menu

Joe Henry - All the Eye Can See (2023)

mijn stem
3,84 (41)
41 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Folk
Label: earMUSIC

  1. Prelude to Song (1:09)
  2. Song That I Know (4:34)
  3. Mission (3:42)
  4. Yearling (4:10)
  5. Near to the Ground (3:27)
  6. Karen Dalton (6:13)
  7. O Beloved (4:03)
  8. God Laughs (3:33)
  9. Kitchen Door (4:00)
  10. Small Wonder (4:25)
  11. All the Eye Can See (3:28)
  12. Pass Through Me Now (4:41)
  13. Prologue to Song (1:08)
  14. Red Letter Day (3:40)
totale tijdsduur: 52:13
zoeken in:
avatar van Lura
4,5
Joe Henry vergaarde in de loop der jaren vooral bekendheid als producer. Zo won hij bijvoorbeeld een Grammy Award voor het uitstekende Don’t Give Up on Me van Solomon Burke, wat zeer recent terecht werd heruitgegeven. Daarnaast stak hij als songschrijver af en toe schoonzus Madonna de helpende hand toe. Als singer-songwriter bouwde hij ook een imposant oeuvre op.

Het was zijn derde album Shuffletown dat Henry op de kaart zette. Nog grotere bekendheid kreeg hij toen hij de prachtige albums Tiny Voices, Civilians, Blood from Stars en Reverie voor het label ANTI- uitbracht. Onlangs werden trouwens de teksten van zijn eerste vijftien albums gebundeld in het prachtige, door Nazraeli Press uitgegeven boek “Unspeakable”, aangevuld met zwart-witte foto’s en een aantal verhalen. Zijn bekendheid had nog groter kunnen zijn als Henry niet zo’n karakteristieke stem zou hebben gehad.

Zelfs nu nog is het voor mij bij het beluisteren van All the Eye Can See weer even wennen aan die aparte stem. Het is overigens een wonder dat er nu een nieuw album uitkomt, want ten tijde van voorganger The Gospel According to Water uit 2019 werd prostaatkanker geconstateerd bij Henry en leek hij nog slechts enkele maanden te leven hebben.

All The Eye Can See is grotendeels zelf opgenomen bij Joe Henry thuis tijdens een fase van wereldwijde lockdowns. Henry wilde aanvankelijk zijn meest sobere album ooit maken, maar dat pakte anders uit. Henry hierover : “I assumed as I began this process that, owing to circumstances, I would be making the most skeletal album of my career; when in fact, I have in many ways made my most expansive record to date.”.

Ondanks dat er meer dan twintig muzikanten aan meewerkten is het een intiem, ontspannen, ingetogen album geworden, met redelijk eenvoudige, maar memorabele melodieën. Af en toe met fraaie duetten (Yearling). Songs die regelmatig diep bij de luisteraar binnenkomen, zoals bijvoorbeeld het titelnummer, met bijzonder fraai saxofoonspel van zoonlief Levon.

De teksten zijn persoonlijk, op het nummer Karen Dalton na. Karen Dalton was een cultzangeres, die begin jaren zestig het podium deelde met Fred Neil en Bob Dylan, toen die nog volledig onbekend was. Vorig jaar werd ze aan de vergetelheid ontrukt door de documentaire “In My Own Time”, vernoemd naar haar gelijknamige cultklassieker uit 1971.

Naast door zoon Levon wordt Henry onder anderen begeleid door David Piltch op bas, Patrick Warren op piano & toetsen en John Smith op akoestische gitaar. Het ingetogen en wonderschone All the Eye Can See kan gerekend worden tot Henry’s beste albums, hopelijk wordt het niet zijn laatste.

avatar van Tonio
4,5
Dat is goed nieuws! Ben erg benieuwd.

