Kovacs - Child of Sin (2023)

Toch wel een stunt dat je Till Lindemann op je plaat kan laten opdraven, maar ik vind het verder opvallend stil hier. Iedereen een beetje Kocavs moe ofzo?

Dat zou wat mij betreft zeker kunnen en geen idee waar dat aan ligt. Nou komt het album ook pas morgen uit, dus dat verklaart ook de stilte. Ik ga het album zeker checken, maar de vrijgegeven nummers maken mij niet heel nieuwsgierig. Toch een beetje Kovacs (stijl) moe denk ik.

En waar komen die stemmen vandaan? Ik snap best hoe dat werkt, maar het blijven bijzondere stemmen wat mij betreft.

Waarom???? Een album is te beluisteren en je beoordeelt. Snap niet wat daar niet aan te begrijpen valt

Kovacs weet op album drie niet meer te verrassen. Waarschijnlijk omdat ze een herkenbare eigen sound heeft. En eigenlijk spreekt dat voor haar.

Zo overrompelend als op het debuut is het dus niet meer voor mij, maar het blijft toch nog steeds erg lekker allemaal. En het nummer met Till Lindemann valt me zeker niet tegen.

Bang Bang ademt Bizet's Carmen. Ook lekker. Net als het opzwepende oosterse sfeertje op Freedom. Daar hou ik altijd wel van.
Motherless Boy heeft ook wel wat prettige invloeden.

Kovacs moe? Nee, ik niet. Fijn dat ze terug is en ik vind dit album zelfs ietsje sterker dan haar vorige.

Voor zover ik weet is het album vandaag uitgekomen en die stemmen stonden al een week. Vandaar......
Ik ga het album als geheel nog eens beoordelen. Mogelijk verander ik van mening.

Ah, okay dat van die week wist ik niet.

Op internet kun je meestal donderdag al wel de releases beluisteren die vrijdag uitkomen (soms zelfs al eerder, maar dat was in dit geval niet zo volgens mij).

Maar als je een promo krijgt om een review te schrijven kan het natuurlijk ook makkelijk. Of wanneer je in een platenwinkel werkt.

Onlangs naar een concert geweest van Kovacs vlak voor dit album verscheen. De muzikale setting was interessant en veelbelovend. Helaas was het niet haar beste avond waarbij haar muziek en muzikanten konden schijnen en was het veelal haar chaotische persoonlijkheid die de overhand nam. Authentiek en oprecht dat wel, maar de balans raakte daardoor wel zoek. Wat maakte dat ik mij als bezoeker wat ongemakkelijk begon te voelen op mijn stoel, doordat de muziek op de achtergrond kwam te staan en ik mijn werk als jeugdhulpverlener mee naar het concert nam ipv als bezoeker ontspannen naar -wat potentieel een mooi optreden had kunnen zijn- heb zitten kijken ipv luisteren. Edoch het had mij wel nieuwsgierig gemaakt naar wie ik had zitten kijken en wat er gebeurde. Nu ik meer de context weet over de persoon Kovacs en haar achtergrond, plaatst het allemaal wel in een breder kader en is dit haar persoonlijkste en bevrijdende album tot nu toe. Dus met terugwerkend inzicht alle lof voor Sharon en de kracht van haar kwetsbaarheid, die geleid hebben tot dit album.

Ik waardeer de artiest Kovacs zeer en ook haar eigen theatrale sfeer is zeer te waarderen. Ik vermoed dat dit ook haar meest persoonlijke plaat tot nu toe is. Desondanks doet het mij niet veel (meer). Toch Kovacs moe? Haar vorige album heb ik fysiek, alhoewel ik die ook niet vaak opzet. Dit album koop ik niet, maar als ik er wat luisterbeurten op heb zitten stem ik wel. Deze dame verdient een ruime voldoende voor haar eigenzinnigheid en muzikaliteit.

Ik moet zeggen dat ze me langzaam in haar web weet te vangen. Toch wel een intrigerend album. Ik mis soms wel de "vrolijke" kant van haar vorige album, maar dit album is een consistent geheel en de orkestrale sound past haar wel.
Jammer dat er voor deze artiest niet meer aandacht is. Heeft erwinz het te druk met andere albums? Ze verdiend een extra duwtje in haar rug.

Ik ben er nog steeds nie uit. De eerste keren vond ik teveel een kunstje. Ik vond de vorige albums mooi, maar deze stond me tegen. Wordt langzaam wel wat beter, maar echt onder de indruk ben ik nog niet.

Met zo'n stem scoor je wel een voldoende (en dan bedoel ik duidelijk niet die van Lindeman), maar verder gebeurt er muzikaal niet zoveel.