Kansas had sinds 1988 niets meer uitgebracht: geen platenmaatschappij die brood zag in deze oude progrockers uit de jaren ’70. Getourd werd er desondanks volop. Vandaar de zelfgefinancierde cd en video: om te laten horen en zien dat de groep nog bestond en alweer geruime tijd een violist in de gelederen had. Wie weet of het de belangstelling voor de groep zou doen herleven. Violist en gitarist David Ragsdale en toetsenist Greg Robert debuteren op
Live at the Whisky bij Kansas op geluidsdrager, terwijl oudgediende Kerry Livgren een gastoptreden doet.
De recensenten waren niet vriendelijk. Ik kan me nog uit die zomer van 1992 herinneren hoe bij verschijnen kritische geluiden waren te lezen. Eerste kritiekpunt was de matige zang van Steve Walsh - al hoor ik hem zelfs dan veel liever dan menig collega-vocalist! Tweede punt van kritiek betrof de verrassingsloze setlist met slechts werk uit de jaren 1974 - 1977,
Hold On van
Audio-Visions (1980) uitgezonderd. Dus geen werk uit de periode met zanger John Elefante (
Play the Game Tonight was ook na diens vertrek jarenlang een ijkpunt in de setlist) of gitarist Steve Morse.
Je kunt je afvragen waarom niet minimaal drie nieuwe nummers werden opgenomen, als teken dat Kansas méér was dan een groep uit het circuit van golden oldies. Wat dat betreft hielp dit album hen niet vooruit, ook al valt me nu op dat gitarist Rich Williams duidelijk soepeler soleert dan in de befaamde jaren ’70. De bandleden hadden niet stilgestaan, maar waren gerijpt, getuige de uitvoering van
Mysteries and Mayhem, dat veel zwaarder klinkt dan voorheen.
Wikipedia
vertelt meer over de totstandkoming, zoals de problemen rond de video-opnamen. Het relaas van een groep die toch al in de hoek zat waar de klappen vielen. Dat het desondanks goed kwam, mag een klein wonder heten.