All the Eye Can See klinkt in ieder geval erg fraai. Zo hoor ik Joe graag.

avatar van Juveniles
3,5
Holy moly, out of the blue een nieuwe Joe Henry, dat is een mooi kerst cadeau!!
Het titelnummer is inderdaad erg fraai met prachtig sax spel.
De albumhoes is als vanouds weer uitzonderlijk.

avatar van Juveniles
3,5
het wil nog niet klikken met deze nieuwe Henry. Ik wil het heel graag goed vinden, slecht is het ook niet, maar vooralsnog beklijven alleen de prelude, de prologue en het fantastische titelnr. Joe heeft een mooie stem, maar opeens is het te veel. De nadruk ligt te sterk op de zang.

avatar van koosknook
3,5
Eens, met Juveniles. Dit album zit Joe op de verhaalstoel en vergeet hij de betoverende melodieën. Wellicht wordt het een slower.

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Joe Henry - All The Eye Can See - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Joe Henry - All The Eye Can See
Joe Henry staat inmiddels al heel wat albums garant voor topkwaliteit en levert ook met het sobere, intieme en werkelijk prachtig ingekleurde All The Eye Can See weer een betoverend mooi album af

All The Eye Can See is al het zestiende album van de Amerikaanse muzikant Joe Henry, die ook nog stapels topalbums produceerde. Zijn nieuwe album nam hij thuis op, terwijl een flink aantal topmuzikanten van afstand bijdroegen, want een typisch pandemie album oplevert. De songs op het album zijn relatief sober ingekleurd, maar de instrumentatie is van hoog niveau en echt prachtig. Zeker wat later op de avond slaat All The Eye Can See zich als een warme deken om je heen. Het past goed bij het karakteristieke stemgeluid van de Amerikaanse muzikant, die wederom indruk maakt als zanger, als songwriter, als muzikant en als producer. Een van de betere Joe Henry albums tot dusver en dat zegt wat.

De Amerikaanse muzikant Joe Henry brengt al sinds de tweede helft van de jaren 80 albums uit en maakt sinds het begin van de jaren 90 vrijwel uitsluitend uitstekende albums. Het heeft inmiddels ruim een dozijn prachtalbums opgeleverd, met Civilians uit 2007 en Blood From Stars uit 2009 als mijn persoonlijke favorieten.

Ook het tot voor kort laatste wapenfeit van Joe Henry was overigens van een bijzondere schoonheid en intensiteit. De Amerikaanse muzikant keek tijdens de opnamen van het in 2019 uitgebrachte The Gospel According The Water de dood in de ogen en maakte het album met de gedachte dat het zijn laatste zou kunnen zijn, wat een album met een wat beklemmende sfeer opleverde.

Joe Henry heeft als muzikant een fascinerend oeuvre van hoge kwaliteit opgebouwd, maar hij is ook nog eens een zeer gerespecteerd producer, die albums van onder andere Solomon Burke, Bettye LaVette, Aimee Mann, Over The Rhine, Bonnie Raitt en Rhiannon Giddens naar een hoger plan tilde.

Het heeft er voor gezorgd dat het adresboek van Joe Henry de contactgegevens van flink wat muzikanten van naam en faam bevat, wat zorgde voor een zeer indrukwekkende gastenlijst voor zijn nieuwe album, waaraan werd bijgedragen door onder andere Jay Bellerose, Patrick Warren, Bill Frisell, Marc Ribot, Madison Cunningham, Allison Russell, The Milk Carton Kids en Daniel Lanois, die hun bijdragen vanwege de coronapandemie vooral van afstand aanleverden.

Door de bijdragen van zoveel muzikanten van wereldklasse klinkt All The Eye Can See echt fantastisch. De songs op het zestiende album van de Amerikaanse muzikant zijn zeer sfeervol ingekleurd met een veelheid aan instrumenten, waaronder fraai snarenwerk en stemmige bijdragen van strijkers en blazers, waarvan de laatsten worden bespeeld door zijn zoon Levon Henry. Het lijkt wel wat op de muziek die Leonard Cohen in zijn laatste jaren maakte, al bevat de muziek van Joe Henry meer invloeden uit de jazz.

Ondanks het enorme aantal muzikanten dat is te horen op het album, is All The Eye Can See betrekkelijk sober ingekleurd, zodat er veel ruimte overblijft voor de zeer karakteristieke stem van Joe Henry, die hier en daar wordt bijgestaan door al even karakteristieke vrouwenstemmen als die van Madison Cunningham. De Amerikaanse muzikant beschikt over een stem die af en toe wel wat doet denken aan die van Elvis Costello en Randy Newman, maar ik vind de stem van Joe Henry een stuk aangenamer.

