menu

Ryuichi Sakamoto - 12 (2023)

mijn stem
3,86 (38)
38 stemmen

Japan
Electronic / Avant-Garde
Label: Milan

  1. 20210310 (6:53)
  2. 20211130 (5:22)
  3. 20211201 (5:32)
  4. 20220123 (8:40)
  5. 20220202 (6:22)
  6. 20220207 (7:01)
  7. 20220214 (9:09)
  8. 20220302 - Sarabande (3:10)
  9. 20220302 (2:52)
  10. 20220307 (2:31)
  11. 20220404 (2:26)
  12. 20220304 (1:08)
totale tijdsduur: 1:01:06
zoeken in:
avatar van Elvenraad
4,0
Een mooi ambient album van Sakamoto. Verstild, melancholiek en mijmerend. Alleen synthesizer, afgewisseld met veel piano. Satie lijkt hem meer te hebben beïnvloed dan Harold Budd. Vernieuwend is het allemaal niet, maar het is wel een heerlijk wegdroomplaatje geworden. Muziek voor introverts, of mensen die het willen worden.

ohmusica
In de review op Pitchfork is te lezen dat zijn vooruitzichten niet al te best meer zijn vanwege kanker. Dit album bestaat uit verschillende opnames uit livestreamings, lees verder de review. Het zou wel eens een van zijn laatste albums bij leven kunnen zijn. Bij beluistering kon ik dit niet uit mijn hoofd zetten. Het is wel de essentie van zijn werk als componist en performer en allemaal uiterst ingetogen.

avatar van AOVV
4,0
In essentie geen al te vrolijk werkstuk van Sakamoto, maar toch hoor je hier en daar wel wat hoop, en vooral heel wat schoonheid. De laatste week enkele malen voor het slapengaan deze plaat beluisterd, en dat komt best fel binnen. Niets om zomaar oppervlakkig te beluisteren, lijkt mij; als je erin opgaat, gaat er ook wel wat door je heen.

Afijn, zo heb ik het toch beleefd.

4 sterren

avatar van Zwammer
4,0
Ik heb nog nooit een album van de beste man beluisterd, maar mijn eerste kennismaking bevalt goed. Mooie verstilde piano solo's met zo nu en dan wat elektronische soundscapes. De omgevingsgeluiden - zoals zijn ademhaling - zijn bij vlagen ook te horen, wat sfeerversterkend werkt. Doet me erg denken aan de eerste ambient albums van Brian Eno.

4,0
Prachtig verstild album. Ik beluisterde dit album voor het eerst toen ik 's avonds laat met de auto door het westelijk havengebied van Amsterdam reed. Prachtige sfeer gaf dat! Maar ik kan me ook voorstellen dat je het beluistert tijdens het mediteren, of als je op een regenachtige zondagmiddag naar de voorbijrazende wolken kijkt. Verstild, ingehuden, meditatief, berustend, allemaal te begrijpen als je de gezondheidstoestand van Ryuichi kent.

avatar van nikon42
5,0
Hij staat in bestelling, wachten op afleveren. Wat nu blijkt zijn laatste kunststukje. Helaas vandaag gehoord dat hij is overleden afgelopen 28 maart.

4,0
Adam Glam schreef:
Prachtig verstild album. Ik beluisterde dit album voor het eerst toen ik 's avonds laat met de auto door het westelijk havengebied van Amsterdam reed. Prachtige sfeer gaf dat! Maar ik kan me ook voorstellen dat je het beluistert tijdens het mediteren, of als je op een regenachtige zondagmiddag naar de voorbijrazende wolken kijkt. Verstild, ingehouden, meditatief, berustend, allemaal te begrijpen als je de gezondheidstoestand van Ryuichi kent.

avatar van brandos
4,5
Elvenraadzegt
Een mooi ambient album van Sakamoto. Verstild, melancholiek en mijmerend. Alleen synthesizer, afgewisseld met veel piano. Satie lijkt hem meer te hebben beïnvloed dan Harold Budd.
Ik ben het niet eens met de 'ambient' omschrijving, wel met de laatste constatering: met dit album heeft Sakamoto de wereld van de popmuziek definitief verlaten en de wereld van de klassieke muziek betreden (dit is gewoon een 'klassiek' werk). Ik situeer hem daarin ergens tussen Satie en Debussy - het minimale/effectieve van de eerste maar de melodieën zijn dromeriger en minder 'bruusk'/desolaat en dus meer richting Debussy. Sakamoto zou het ook verdienen om net als beiden op basis van partituren tot in lengte van dagen gespeeld te worden. Of dat zal gebeuren is de vraag, maar aan de kwaliteit van de composities zal dat niet liggen. Reeds bij het uitkomen was al duidelijk dat het niet goed ging met de gezondheid van Sakamoto en dat dit zijn zwanenzang zou kunnen zijn. Dat draagt de sfeer van het album ook uit. Ik heb wel eens gelezen (op basis van het Tibetaanse dodenboek of zoiets) dat men er in het boeddhisme vanuit gaat dat het gehoororgaan als één van de laatste organen van het lichaam actief blijft in de overgangsfase ('bardo') naar de dood. Men zou de stervende daarin ook begeleiden door de stervende (herhaaldelijk) toe te spreken: "Je bent dood" - en hem of haar zo te helpen in de gewaarwording van de nieuwe staat van zijn (of niet zijn). Het lijkt mij ook niet toevallig dat de laatste track bestaat uit het kort rinkelen van belletjes. Dit klinkt allemaal vrij morbide, maar het beluisteren van dit album is geen zware gang. Er zit veel ruimte (,licht) en lucht in. Geplaatst tegen de verschrikkingen die momenteel plaatsvinden in Oekraïne - en het absurdistische theater in haar moordzuchtige buurland - (een ander stervensproces, dat van de vrede(/ beschaving) in Europa) waarbij ik veel muziek op de radio in haar tegengestelde onbenulligheid momenteel bijna niet kan verdragen is deze muziek welkome balsem van de ziel.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:32 uur

geplaatst: vandaag om 21:32 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.