond. Hij leek echt bijzonder op zijn gemak te zijn, alsof we bij hem op bezoek waren ofzo. En wat een fantastische band heeft hij om zich heen verzameld, elk detail van de vaak toch behoorlijk gelaagde nummers kwam kristalhelder naar voren. Heerlijk ook dat hij de (hier door mij eerder genoemde) non-album-single Salamander speelde, met die vette sax. Zit er nog van na te genieten.

Hey, maar zijn vorige plaat is vijf jaar oud. Of was hij toen ook al aan deze bezig?

Ja was echt fantastisch! Sinds tijden niet zo'n goed concert gezien (in dit genre). Ik vond de gelaagdheid ook om van te genieten. Ook geen gekke maniertjes.. Hmm precies zoals ik t wil hebben

Ik was er ook donderdag. Had het kaartje eigenlijk nogal overenthousiast gekocht na onder meer lovende opmeringen van Kaaasgaaf (nog bedankt!) en omdat ik Supergrass altijd erg goed heb gevonden. Heb vooraf losjes wat geluisterd via streamingdiensten en dacht 'als het echt tof is koop ik daar wel een cd'tje'. En dat was het! Echt een optreden zoals 'het hoort' in dit genre denk ik. Hij was natuurlijk de solo-zanger maar speelde wel duidelijk samen met zijn band. En niet te vergeten die achtergrondzangeressen! Ik kreeg zowaar een Pink Floyd gevoel. Van die 'aaaaah aaaah' uithaaltjes. Erg mooi.
Ook de interactie met het publiek was goed, en de Tolhuistuin is wat mij betreft geslaagd voor mijn eerste bezoek daar; leuk zaaltje.

Helaas ging het cd kopen na afloop niet door. Ik heb 'm nog wel even gesproken en een gesigneerde tour-poster op de kop getikt maar wegens "Brexit gedoe" had hij geen cd's bij zich. Jammer maar dat mocht de pret niet drukken, ik ging met een dikke smile op mijn gezicht weer naar Eindhoven. Relaxed reizen, even het pontje over en de trein in. Voor herhaling vatbaar, zowel Gaz als Tolhuistuin.

Wat ontzettend leuk om te lezen Hanszel!

Ik denk het! Ik las het in de Oor.