De muzikant uit North Carolina heeft ook dit keer een aantal mooie en interessante songs geschreven, die het goed doen op de late avond, maar die nergens voor de makkelijkste weg kiezen. Als producer weet Joe Henry verder precies hoe een album als dit moet klinken, waardoor de muziek op het album niet alleen betoverend mooi is met een geluid waarvoor Daniel Lanois zich niet geschaamd zou hebben, maar ook perfect in balans met de zang.

Net als vrijwel alle andere albums van Joe Henry heeft All The Eye Can See heel weinig tijd nodig om diepe indruk te maken, maar de songs van de muzikant uit North Carolina blijven ook nog lang aan kracht winnen. Het zestiende album van Joe Henry bevat ruim vijftig minuten muziek, maar houdt je ook ruim 50 minuten aan de speakers gekluisterd. Het oeuvre van Joe Henry was al indrukwekkend, maar is met dit wonderschone album nog wat mooier en imposanter geworden. Erwin Zijleman

avatar van Tonio
4,5
Ik verheugde mij erg op een nieuw album van Joe. Op zich al het feit dát hij met een nieuw album kwam na zijn vorige album waarop hij verslag uitbracht van het feit dat hij door een ziekte langs de grens van zijn leven was gescheerd.

Nu vond ik de meeste van zijn albums al van een akelig hoog niveau, en was mijn verwachtingsniveau dan ook best hoog. Maar mijn eerste luisterbeurt was al verpletterend. Iets dat mij in jaren niet meer was gebeurd. En ik luister al ruim 50 jaar intensief naar de serieuze popmuziek en ben dus best wat gewend.

Wat een album! Het mooiste vind ik het gebruik van een keur aan analoge, en veelal akoestische instrumenten, spaarzaam en subtiel ingezet. Over werkelijke iedere noot is nagedacht. En al helemaal over de vele noten die Joe heeft weggelaten. En van begin tot het einde: geen moment zakt het niveau ook maar een beetje in.

Zalf voor mijn oren.

avatar van muziekobsessie
3,5
Lastig dit. Ik vind joe henry 1 van de beste producers aller tijden en geniet alleen al van zijn weergaloze drumsound. De liedjes zijn ook prachtig, mooi teksten echter zijn stem geluid kan ik nooit een heel album volhouden wat ik jammer vind. ik hoor veel strijkers mooi subtiel waar ik ook erg van hou. Weet je wat ik blijf 'm gewoon proberen komende tijd. Van die albums die je graag mooi wil vinden ken je dat?

avatar van Juveniles
3,5
Ik herken het en doe mijn best het album mooi te vinden, maar blijf aanhikken tegen de zoals Koosknook treffend zegt het ontbreken van betoverende melodieën. Luister nu naar de “The Gospel according to water” en die is mi zoveel rijker in alles

avatar van EttaJamesBrown
4,0
In het najaar komt Joe naar Antwerpen, Amsterdam en Bremen. Ik jaag nu op kaartjes voor Bremen.
Tot die tijd dit werkstukje geregeld in de virtuele spelert

avatar van Brunniepoo
4,5
EttaJamesBrown schreef:
In het najaar komt Joe naar Antwerpen, Amsterdam en Bremen. Ik jaag nu op kaartjes voor Bremen.
Tot die tijd dit werkstukje geregeld in de virtuele spelert


Dank, die had ik zelf even gemist. Kaartje voor Amsterdam is binnen en tot die tijd doen we het nog even met deze hele fijne plaat.

avatar van EttaJamesBrown
4,0
Bremen is binnen voor mij, da’s dichterbij dan Amsterdam. Ondanks dat, hotelletje geregeld en wat vrije uurtjes geboekt. Live Muziek luisteren is ook vooral een uitje

Gast
geplaatst: vandaag om 11:53 uur

geplaatst: vandaag om 11:53 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.